# แชทออนไลน์
คำพูดที่ไม่คิดมักผิดพลาดเสมอ อ่านเรื่องราวต่อไปนี้แล้วคุณจะเข้าใจ
ระวังตัว
ในระหว่างที่ เบลล์ กำลังเดินกลับบ้านอยู่นั้น เธอก็เกิดได้ยินเสียงฝีเท้าปริศนาที่กำลังเดินตามหลังเธอมาติด ๆ แม้ว่า เบลล์ จะเดินไปทางไหน เสียงฝีเท้านั้นก็ยังคงตามเธอไม่หยุด
จนทำให้เธอเริ่มกลัว และไม่อยากที่จะมองย้อนหลังกลับไปดูเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งท้องฟ้าในเวลานั้น ก็ใกล้จะมืดเต็มทีแล้ว เบลล์ จึงรีบเดินอย่างสุดกำลังที่จะทำได้ จนกระทั่งเธอเดินไปถึงหน้าบ้านของเธอ
เบลล์ จึงรีบวิ่งเข้าไปในบ้านแล้วก็ปิดประตูเสียงดัง ปัง! จากนั้นเธอก็ยืนพิงประตูเพื่อพักหายใจชั่วครู่หนึ่ง จึงค่อย ๆ เดินไปแอบมองดูที่หน้าต่าง เพื่อดูว่าใครตามเธอมา แต่ทันทีที่มองไปด้านนอก เธอกลับไม่พบใครเลยแม้แต่คนเดียว
ความกังวลใจ
ด้วยความโล่งใจ เธอจึงโยนกระเป๋าลงไปที่โซฟา พร้อมด้วยถุงขนมใบใหญ่ แล้วก็เริ่มเปิดโทรศัพท์เพื่อขึ้นมา เพื่อเข้าแอพพลิเคชันแชทหาเพื่อนออนไลน์
เพราะในนี้ เบลล์ เชื่อว่าไม่มีใครรู้จักเธอและไม่มีใครสามารถทำร้ายเธอได้ เธอจึงกล้าที่จะพูดคุยกับคนแปลกหน้าได้โดยไม่ต้องกลัวเกรงสิ่งใดเลย ในระหว่างที่เธอเปิดแชทออนไลน์อยู่นั้นเอง
เธอก็ได้พบเพื่อนคนหนึ่ง ที่เขากำลังออนไลน์อยู่เช่นกัน เธอจึงรีบทักแชทไปหาบุคคลคนนั้น โดยเธอตั้งชื่อผู้ใช้งานของตัวเธอเองว่า ByAngel213
สบายใจ
ByAngel213 : สวัสดีฉันดีใจมากเลยที่เห็นคุณออนไลน์อยู่ วันนี้ฉันคิดว่า มีคนเดินตามฉัน ตอนฉันกำลังกลับบ้านด้วยแหล่ะ ซึ่ง มันน่าตกใจ และน่ากลัวมาก ๆ เลยนะ
GoTo123: ฮ่า ๆ คุณคงดูละครมากเกินไปแน่ ๆ ทำไมคน ๆ นั้นเขาต้องมาตามคุณด้วยล่ะ คุณไม่ได้อาศัยอยู่ในเขตเมืองที่ปลอดภัยหรอ?
ByAngel213 : นั้นสินะ ฉันคงคิดไปเองจริง ๆ เพราะตอนที่ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันก็ไม่พบใครเลย ฮ่า ๆ น่าอายจัง
ทำความรู้จัก
GoTo123 : คุณไม่คิดจะใช้ชื่อจริงของคุณ ในส่วนของโปรไฟล์บ้างหรอ ?
ByAngel213: ไม่แน่นอน
GoTo123 : ว่าแต่ วันนี้คุณมีแข่งเกมซอฟต์บอลหลังเลิกเรียนใช่ไหม ?
