Ep.11 : คือวันที่เราเกิด (2/2)
. ต่อจากตอนที่แล้ว ก่อนคลอด .
หลังจากลูกเกิด แม่ได้ชื่นชมลูกไม่นาน แม่มีอาการแปลก ๆ ...
รู้สึกเหนื่อย อ่อนเพลีย อยากหลับ เวลาผ่านไปอีกไม่เกินห้านาที ฝืนตัวเองไม่ได้ แค่ลืมตาไว้และขยับปากพูดก็ดูจะเป็นเรื่องยาก ...
ได้แต่บอกกับพ่อว่า แขนไม่มีแรง ง่วงนอน ลืมตาไม่ขึ้น ...
บอกให้พ่ออุ้มลูกที่ตอนนั้นอยู่ในแขนแม่ออกไปที แม่ขอหลับก่อน ..
อาการแปลก ๆ ยังมีตามมาคือ ความดันต่ำ อาเจียรสองรอบ มีเลือดปนอยู่ด้วย หมอและพยาบาลในห้องจากที่ตอนแรกต่างคนต่างเริ่มเก็บอุปกรณ์.. แต่ตอนนี้กลับเริ่มวิ่งวุ่น
วิ่งตามหมอคนอื่น ๆ จากข้างนอกเข้ามาเพิ่ม พร้อมจัดเครื่องมือที่เหมาะสมมารับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
ที่ทำให้เรายิ่งใจเสียน่าจะเป็นตอนที่หมอเชิญให้พ่อออกไปรอห้องข้าง ๆ พร้อมกับพยาบาลอีกคนที่อุ้มลูกไว้
พ่อต้องตัดใจออกจากห้องคลอดที่มีเมียนอนไม่รู้สติอยู่บนเตียง ..
พ่อว่า เวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่หนักหนาแสนสาหัส เต็มไปด้วยความกังวลใจที่สุดในชีวิต ได้แต่อธิษฐานขอพรพระให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีอย่างที่มันควรจะเป็น ...
เรากำลังเริ่มต้นชีวิตครอบครัว พ่อ แม่ และลูก ... ขออย่าให้มีอะไรผิดไปจากนี้เลย
.
แต่ที่สุด .. ด้วยความพร้อมของหมอและเครื่องมือทั้งปวง สถานการณ์ที่เลวร้ายก็ผ่านไป ใช้เวลานานเท่าไรจำได้ไม่แม่นนัก เพราะแม่มีสติอยู่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ ตลอดช่วงนั้น
รู้แต่ว่าเมื่อลืมตามาอีกครั้ง หลังจากมีสติสมบูรณ์แล้วได้เห็นหน้าลูก พ่อของลูก และตากับยาย น้ำตาก็ไหลด้วยความดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้ง ... เหมือนได้เกิดใหม่ เกิดเป็นอีกคนที่รู้แล้วว่าการมีชีวิตอยู่มันสำคัญกับตัวเองและกับคนอื่นมากแค่ไหน
วันเกิดทุกปีของลูก จะย้อนนึกถึงเรื่องนี้เสมอ ถึงแม้ในรายละเอียดจะเลือนไปบ้าง แต่ความรู้สึกกลัวการไปจากคนที่เรารักในช่วงที่ใจเรายังไม่พร้อมนั้นยังจำได้ไม่เคยลืม ..
จำความรู้สึกนั้นไว้เตือนตัวเองว่า ได้เกิดมาใหม่อีกครั้ง เป็นคนเดิมต่างตรงที่เกิดครั้งนี้ไม่ได้เกิดมาเป็นลูกเพียงอย่างเดียว แต่ยังมีความเป็นแม่ติดมาด้วย ต้องทำให้เต็มกำลัง สามปีผ่านไปคิดว่าทำเต็มที่ อาจจะไม่ดีที่สุดแต่เต็มที่ทุกวัน ...
เหลือแต่ที่ตั้งใจไว้ว่าต้องฝึกตัวเองให้พร้อมสำหรับการจากไปอยู่เสมอ เรื่องนี้ฝึกยาก แต่ต้องฝึกเพราะคิดว่าการเตรียมพร้อมที่จะจากอยู่เสมอนั้นย่อมดีกว่าการกลัวการจาก
อยู่แบบพร้อมย่อมดีกว่าอยู่แบบกลัว ...
ถ้าลูกโตพอที่จะเข้าใจ ก็จะสอนลูกให้พร้อมด้วยเช่นกัน มันไม่ใช่เรื่องน่ากลัว เพียงแต่เป็นความจริงที่คนส่วนใหญ่กลัว
ถ้าเห็นเป็นเรื่องธรรมดา เราคงหยุดกลัวมันได้เอง ท่องเอาไว้ "เกิด" หรือ "ดับ" เป็นเรื่องธรรมดา คงเข้าใจถ่องแท้ได้สักวัน
.. จบบันทึก..
20 กันยายน 2011
คลิปที่ถ่ายไว้ในห้องคลอด นาทีที่แม่กอดปุญครั้งแรก
🌼 ขอบคุณที่ติดตาม
💕 ขอให้ทุกวันเป็นวันดี ๆ ของทุกคนค่ะ
YT Channel: Poon Station
FB Fanpage: Poon Station Fanpage
FB แม่ป๋อม: PomPoon Station
BD แม่ป๋อม: Poon's Diary by แม่ป๋อม
BD Page: เยอรมนีและจิปาถะ by แม่ป๋อม
IG: pompoon.station
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
