1. หากคำว่า "ความเชื่อที่ไม่น่าเชื่อ" ของเจ้าของกระทู้ จะหมายถึง "เรื่องราวที่เหลือเชื่อ" มันก็ย่อมจะเป็นความเชื่อที่ไม่ขัดกับทวารทั้ง 5 ของสัตว์โลกทั้งหลาย ซึ่งในที่นี้เราจะละหมู่สัตว์เอาไว้ก่อน อาทิเช่น วัว หรือควาย เพราะพวกมันจะไม่สามารถเรียนรู้และเข้าใจในแบบมนุษย์ผู้มีใจสูงได้ เราจึงขอโฟกัสไปที่มนุษย์ผู้มีใจสูงนะคะ ซึ่งประกอบด้วยทวารทั้ง 5 หรือก็คือ ตาเห็นรุป, หูได้ยิน, จมูกได้กลิ่น, ลิ้นรับรส และกายได้สัมผัส
แต่ประเด็นก็คือ
มโนทวาร หรือใจมนุษย์นี่เอง
ที่สะอาดก็ได้ สกปรกก็ได้
เพราะการสั่งสมและหมักหมม
สิ่งต่างๆ ไว้อย่างแน่นหนา
จนบางครั้งก็น่ารังเกียจและขยะแขยง
มันส่องให้เราเห็นตัวเองและผู้อื่นได้
ผ่านทั้งกริยา คำพูด และการกระทำค่ะ
2. มนุษย์ทั้งหลาย หลงคิดว่าตนเองฉลาดรอบรู้ดีกว่าใครทั้งหมด ทั้งที่มนุษย์ทั้งหลาย ต่างก็มีขีดจำกัดการรับรู้เท่ากัน เพียงการเห็นรูป เพียงการได้ยินเสียง เพียงการได้กลิ่น เพียงการได้ลิ้มรส และเพียงการได้รับสัมผัส
และจากนั้น มนุษย์ก็ใช้เพียงใจ
ตัดสินเรื่องราว และความเชื่อของตนเอง
ผ่านการคิด การจำ การนึกภาพ
แล้วก็ปรุงแต่งอารมณ์ไปตามตัณหา
ทุกข์ สุข เกลียด รักสุดๆ คลั่ง ชัง ชอบ
หมั่นไส้ อิจฉา ริษยา อยากได้ อยากเป็น
ไปกับสิ่งนั้นหรือความเชื่อนั้น
3. ความเชื่อ (belief) เป็นธรรมะ ที่จัดอยู่ในหมวดสัญญา หรือความจำได้หมายรู้ ในเรื่องราวนั้นหรือความเชื่อนั้น และสังขาร ซึ่งก็คือความคิดปรุงแต่งในเรื่องราวนั้น หรือความเชื่อนั้น สุดแท้แต่ว่าแต่ละคน จะปรุงแต่งตอกไข่ใส่สีสัน ไปได้มากน้อยขนาดไหน ก็เป็นเรื่องของปัจเจกบุคคลค่ะ
ดังนั้น การจะรักษาความเชื่อที่ไม่น่าเชื่อ
จึงไม่สามารถกระทำได้ชั่วกัลปาวสาน
เพราะในเมื่อมันคือธรรมะ
มันจึงย่อมอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์
มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่และจะดับไปในที่สุด
ไม่วันใดก็วันหนึ่ง กรรมจะให้ผลเสมอ
กัมมุนา วัตตติ โลโก
kammunā vattati loko
สรรพชีวิตย่อมเป็นไปตามกรรม
กฎไตรลักษณ์
................
สพฺเพ สงฺขารา อนิจฺจา
sabbe saṅkhārā aniccā
สังขารทั้งปวงไม่เที่ยง
สพฺเพ สงฺขารา ทุกฺขา
sabbe saṅkhārā dukkhā
สังขารทั้งปวงเป็นทุกข์
สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตา
sabbe dhammā anattā
ธรรมทั้งปวงไม่ใช่ตัวตน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
