# จะเล่าอะไรให้ฟัง
ปี พุทธศักราช2535 เดือน เมษา พฤษภา
เราได้ลาออกจาก งานราชการ แล้ว2 เดือน
ว่างๆ ก็ขับรถส่งของให้เพื่อน
จากกรุงเทพ ไปทุกที่
วันหนึ่ง เสร็จธุระที่ ตัวเมืองพะเยา
เพื่อน ที่เปิดร้าน อยู่ในเมืองพะเยา
ชวนไปแอ่ว นครลำปาง
.
ไปด้วยกันทั้งหมด 4 ชีวิตหนุ่ม รุ่นเดียวกัน
เลย ขึ้นไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพ
กลับทาง เส้นดอยสะเก็ด
พลบค่ำ แม่ขะจาน
กาลเวลาผ่านไปอย่างอ้อยอิ่ง
แม่ขะจาน 3ทศวรรษที่ผ่านมา ซ้ายแปลงนา
ขวา บ่อน้ำพุร้อน
.
เอ เมษายน ทำไมยังหนาวเย็น
ดื่ม และกิน กันเล็กน้อย รอบบ่อ
รอไข่สุก จากแม่ค้า บ้านป่า
นาน ชักไม่ไหว ไม่มีใคร แล้วนิ
อาศัยไผ่ขัดแตะ ฝาบ่อเป็นเก้าอี้ละกัน
.
กินกันไป คุยกัน เพื่อน สรวลเสเฮฮา
ประสาหนุ่ม กระทิง
เวลาผ่านไปๆ มีกลุ่ม คน
หัวหน้า เป็นชาย ร่างสูงโปร่ง
เดินนำ ข้ามจากฝั่งถนน ฝั่งแปลงนา
.
มาหยุด ตรงบ่อ ที่เรานั่ง
ในมือถือกำ ธูปเทียนดอกไม้
จบหัว อธิษฐาน และวาง บนฝาขัดแตะ
คนที่เหลือ มีทั้งชายและหญิง ก็มาวาง
จนหมดแถวตอนเรียงหนึ่ง
เมื่อวางดอกไม้ หมดทุกคน
ก็ เดินกลับ อย่างเป็นระเบียบ
ไม่มีใคร พูดคุยกัน
.
เราก็คิด เอา บ่อนี้ท่าจะเป็นบ่อน้ำ
ชาวบ้าน ถือเป็นบ่อศักดิ์สิทธิ์ของเขามัง
หลังจาก กลุ่มชาวป่าพ้นสายตา
" kuan ชาวบ้านเห็นแกเป็น เจ้าที่มังวะ
เอาดอกไม้ธูปเทียน มาไหว้"
เพื่อน ปากเปราะแซว ขณะขึ้นรถกลับ
.
ภาพชาวป่า มาไหว้บ่อน้ำ
ตลอดหลายสิบปี นานๆก็ผุดขึ้นมาที
พอได้มาเจอ ชายหมวกแดง
" ใช่ครับ สิ่งที่ติดในใจ ท่านหลายปี
ภาพที่ท่าน และเพื่อนๆเห็น จริง
แต่ พวกเขาที่เป็นชาวป่า เขาไม่ใช่คน"
.
คุย กะตาหมวกแดงก็ได้ความรู้ อีกหลายอย่าง