เรื่องสั้น : จิ้งจอกผู้โดดเดี่ยวกับตาเฒ่าผู้เดี่ยวดาย (EP.2)
ด้วยความที่ตาเฒ่านี่ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวและพยายามหลีกหนีความวุ่นวายจากผู้คนในสังคมแทบจะตลอด ทำให้เขาพลาดที่จะมองเห็นบางส่วนของสังคมเมืองไป
“เวลาเดียวที่ข้าจะเข้าไปในเมือง นั้นก็คือเวลาที่ข้านำเสื้อผ้าไปขายให้ร้านเพื่อนของข้า และตอนที่ข้าหาของกินของใช้เท่านั้น” ชายแก่เริ่มสาธยายต่อ
“และเมื่อข้าทำกิจเสร็จ ข้าก็จะเร่งรีบจ้ำอ้าวออกจากเมืองมาให้เร็วที่สุด” ชายแก่ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเสียงดังอึกๆ “เดินก้มหน้าก้มตาไม่มองสิ่งรอบตัวใดๆ สายตาและดวงใจของข้ามองแต่ทางที่จะพาข้ากลับมาที่นี่เท่านั้น”
“และเมื่อขาข้าเริ่มอ่อนแรงไปตามวัย” ตาเฒ่าเผลอเอามือนวดต้นขาของตัวเอง แต่แววตาดูเศร้าสร้อยขึ้นและน้ำเสียงเริ่มแผ่วเบาลงเสมือนเสียงกระซิบ “มาบัดนี้ข้ามีเวลาใช้กล้องส่องทางไกลนี้จากพื้นที่ส่วนตัวของข้าเองมากขึ้น ข้ามองเห็นวิถีชีวิตที่ดิ้นรนของพวกเขาเหล่านั้นที่ทำได้เพียงหาเลี้ยงชีพตัวเองไปวันๆ และในบางวันพวกเขาจำต้องยอมอดทนเพื่อที่จะประคองตัวเองให้ผ่านพ้นวันคืนที่สิ้นหวัง เพื่อไปสู่ฟ้าวันใหม่ที่นึกวาดฝันเอาเองว่ามันคงดีกว่าเมื่อคืนวาน”
มันทำให้ข้าคิดว่าข้าเริ่มเข้าใจการรู้จักใช้ชีวิตที่ไวลด์เคยพูดเอาไว้ (‘การรู้จักใช้ชีวิตนับเป็นสิ่งที่ยากที่สุดในโลก สิ่งที่คนส่วนใหญ่ทำเป็นนั้นก็คือเพียงการดำรงชีวิตเท่านั้น’ ออสการ์ ไวลด์ นักเขียนชาวอังกฤษยุควิกตอเรีย)
ออสการ์ ไวลด์ (Oscar Wilde) : เครดิตภาพ http://www.tarihiolaylar.com/img/tarihikisiler/tarihi_kisiler_2-jpg_781655381_1426447582.jpg
“ที่ผ่านมาข้าแค่ทำทุกอย่างเพื่อการดำรงชีวิตของตัวเองเพียงเท่านั้น แยกตัวออกมาสันโดษก็เพื่อความสุขของตัวเอง ตัดเย็บเสื้อผ้าให้ชนชั้นสูงก็เพื่อเกียรติของข้าเอง อิสรภาพที่มีก็เพื่อตัวข้าเองคนเดียว” น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาไถลลงมาตามร่องเหี่ยวย่นบนใบหน้าที่กำลังเศร้าสร้อยของชายแก่
“ข้าแทบไม่เคยใช้ชีวิตของข้าเพื่อคนอื่นเลยสักครั้งเดียว” ชายแก่ใช้นิ้วผอมเรียวและห่อเหี่ยวปาดเช็ดน้ำตา “นั้นทำให้ข้าละทิ้งความสวยหรูและความเห็นแก่ตัว และหันมาตัดเย็บผ้าเพื่อคนที่น่าสงสารเหล่านั้น”
“ปีที่ผ่านมาเพื่อนข้ามักคอยเป็นธุระนำผ้าที่ข้าตัดเย็บนี้ไปแจกจ่ายให้กับพวกเขา แต่บัดนี้เขาจำต้องออกไปทำธุระที่ต่างเมือง” ชายแก่จ้องเขม็งไปที่เจ้าจิ้งจอกขนสีแดงหูเรียวตั้ง “หน้าหนาวกำลังย่างกายเข้ามาแล้วสหาย ข้าจึงอยากรบกวนเจ้าช่วยผู้ส่งผ้าเหล่านี้ให้กับข้าหน่อยได้หรือไม่?
