"ตามดู ไม่ตามไป" มนุษย์เป็นสัตว์ที่สื่อสารกันด้วยระบบภาษาที่ซับซ้อน ทั้งโครงสร้างและความหมาย วจีสังขาร ที่มนุษย์ปรุงแต่งขึ้นนั้น มีความวิจิตรเทียบเท่าดุจความละเอียดของจิต

"ผลเสียของการปล่อยจิตให้เพลินกับอารมณ์" 1. ก่อให้เกิดอนุสัยทั้ง ๓ 2. ไม่อาจที่จะหลุดพ้นไปจากทุกข์ 3. เพลินอยู่กับอายตนะ เท่ากับ เพลินอยู่ในทุกข์ 4. ลักษณะของการอยู่อย่างมีตัณหาเป็นเพื่อน 5. ไม่อาจ

"ตัวอย่างพุทธวจนที่ทรงตรัสไม่ให้ปล่อยจิตให้เพลินกับอารมณ์ 1/3" 1. ละความเพลิน จิตหลุดพ้น 2. ความพอใจ เป็นเหตุแห่งทุกข์ 3. เมื่อคิดถึงสิ่งใด แสดงว่าพอใจในสิ่งนั้น 4. ภพแม้ชั่วขณะดีดนิ้วมือก็ยังน่ารั

"ตัวอย่างพุทธวจนที่ทรงตรัสไม่ให้ปล่อยจิตให้เพลินกับอารมณ์ 2/3" 5. ตัณหา คือ “เชื้อแห่งการเกิด” 6. เมื่อมีความพอใจ ย่อมมีตัณหา 7. ตัณหา คือ เครื่องนำ ไปสู่ภพใหม่อันเป็นเหตุเกิดทุกข์ 8. สิ้นความอยาก

"ตัวอย่างพุทธวจนที่ทรงตรัสไม่ให้ปล่อยจิตให้เพลินกับอารมณ์ 3/3" 10. ในอริยมรรคมีองค์ 11. ทรงตรัสว่า “เป็นเรื่องเร่งด่วนที่ต้องเร่งกระทำ” 12. ต้องเพียรละความเพลินในทุกๆ อิริยาบถ 13. ความเพียร ๔ ประเ

"จิตที่เพลินกับอารมณ์ ละได้ด้วยการมีอินทรียสังวร (การสํารวมอินทรีย์)" 1. เมื่อมีสติ ความเพลินย่อมดับ 2. กายคตาสติ มีความสำคัญต่ออินทรียสังวร ลักษณะของผู้ไม่ตั้งจิตในกายคตาสติ (จิตที่ไม่มีเสาหลัก)

"ความสําคัญแห่งอินทรียสังวร" 1. อินทรียสังวร เป็นเหตุให้ได้มาซึ่งวิมุตติญาณทัสสนะ 2. ผู้ไม่สำรวมอินทรีย์คือผู้ประมาท ผู้สำรวมอินทรีย์คือผู้ไม่ประมาท 3. ความไม่ประมาท เป็นยอดแห่งกุศลธรรม 4. ผู้มีอิน

"ความหมายและลักษณะของการมีอินทรียสังวร" 1. ความหมายแห่งอินทรีย์ 2. ลักษณะของผู้สำรวมอินทรีย์ 3. ผู้ที่ถึงซึ่ง ความเจริญงอกงาม ไพบูลย์ ในธรรมวินัย

ผลที่สุดของการละความเพลินในอารมณ์ 1. ผู้ได้ชื่อว่า อินทรีย์ภาวนาชั้นเลิศ 2. ผู้เข้าไปหาเป็นผู้ไม่หลุดพ้น ผู้ไม่เข้าไปหาย่อมหลุดพ้น 3. เพราะไม่เพลิน จึงละอนุสัยทั้ง ๓ ได้ 4. ย่อมหลุดพ้นไปจากทุกข์ 5