ไม่รู้ใครทำเป้ย วันนี้ อารมเหวี่ยง เราช่วยได้เพียงแต่งมันขึ้นมา โกรธแท้ เหวี่ยงฟัด ไปใย ถึงใคร ตั้งใจ ทำเจ้า เหมือนหิน กำไว้ แน่นเจ็บ เควี่ยงทิ้ง จะได้ ผ่อนคลาย

ดั่งวัน แลคืน ผันเปลี่ยน ใจคน หมุนเวียน สบสน ลึกล้ำ สุดคาด ทรวงคน สบสน วุ่นวาย ฤาคลาย

บางคน ไขวหา ความรัก จักมี อยู่จริง ตรงไหน ได้รัก มาแล้ว ตรึงใจ สุดท้าย จากไป ไม่ลา 😢😢😢😢😥😥😥 ฤดู แลการ ผันเปลี่ยน เริ่มเรียน ได้รู้ ความหมาย รักแท้ คือรัก ร่างกาย สุดท้าย บ่ได้ จีรัง รักษาตัวด้วย

มานะ จะมี คงอยู่ คนสู้ มิมี ถดถอย ใจกล้า สู่หวัง รอคอย รีบหน่อย เปลี่ยนท้อ เป็นพลัง บุญพา วาสนา มีอยู่ จักสู้ มานะ คนได้ ยื้อยุด ฉุดกระชาก ลากไป ฝันใหญ่ หอมหวน รอเรา

โลภะ ปิดตา มืดบอด ปัญญา ดังหลอด ส่องหล้า เรียนรู้ ท้องไว้ เรื่อยมา จะมิพา พานภพ ประสบภัย จงเป็นดั่ง นักปราชญ์ ที่มีอยู่ ใคร่รู้ เรียนมาก หลากหลาย มีอาจารย์ ให้เลือก มากมาย เวียนว่าย ในทะเล แห่งปัญญา

อาทิตย์ ยิ่งใหญ่ คับฟ้า จันทร์ทรา บดบัง เอาได้ ฤาใคร ดั่งแสง คงอยู่ จะมี สักวัน ทดถอย จงจำ ไว้เถอะ เพื่อนจ๋า เมื่อว่า เวลา ไม่คอย ตะวัน ผันเปลียน เคลื่อนคล้อย จันทร์คอย สองแสง จันทร์ทรา

ขอ สุขสวันต์ สิ้นปี ให้อุ่นจิต ขอ ชีวิต รุ่งเรือง ตามประสงค์ ขอ คิดได ได้สิ่งนั้น ตามจำนงค์ เราประสงค์ อวยพร เพื่อนผองเอย ขอให้ทุกคนมีความสุขกายสบายใจ ตลอดปี ตลอดไป ด้วยนะครับ

อนิจจัง สุขขัง ไม่เที่ยง เหลือเพียง ร่างกาย เน่าเหม็น เกิดแก่ เจ็บทุกข์ หมุนเป็น ทุกข์เข็น วนเป็น วัฏตะ ตอนที่ ร่างกาย คงอยู่ ควรรู้ ที่จะ ปฎิบัติ ทำดี ให้เป็น กิจวัตร ชื่อจะ ลือนาม หลังตาย

เป็นเด็กเปรียบดังผ้าขาว เรื่องราวแต้มแต่งสีสัน เรียนรู้ผ่านคืนและวัน เจ้านั้นเติบใหญ่มั่นคง ทุกสิ่งเจ้าต้องเรียนรู้ เพื่อสู้กับภัยมหันต์ เหล้ายาปลาปิ้งเลิกกัน เจ้านั้นจะได้เจริญ