ข้าสัมผัสได้ถึงจิตใจที่แน่วแน่และบริสุทธิ์ผ่านนัยน์ตาคู่นั้น “ลำพังการที่ข้าก้าวขาเข้ามาคุยกับเจ้าก็นับว่าบ้าแล้ว หากข้าก้าวเข้าไปในสังคมเมืองมนุษย์อีก สติข้าคงต้องบกพร่องพิการไปแล้วเป็นแน่แท้”
แต่ข้ากลับรู้สึกผิดอย่างน่าประหลาด หากต้องหันหลังกลับและสะบัดหางใส่ตาแก่นี่ในเวลานี้ “แต่คืนนี้ข้าจะลอบเข้าไปเพื่อส่งมอบความตั้งใจของท่านให้ดูสักตั้ง”
รอยยิ้มที่อุดมไปด้วยความปิติล้นเหลือฉีกกว้างและส่องกระกายออกมาได้อย่างน่าฉงน “ขอบใจเจ้ามาก ข้าต้องรบกวนเจ้าแล้ว”
แม้ค่ำคืนนี้จะมีความมืดเข้ามาครอบงำแล้ว แต่ข้าก็ไม่อาจเบาใจได้หากในเมืองนั้นยังมีเสียงผู้คนเคลื่อนที่ไปมาอยู่ ข้าจึงจำเป็นต้องรอให้ความเงียบเข้ามาปกคลุมด้วย
ในทุ่งโล่งกว้างที่หลงเหลือเพียงแค่เสียงลมที่ไหลผ่านไปตามช่องว่างของใบหญ้าและขนของข้า สายลมในวันนี้ดูหนาวกว่าทุกวัน ซึ่งอาจเป็นเพราะข้ากำลังทำในสิ่งที่บ้าระหำอยู่ก็เป็นได้
ข้าได้วิ่งก้าวสอยเท้าสั้นๆ และเกร็งคอเพื่อเชิดปากแหลมๆ ขึ้นให้มากที่สุด เพื่อป้องกันไม่ให้ขาของตัวเองเหยียบสะดุดปลายผ้า 3 – 4 ผืนที่ถูไล่ละไปตามพื้น ข้าเพิ่งมารู้ซึ้งถึงอุปสรรคของความเตี้ยก็วันนี้แหละ
แสงไฟตามบ้านเริ่มดับไปพร้อมกับเสียงที่เงียบลงแล้วเช่นกัน ข้าค่อยๆ ย่องสลับกับสอยเท้าวิ่งในบางจังหวะ สายตาคอยสอดส่อง หูกวักแกว่งไปมาเหมือนจานดาวเทียม เพื่อหลบเลี่ยงมนุษย์ให้มากที่สุด หรือให้ดีที่สุดเลยคือไม่ต้องมาพบเจอกันเลย
เครดิตภาพ : https://xn--v3cdwa6co.com/%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%9A%E0%B8%99%E0%B8%96%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%81/
บ้านหลังแรกที่ตาแก่นั่นหมายตาเอาไว้ ค่อนข้างเล็กและมีกลิ่นค่อนข้างเหม็นเนื่องจากกองผักและเนื้อเน่าที่ถูกวางกองทับถมเอาไว้อย่างไม่ใยดีอยู่หน้าบ้าน
ข้าเห็นหน้าต่างเปิดแง้มเพื่อรับลมอยู่ โชคดีที่มีกล่องไม้วางกองไว้อยู่บริเวณนั้น ข้าจึงตัดสินใจค่อยๆ ปีนป่ายขึ้นไป
ข้าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนอนโอบกอดลูกตัวน้อยของเธอ ตัวเด็กน้อยมีผ้าพันห่มที่ตัวแต่ตัวผู้หญิงนั้นกลับมีแต่เสื้อผ้าที่บางและมีร่องรอยฉีกขาดเป็นบางแห่ง
เธอโอบกอดเด็กน้อยเพื่อสร้างความอบอุ่นให้กับลูกและตัวเธอเอง ร่างของเธอสั่นสะท้านเล็กน้อยในบางครั้ง แสดงว่าคืนนี้ลมคงหนาวกว่าปกติจริงๆ ไม่ใช่เพราะข้ารู้สึกนึกคิดไปเอง
