ตอนที่ 0: ออกพรรษาในความทรงจำของผม หลังจากที่พระท่านเข้าพรรษากันมาได้ 3 เดือน โดยไม่สามารถออกไปค้างคืนที่ไหนได้ ต้องอาศัยอยู่ ณ ที่แห่งใดแห่งหนึ่งตลอด 3 เดือนเต็ม ทำให้มีเวลาจดจ่อในการปฏิบัติธรรมได้อย

ตอนที่ 1: งานบวชเพื่อนเอฟ ด้วยความที่ผมจบสายช่างมา พื้นฐานวิชาฟิสิกส์หรือแคลคูลัสเลยอ่อนด้อยนัก ทำให้จากจบภายใน 4 ปีก็ขอขายการเรียนเป็น 4 ปีครึ่งแทน โดยได้มาแล้วทุกเกรด ยกเว้น A ตัวเดียว เลยเป็นอะไรที

ตอนที่ 2: ครอบครัว หลังจากที่ผมได้รับอนุญาตจากพ่อแม่ให้บวชได้แล้ว ผมก็ต้องหาวัดที่ผมจะไปฝากตัวขอเป็นศิษย์ โชคดีอีกแล้วที่อาผู้ชายของผมนั้น เพิ่งบวชและเพิ่งสึกไม่นานมานี้เหมือนกัน แกบวชที่วัดไม่ไกลจากบ

ตอนที่ 3: คืนแรก ที่นครศรีธรรมราชนั้น ถ้ามีไอ้หนุ่มชื่อ นัท มาบวชเป็นพระ เราจะไม่เรียกท่านว่า "หลวงพี่นัท" แต่อย่างใด แต่เราจะเรียกว่า "หลวงนัท" เฉยๆ คล้ายๆ กับหลวงไก่ แต่ถ้าท่านไหนแก่กว่าเราหรือบวชม

ตอนที่ 4: สิ่งประหลาดอันเกิดจากสมาธิ "คนส่วนใหญ่มักจะบอกว่าบวชให้พ่อบ้างล่ะ ให้แม่บ้างล่ะ แต่จะมีใครสักกี่คนที่จะเข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริง และบวชให้ตัวเอง" นี่เป็นคำพูดของพระอุปัชฌาย์ในวันที่ผมบวช มั

ตอนที่ 5: ไม่สวดมนต์ โดนสวดแทน แป๊บๆ เวลาผ่านไปเกือบเดือน ผมใส่จีวรได้คล่องแล้ว บิณฑบาตบางครั้งก็ไปคนเดียวได้อย่างไม่เก้อเขิน นั่งสมาธิก็นั่งได้นานเป็นชั่วโมง แต่ถึงกระนั้นผมก็ยังสวดมนต์ได้ไม่มากพอ

ตอนที่ 6: ต้นตอ อันที่จริงผมควรจะเขียนโพสต์นี้ก่อนเป็นอันดับแรก ถึงที่มาและต้นตอว่าเหตุใดจึงเขียนเรื่องราวการเดินธุดงค์เมื่อ 11 ปีก่อนด้วย ครั้งนี้เลยขออนุญาตขั้นรายการ พักชมสิ่งที่น่าสนใจ ก่อนที่จะเด

ตอนที่ 7 : สวนโมกข์ สวนโมกข์ในจินตนาการของผู้ที่ไม่เคยมา คงนึกว่าเป็นวัดป่าที่โอบล้อมไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์ เสียงคงจะเอ็ดตะโรไปด้วยผู้คนมากมายที่เข้ามาเยี่ยมชมในแต่ละวัน ซึ่งภาพที่ผมได้พบเจอในครั้งแรก

ตอนที่ 8: คอร์สปฏิบัติธรรม ณ ค่ายลูกเสือ หลังจากที่ผมอาบน้ำอาบท่าเสร็จแล้ว พอสัก 5 โมงครึ่งก็มีเสียงระฆังดังมาจากศาลากลางที่ผมได้เจอพระอาจารย์จักรีเมื่อตอนกลางวัน เป็นอันรู้กันว่าถึงเวลาทำวัตรเย็นแล้ว