คำถาม
ByAngel213 : ใช่แล้ว อีกทั้งเรายังแข่งชนะด้วยนะ
GoTo123 : ว้าว เยี่ยมเลย แล้วทีมของคุณชื่ออะไรหรอ
ByAngel213 : ทีมของเราชื่อแคนตันแคท ชุดทีมของเรามีสัญญาลักษณ์เป็น อุ้งเท้าเสือ มันน่ารักมาก ๆ เลยแหล่ะ
GoTo123 : คุณอยู่ในตำแหน่งขว้างลูกหรือเปล่า
ByAngel213 : แน่นอนว่าไม่ ฉันเล่นเบสที่สอง ฉันต้องไปก่อนนะ.. เพราะฉันยังไม่ได้ทำการบ้านเลย ต้องทำให้เสร็จก่อนพ่อกับแม่จะมาถึงด้วยสิ ไม่งั้นพวกเขาคงจะโกรธฉันแน่ ๆ เลย ฉันไปล่ะ บาย
จบเพียงแค่หนึ่ง
GoTo123 : เค ไว้มาคุยกันอีกนะ
หลังจากที่ เบลล์ ปิดแชทไป บุคคลที่คุยกับเธอเมื่อสักครู่นี้ เขากลับคิดว่า อยากที่จะสอนบทเรียนอะไรให้กับ เบลล์ เสียหน่อย เขาจึงเข้าไปสืบค้นโปรไฟล์ ของ เธอ
จนได้ทราบว่า ByAngel213 มีชื่อเล่นจริง ๆ ว่า เบลล์
เธอเกิดวันที่ 3 ม.ค.1985 อายุ 13 ปี อาศัยอยู่ที่ นอร์ทแคโรไลนา งานอดิเรกของเธอคือ ซอฟต์บอล ,คอรัส ,สเก็ต และการเดินห้างสรรพสินค้า
สืบค้น
นอกจากนี้เขายังได้รู้ข้อมูลจากการคุยกันเมื่อสักครู่ เพิ่มเติมมาอีกว่า เบลล์ มักจะได้อยู่คนเดียวในช่วง 18.30 น. ของทุกวัน ซึ่งเป็นช่วงก่อนที่พ่อแม่เธอจะกลับมาถึงบ้าน
อีกทั้ง เธอยังเป็นนักกีฬาซอฟต์บอลของโรงเรียน โดยมีชื่อทีมว่า แคนตันแคท ซึ่งเธอมักจะใส่เสื้อหมายเลขเจ็ด เป็นเตัวเลขที่เธอชอบ และในตอนนี้ เบลล์ ก็กำลังเรียนอยู่เกรด 7 ที่โรงเรียนมัธยมแคนตัน ด้วยข้อมูลทั้งหมดนี้
ชายคนดังกล่าว ก็ถือว่าได้ข้อมูลเพียงพอแล้ว ที่จะสามารถหาตัวเธอพบได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งเขายังคิดอีกว่า “หากได้พบกัน เธอคงจะประหลาดใจมาก เพราะเธอคงไม่รู้ตัวเลยว่า เธอได้ทำอะไรลงไปบ้าง”
แผนการ
ในส่วนของ เบลล์ หลังจากได้พบกับเหตุการณ์เลวร้ายเมื่อตอนเย็นมา เธอก็ยังไม่แม้แต่จะเอ่ยปากเล่าให้กับพ่อและแม่ของเธอได้ฟังเลยแม้แต่น้อย
เพราะเธอรู้ดีว่าพ่อกับแม่ไม่เคยมีเวลาให้กับเธอเลย พวกเขายุ่งทั้งวัน และทุกวัน จนทำให้ เบลล์ คิดว่า เธออยากจะมีน้องชายหรือน้องสาว ไว้คอยคุยเป็นเพื่อนกับเธอสักคนเสียจริง ๆ
จนกระทั่งหลายวันต่อมา เบลล์ ก็ได้ลงแข่งซอฟต์บอล ที่โรงเรียนอีกครั้ง ซึ่งในระหว่างที่เธอแข่งอยู่นั้นเองเธอก็ได้เหลือบไปเห็นชายคนหนึ่ง กำลังนั่งจ้องมองเธออย่างใจจดใจจ่อ อีกทั้งเขายังยิ้มให้กับเธออีกด้วย เมื่อเห็นเช่นนั้น เบลล์ ก็ได้แต่คิดในใจว่า “คงไม่มีอะไรหรอก” แล้วเธอก็กับไปเล่นต่ออย่างสบายใจ
