"แต่ก่อน ป้าทำงานกลางวัน  แต่ช่วง 2-3 เดือนหลังมานี่ ต้องหนีมาทำกลางคืน  เพราะเจ้าพวกสารเลวนั่น มันบอกว่ามันจะฆ่าป้า ถ้าป้าไม่จ่ายเงินคืนมัน" "ครั้งหลังสุดนี่ เกือบจะถูกมันเชือดคอ ดีนะที่หนีรอดมาได้"

คืนเดือนมืด ถนนเปลี่ยว ร้างผู้คน ร่างหนึ่งแฝงอยู่ในเงามืดข้างกำแพงสูง พริบตาเดียวก็ปีนป่ายหายเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ ห้องกว้างถูกปิดด้วยม่านหนาหนัก มีแสงสลัวส่องรอดเพียงเล็กน้อย แต่ก็เพียงพอให้เห็นภาย

ผมยังจำวันแรกที่เห็นเธอได้ เธอเป็นคนยิ้มแย้ม คุยสนุกและดูเป็นคนจิตใจดี...

ผมหลบแดดบ่ายเข้าไปในร้านโชห่วย ร้านโครงสร้างไม้ขนาดสองคูหาอัดแน่นไปด้วยชั้นวางสินค้าจิปาถะ ที่ผนังร้านด้านหนึ่งมีพื้นที่ว่างเว้นไว้พอให้ตั้งโต๊ะกลมหินอ่อนกับเก้าอี้ไม้สามสี่ตัว มีชายวัยกลางคนนั่งอยู่พ

พระภิกษุหนุ่ม เอ่ยถามพระพุทธรูปในโบสถ์ "หลวงพ่อครับ มียายแก่คนหนึ่งนิมนต์ผมไปที่บ้านและถามกระผมว่า ต้องบริจาคเงินมากแค่ไหน แกถึงจะได้ขึ้นสวรรค์"

"เขาเป็นความหวังของฉัน" เธอรำพึงออกมาเบาๆ ยามนิ้วเคลื่อนอย่างแผ่วเบาบนจอโทรศัพท์ ขณะเด็กเสิร์ฟหนุ่มวางแก้วเครื่องดื่มลงบนโต๊ะ

ปี 2040 ไม่น่าเชื่อ ! สี่สิบปีผ่านไป ผมจะได้กลับมาอยู่ที่นี่อีกครั้ง ..

"เมี้ยววว ! สวัสดีจ้าน้องสาว" เจ้าแมวหนุ่มมาดเข้มส่งเสียงเกี้ยวแมวสาว ที่ข้างฝา จิ๊งจกตัวสีขาวเผือกราวกับผู้ทรงศีลร้องทักออกไปทันที "จุ๊ จุ๊ จุ๊ จุ๊  ..." "เท่ แต่กินไม่ด้ายยย !"

"ทำอะไรน่ะ ? ลุง!! " เสียงรปภ.หนุ่มดังขึ้น ขณะเห็นชายแก่ยื่นกล้องออกไปนอกราวระเบียง