มรรคมีองค์ 8 คือทางพ้นทุกข์ ในสมัยพุทธกาล ครั้งหนึ่งพระภิกษุ 500 รูป ติดตามพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปในชนบท เมื่อกลับมาถึงวัดพระเชตวัน เมืองสาวัตถีแล้วนั่งสนทนากันถึงถนนหนทางที่พวกตนไปแล้วว่า "ทางของบ้านโน

ขบวนการนารีพิฆาตในพุทธกาล สมัยที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเริ่มประกาศพระพุทธศาสนาใหม่ๆมหาชนจำนวนมากศรัทธาและออกบวชตามพระพุทธองค์ ทำให้พวกเดียรถีย์ซึ่งเป็นนักบวชนอกพระพุทธศาสนาเสื่อมจากลาภสักการะเป็นเช่นแ

การว่าร้าย ใส่ความ พระภิกษุสงฆ์ มีนรกเป็นที่ไป ในสมัยพุทธกาล ณ กรุงพาราณสี มีหญิงคนหนึ่งชื่อนางเรวดี เป็นภรรยาของนายนันทิยะผู้มีศรัทธาและทำบุญกับพระภิกษุ คนกำพร้า และคนเดินทาง ฯลฯ เป็นประจำ แต่นางเรวด

ตายแล้วเกิดเป็นนกยาง ? พระอินทร์หรือท้าวสักกเทวราชองค์ปัจจุบันนั้นสมัยเป็นมนุษย์มีชื่อว่า มฆมาณพ ได้ปฏิบัติวัตตบท 7 และทำบุญสังคมสงเคราะห์เพราะเกิดในยุคที่ไม่มีพระพุทธศาสนา

ไม่เที่ยงเป็นทุกข์ นายจิตตหัตถ์ ชาวเมืองสาวัตถี บวชๆ สึกๆ อยู่ 6 ครั้ง ต่อมาได้แต่งงาน วันหนึ่ง เขาแบกของจากป่ากลับบ้าน ในขณะที่เข้าไปในห้องเขาเห็นภรรยานอนหลับอยู่ ผ้านุ่งหลุดลุ่ยปากอ้า น้ำลายไหลออกป

ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว ชาติหนึ่ง นายโฆสกะเกิดเป็นสุนัขอยู่ที่บ้านของคนเลี้ยงโคแห่งหนึ่ง และที่บ้านนั้นมีพระปัจเจกพุทธเจ้ารูปหนึ่งมาบิณฑบาตเป็นประจำ สุนัขตัวนั้นเป็นสุนัขที่ฉลาดและมีความคุ้นเค

ทุ สะ นะ โส ในสมัยพุทธกาล ครั้งหนึ่ง พระเจ้าปเสนทิโกศลกษัตริย์แห่งกรุงสาวัตถีทรงมีพระทัยปฏิพัทธ์สตรีนางหนึ่งซึ่งมีสามีแล้ว พระองค์จึงดำริที่จะฆ่าสามีของนางและรับสตรีนั้นมาเป็นนางสนม โดยพระองค์สั่งให้ส

ไม่มีคำว่า "สาย" ในการเริ่มต้นทำความดี มีโจร 2 คน เป็นสหายกัน วันหนึ่งไปวัดพระเชตวันโดยคิดว่า จะไปขโมยทรัพย์ของคนที่ไปฟังธรรม แต่โจรคนหนึ่งตั้งใจฟังธรรมและได้บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน

"กลุ่มฉัพพัคคีย์" ผู้มีนิสัยเกเร ไม่เรียบร้อย ในสมัยพุทธกาล มีพระภิกษุอยู่กลุ่มหนึ่ง เรียกกันว่า "กลุ่มฉัพพัคคีย์" มีนิสัยเกเร ไม่เรียบร้อย มักทำให้โรงฉันและวัดเลอะเทอะ