ดำเนินต่อไป
หลังจากที่เกมจบลง คนที่ เบลล์ เห็นเมื่อสักครู่นี้ เขาก็รีบเดินลงมาจาก อัฒจันทร์ในขณะที่เธอกำลังคุยกับโค้ช ทันทีที่บทสนทนาของเธอและโค้ชจบลง
เบลล์ ก็สังเกตเห็นรอยยิ้มของชายคนนั้นอีกครั้ง ซึ่งในครั้งนี้เขาพยักหน้าตอบรับอะไรสักอย่างมาที่เธอด้วย จากนั้นเขาก็ ค่อย ๆ เดินมาหาเธออย่างช้า ๆ แล้วก็เดินผ่านเธอไป
ซึ่งเมื่อ เบลล์ ได้เห็นเช่นนั้นเธอก็ไม่ได้คิดอะไร เธอจึงเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อจะได้กลับบ้านพักผ่อนร่างกายจากการแข่งที่หนักหน่วงในวันนี้
พักผ่อน
เมื่อชายคนดังกล่าวได้เห็นว่า เบลล์ กำลังจะกลับบ้าน เขาก็รีบขับออกไปหาอะไรทานเพื่อรอเวลา 18.30 น. ซึ่งเป็นเวลาที่ เบลล์ จะได้อยู่คนเดียว
จนเมื่อถึงเวลาดังกล่าว เบลล์ ที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องนอนของเธออย่างสบายใจนั้นเอง จู่ ๆ เธอ ก็ได้ยินเสียงพ่อของเธอเรียกให้ลงไปหา ด้วยเสียงที่โมโห และแอบหงุดหงิดเล็กน้อย
ทันทีที่ เบลล์ ลงไปถึงด้านล่าง เธอก็ต้องแปลกใจ เมื่อเธอได้พบว่า ชายคนที่เธอเห็นที่สนามแข่งในวันนี้ เขากำลังนั่งอยู่บนโซฟา ในห้องนั่งเล่นที่บ้านของเธอ
ชายปริศนา
พ่อของ เบลล์ จึงเริ่มพูดกับเบลล์ ว่า “ชายคนนี้ เขาเป็นตำรวจ และเขาก็เพิ่งเล่าเรื่องที่น่าสนใจมาก ๆ เกี่ยวกับลูกให้พ่อและแม่ได้ฟัง” เบลล์ ที่ได้ทราบเช่นนั้น
จึงเดินไปนั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้ามชายปริศนา ด้วยความระมัดระวัง พร้อมทั้งพูดว่า “เขาจะบอกเรื่องของหนู ให้พ่อกับแม่ฟังได้ยังไงกันค่ะ เพราะหนูไม่ได้รู้จักเขาเลยด้วยซ้ำ”
"คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร เบลล์" ชายคนนั้นถามว่า อย่างสุภาพ เบลล์ จึงตอบกลับไปในทันทีว่า “แน่นอนว่าไม่” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูหงุดหงิดเล็กน้อย
ไม่เชื่อใจ
เมื่อได้ฟังเช่นนั้น เขาจึงตอบเธอไปว่า “นี้ฉันเอง คนที่เป็นเพื่อนออนไลน์ของเธอไง คนที่ใช้ชื่อว่า GoTo123"
เมื่อได้ทราบเช่นนั้น เบลล์ ก็ตกใจเป็นอย่างมากพร้อมทั้งพูดออกมาแบบติด ๆ ขัด ๆ ว่า
“ไม่ ไม่ใช่ มันเป็นไปไม่ได้ เพราะคนที่ใช้ชื่อ GoTo 123 เขามีอายุเท่ากับฉัน เขาอยู่ที่มิชิแกน นิ คุณไม่ใช่เขาแน่ ๆ” ทันทีที่เสียง เบลล์ เงียบไป
