เมื่อดอกรักบาน ความรักเหมือนโคถึก กำลังคึก ผิขังไว้ ก็โลดจากคอกไป บ่ยอมอยู่ ณที่ขัง ถึงหากจะผูกไว้ ก็ดึงไปด้วยกำลัง ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง บ่หวลคิดถึงเจ็บกาย (มัทนะพาธา รัชกาลที่6)