บรรยายฉากแบบทำก๋วยเตี๋ยวแห้ง
ผมติดนิสัยเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายแบบไร้ไขมัน (lean) คือไม่มีส่วนเกิน ประหยัดถ้อยประหยัดคำ จนบางคนว่าห้วนไป นักเขียนคนอื่นสามารถร่ายเนื้อความเดียวกันได้เป็นหน้าๆ ผมใช้แค่สองสามบรรทัด
วันก่อนมาดูนวนิยาย ปีกแดง ก็พบว่าจริง! เราห้วนมาตั้งแต่ปีแรกๆ แล้ว
ฉากต่อไปนี้เขียนมา 25 ปีแล้ว ห้วน กระชับ ถ้าให้เขียนใหม่ตอนนี้ คงใส่ผงชูรสมากกว่านี้อีกหน่อย
ผู้อ่านชอบแบบก๋วยเตี๋ยวน้ำเยอะๆ หรือแบบแห้ง?
ชายหลายคนกำลังพูดถึงเขาอยู่ ทั้งหมดดูรูปถ่ายสองสามรูปบนโต๊ะ สีหน้าเคร่งเครียด
หลวงชาญไชยนิวัติกล่าวว่า “รูปนี้คนของผมถ่ายได้”
หลวงรณยุทธสงครามขมวดคิ้วว่า “คุณให้คนเฝ้าเขา?”
ผู้ถูกถามยิ้มกระด้าง “ผมได้รับข่าวเมื่อวันก่อนว่า พวกแต้มแดงกำลังมีความเคลื่อนไหว จริงตามข่าวนั้น คุณรุจน์ที่คุณรับรองว่ารักชาติหนักหนา ติดต่อกับพวกคอมมิวนิสต์จีนสยาม จำชายคนนี้ได้ใช่ไหม ตันเต็กเส็ง หัวหน้าพวกแต้มแดง”
“บังเอิญ...”
“เป็นไปไม่ได้ อยู่ดี ๆ ทำไมก่อนออกเดินทาง เขาถึงไปหาพวกนั้นที่ย่านคนจีน ร้านเอี๊ยะแซเป็นหน้าฉากของพวกแต้มแดง พวกคอมมิวนิสต์จีน เขารู้ เขาเป็นสายของคอมมิวนิสต์อย่างแน่นอนที่สุด”
“คุณหลวงได้ข่าวจากไหน?”
“ไม่สำคัญว่าจากไหน สำคัญว่าจริงก็แล้วกัน ผมบอกแล้วว่า ทุกอย่างเกี่ยวกับชายคนนี้เกี่ยวข้องกับพวกคอมมิวนิสต์ทั้งหมด ญาติสนิทเป็นคอมมิวนิสต์ ทำไมถึงต้องติดคุกโซเวียต ทำไมถูกปล่อยออกมา ทำไมเดินทางไปหาหลวงพิจิตรฯทำไมไปหาพวกแต้มแดงที่ราชวงศ์ มีใครตอบผมได้ไหมว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องบังเอิญ”
“แต่พวกแต้มแดงไม่มีตัวตนอีกแล้ว”
“ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีบทบาท ผมเชื่อว่าป่านนี้พวกแต้มแดงคงรู้แล้วว่าพวกเราเป็นใครกันบ้าง พวกนั้นคงอยากฆ่าเราเต็มที”
พระโกศลวีรยุทธจำนนต่อหลักฐาน เอ่ยเบา ๆ “ตามรุจน์กลับมา”
“ช้าไปแล้ว เขาออกเดินทางไปแล้ว”
“เราปล่อยเสือเข้าป่า...”
“การที่รุจน์ติดต่อกับพวกแต้มแดง ทำให้ผมคิดว่าพวกนั้นน่าจะรู้แล้วว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้มาโดยตลอด”
“คุณคิดว่าพวกเขาจะกล้ามาล้างแค้นหน่วยแม่บ้าน?”
“ไม่มีอะไรที่พวกแต้มแดงไม่กล้าทำ พวกนั้นไม่มีอะไรต้องเสียอยู่แล้ว”
“เราอาจจัดการพวกมันได้ก่อน”
ทันใดประตูห้องประชุมถูกผลักออกเบา ๆ ทั้งหมดหันไปดู เป็นหญิงรับใช้ถือถาดกาแฟ พระพิจารณ์บริบาลหน้าบึ้งเอ่ยเสียงแข็ง “ใครบอกให้เสิร์ฟกาแฟ?”
“อิฉันไม่...”
หญิงรับใช้พูดได้แค่นั้นก็ตาเหลือก พลันร่างของหล่อนก็ล้มลง เลือดไหลออกมาจากหน้าอก ถาดกาแฟกระทบพื้นดังกังวาน เผยให้เห็นด้านหลังเป็นชายคนหนึ่งสวมผ้าคลุมหน้า ใช้หล่อนเป็นที่กำบัง ปืนพกสีดำในมือ
พระโกศลวีรยุทธกับพระพิจารณ์บริบาลลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีที่รู้สึกผิดสังเกต ในเสี้ยววินาทีนั้น นิ้วมือภายใต้ถุงมือรัดกุมก็กระดิกยิงอย่างประณีต เสียงของมันแผ่วเบาเพราะติดเครื่องเก็บเสียง
ร่างพระพิจารณ์บริบาลกระเด็นหงายออกไปก่อน เลือดซึมไหลออกจากหน้าผาก ล้มโดยไม่ร้องสักคำ นายทหารร่างใหญ่สิ้นใจก่อนที่ร่างจะตกถึงพื้น พระโกศลวีรยุทธถลันร่างขึ้น แต่ก็สะดุ้งเฮือกเมื่อมือปืนลั่นไกอย่างเยือกเย็น กระสุนทะลวงแสกหน้าใส่ร่างท่านเพียงนัดเดียว ร่างของพระโกศลวีรยุทธผงะโอนเอน ในที่สุดก็หน้าคว่ำคาโต๊ะประชุม หลวงชาญไชยนิวัติชักปืนที่เอวออกมา แต่ไม่ทันพ้นซอง ร่างของเขาก็ผงะหงายไปจมเบาะเก้าอี้ยาว
หลวงรณยุทธสงครามยิงปืนออกไปได้นัดเดียวก็ถูกยิงล้มลง ปืนหลุดกระเด็นจากมือ เขาคลานไปยังจุดที่ปืนตกอยู่ มือสังหารเล็งปืนที่ร่างเขา แต่ถูกหลวงอิสรายุทธยิงสวน ชายมือปืนอุทานเป็นภาษาจีนคำหนึ่งและวิ่งหนีไป
หลวงรณยุทธสงครามร้องบอกหลวงอิสรายุทธซึ่งเป็นผู้เดียวที่ไม่ถูกยิงว่า “ไปดูหลวงชาญฯก่อน”
หลวงชาญไชยนิวัติฝืนยิ้มขณะที่เลือดไหลออกจากปาก กล่าวเสียงกระท่อนกระแท่นว่า “เห็นมั้ย... คุณรุจน์ของคุณให้แผนที่บ้านนี้กับ... พวก... แต้มแดง...” แล้วสิ้นใจ
หลวงรณยุทธสงครามเลือดขึ้นหน้า “ผมจะตามล่ามันเอง”
หลวงอิสรายุทธกล่าว “ได้เวลาเรียก 'แม่บ้าน' แล้ว”
จาก ปีกแดง
รางวัลนวนิยายดีเด่นคณะกรรมการหนังสือแห่งชาติ ปี 2546
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
