กลิ่นข้าวจากเตาถ่านของแม่ และความทรงจำของฉัน🍀 "จากเด็กเจน X ถึงหม้อข้าวในวันวาน"

แกงส้มดอกแค กับ "ไข้หัวลม" ของแม่🍀 ที่บ้านไม้หลังเก่าในวันฝนพรำ แม่มักใส่เสื้อลายดอกสีสดใส แขนสั้น กับผ้าถุงสีเข้มที่มีแถบด้านล่าง เป็นภาพที่ฉันเห็นจนชินตา

น้ำข้าวร้อน ๆ กับปลาอินทรีย์เค็มทอด... เมนูตอนเช้าที่ฉันเฝ้ารอ🍀 ทุกเช้าในบ้านไม้หลังเก่า... ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมเสียงไก่ขัน กับกลิ่นหอมจาง ๆ ที่ลอยออกมาจากครัว

"ปลาเห็ด" ของแม่ เมนูธรรมดา แต่รสชาติไม่เคยจาง🍀 "ย้อนวัยกลับไปในครัวของแม่"

โต๊ะเครื่องแป้งสีฟ้าอมเทา กับความรักของพ่อที่ไม่เคยซีดจาง🍀 ฉันยังใช้มันอยู่... โต๊ะเครื่องแป้งตัวเดิม ที่พ่อทำให้ฉันเมื่อหลายสิบปีก่อน

อัอมกอดอบอุ่น... และน้ำนมอุ่น ๆ จากอกแม่🍀 "มีบางความรัก… ที่ไม่เคยลดลงตามกาลเวลา เหมือนอ้อมกอด และน้ำนมอุ่น ๆ ของแม่ ที่ถึงวันนี้… ก็ยังโอบฉันไว้เสมอ"

กลอนของฉัน... ถึงอัอมกอดที่ไม่เคยหาย🍀 วันแม่ปีนี้... ฉันไม่มีแม่ให้กอดเหมือนเดิม แต่แปลกที่หัวใจยังอุ่นทุกครั้ง เมื่อคิดถึงรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และกลิ่นบ้านที่แม่เคยอยู่ เหมือนท้องฟ้าจะอ่อนโยนขึ้นทุก

ข้าวต้มมัดไส้กล้วยของแม่... อิ่มอร่อยจนลืมมื้อเย็นไปเลย🍀 "กลิ่นกะทิและใบตอง พาฉันย้อนกลับไปในครัวของแม่"

ผักเสี้ยนดองของแม่... แม้รสชาติจะหายไป แต่หัวใจของฉันไม่เคยลืม🍀 “ทุกครั้งที่นึกถึงรสชาตินั้น หัวใจฉันก็ยังอุ่น... เหมือนได้กลับไป นั่งกินข้าวข้างแม่อีกครั้ง” . บ่ายวันหนึ่ง... ฉันเห็นแม่ก้ม