ชายคนนั้นก็เริ่มยิ้มแล้วก็พูดว่า “นั้นมันไม่ใช่ข้อมูลจริง ๆ ของฉัน หนูเห็นไหมว่าคนที่อยู่ในโลกออนไลน์ สามารถสร้างข้อมูลเท็จ เพื่อล่อลวงกันได้เช่นกัน แต่ที่ฉันมาที่นี้ ก็เพื่อที่จะมาแนะนำให้หนูได้รู้ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้น
คำเตือน
หากให้ข้อมูลส่วนตัวในโลกออนไลน์มากจนเกินไป อยากเช่น เมื่อวานนี้ที่หนูบอกข้อมูลกับฉัน จึงเป็นเหตุให้ฉันหาหนูได้ในวันนี้ยังไงล่ะ ไม่ว่าจะเป็น ชื่อโรงเรียน ทีมกีฬา ตำแหน่ง หรือแม้แต่ชื่อที่ติดอยู่บนเสื้อของหนู”
ด้วยความตกใจ เบลล์ จึงชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง และเมื่อได้สติกลับมา เธอจึงเริ่มพูดกับชายคนนั้นไปว่า “คุณหมายความว่า คุณไม่ได้อาศัยอยู่ในมิชิแกน อย่างนั้นหรอค่ะ”
ทันทีที่ได้ฟังเช่นนั้น เขาก็หัวเราะเสียงดังลั่น แล้วก็พูดตอบ เบลล์ ไปว่า “ไม่ ฉันอยู่ที่ ราลี ซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี้มากนัก หนูคงคิดว่าฉันอยู่ไกลมาก ๆ สินะ ใช่รึเปล่า” เบลล์ จึงรีบพยักหน้าตอบรับชายคนนั้นไปในทันที
คำขอสุดท้าย
เขาจึงพูดต่อไปว่า “หนูอาจจะไม่ได้โชคดีเหมือนในครั้งนี้อีกก็เป็นได้นะ เพราะมีหลายคดีที่ฉันเคยเจอมา พวกเขามักจะเข้าไปล่วงขอข้อมูลในโลกออนไลน์ จนได้มามากพอ แล้วคนร้ายเหล่านั้นก็จะเริ่มก่อเหตุ ก่อนที่บุคคลที่ตกเป็นเยื่อจะรู้ตัวทันเสียอีก
พวกเขามักจะก่อคดีปล้น หรือฆ่า แน่นอนว่ามีหลายคนที่เคยพบเจอกับประสบการณ์การเช่นนี้มาแล้ว ฉันหวังว่าครั้งนี้หนูคงจะได้บทเรียน และคงจะไม่ทำอีกแล้วใช่ไหม”
เพื่อความแน่ใจ
“ฉันจะไม่ทำมันอีกค่ะ” เบลล์ ให้สัญญาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม
แล้วเธอก็ถามชายคนนั้นก่อนที่เขาจะกล่าวลาแล้วเดินออกจากบ้านของเธอไปว่า “คุณจะบอก และเตือนคนอื่น ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อไปใช่ไหมค่ะ”
“ฉันสัญญา” ชายคนนั้นตอบด้วยรอยยิ้มแล้วก็ขับรถจากไป
ดังที่ Del Carnegie กล่าวไว้ว่า “เพราะคำพูดของคนเรามีอยู่สามอย่าง คือคำพูดที่เตรียมมา คำพูดที่ต้องพูดออกไป และคำพูดที่อยากจะพูด”
แปลและเรียบเรียงโดยเรื่องเล่าจากดาวนี้
ที่มา:
อ่านบทความเรื่องเล่าจากดาวนี้เพิ่มเติมได้ที่
หากชื่นชอบก็อย่าลืมกด Like กด Share เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ สามารถแชร์แนวคิด มุมมองดีๆได้ใน Comments นี้เลย 😄
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