ข้าตัดสินใจวางผ้าเอาไว้ให้ที่ขอบหน้าต่างสองผืน เพื่อทั้งแม่และเด็กน้อย ‘พวกเจ้าควรตื่นมาแล้วเห็นมันนะ’ ข้าคิดแล้วก็วิ่งไปหาบ้านเป้าหมายกับผ้าที่เหลืออีกสองผืน
เมื่อข้าปฏิบัติภารกิจเสี่ยงตายนี้สำเร็จแบบไร้ร่องรอยและไม่มีผู้ใดมองเห็นสมดั่งปรารถนา จึงรีบวิ่งกลับไปยังบ้านของตาเฒ่า และน่าแปลกใจมากที่ตาเฒ่านี่ยังไม่ยอมหลับนอน
“ข้านึกเป็นห่วงเจ้าอยู่น่ะสหาย” ชายแก่แสดงสีหน้าโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด
“ข้ารู้สึกแปลกๆ นะตาเฒ่า”
“แปลกยังไง?” หัวคิ้วทั้งสองข้างของชายแก่วิ่งชนกันเสียงดังโครม
“ข้าไม่แน่ใจ แต่ข้ากลับรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ ที่กลางอก ทั้งๆ ที่คืนนี้อากาศหนาวเหน็บแท้ๆ”
“ข้าเรียกมันว่าความปลื้มปิติน่ะ” ชายแก่ฉีกยิ้มกว้าง
ความปลื้มปิติ? มันทำให้ข้ารู้สึกดีขนาดนี้เลยหรือเนี่ย? “งั้นคืนพรุ่งนี้ข้าขออาสามาทำให้เจ้าอีกรอบจะได้หรือไม่?” ข้าว่าข้าเริ่มเสพติดมันเสียแล้วสิ
“เป็นเกียรติของข้าจริงๆ ที่ได้เจ้ามาเป็นเพื่อนร่วมทาง” คราวนี้ไม่ใช่เพียงแค่ที่ยิ้มเท่านั้น แต่ดวงตาของชายแก่ก็ฉีกยิ้มได้ด้วยเช่นกัน
เครดิตภาพ : http://www.modernladyhouse.com/index.php?id_product=38&controller=product
ในคืนต่อๆ มาข้าเริ่มเพิ่มรอบของตัวเองขึ้น จากหนึ่งรอบขยายขึ้นมาเป็นสองรอบ นั้นหมายความว่าข้าสามารถช่วยตาแก่นั้นจ่ายแจกผ้าได้มากถึงแปดผืนต่อคืน
ข้าต้องยอมรับว่าการเพิ่มรอบวิ่งทำให้ข้ารู้สึกเหนื่อยขึ้นมาบ้าง หากข้าตัวสูงกว่านี้เสียหน่อยอาจเหนื่อยน้อยลงกว่านี้ก็เป็นได้ แต่หากมาคิดดีๆ แล้วข้ากลับชอบในความตัวเล็กของข้าเสียมากกว่า นั้นก็เพราะมันเอื้อให้ข้าสามารถลอบเร้นเพื่อหลบสายตาของมนุษย์ได้ง่ายขึ้นนั้นเอง
คืนที่ห้าความอ่อนล้าเริ่มเล่นงานข้าเสียแล้ว คอที่คอยยืดเกร็งยกผ้าให้สูงที่สุดเท่าที่ขนาดตัวอย่างข้าจะทำได้ ตอนนี้มันเริ่มปวดตุ้มๆ จนแทบไม่มีอารมณ์ออกล่าเหยื่อเลย
ดีที่ได้ตาเฒ่ามาคอยดูแล เขาอาสานวดคอและคอยป้อนเนื้อให้กับข้าในคืนนั้น
บางจังหวะที่ตาแก่นี่บีบนวด ความเจ็บกลับแล่นแปล๊บกระจายไปทั่วร่างกายข้าราวกับถูกไฟช็อต จนข้าเผลอครวญอิ๋งๆ ออกมาให้ตาแก่นั่นขำคิกคักเล่นๆ
โชคดีที่ขนสีน้ำตาลแดงถูกระบายเปื้อนลงมาจนถึงแก้ม มันช่วยปกคลุมปิดบังอาการหน้าแดงเขินอายของข้าได้เสียสนิท
ให้ตายเถอะ! ข้าว่าข้าชักอยากสูงมากกว่าเสียแล้วสิ
เครดิตภาพ : https://www.romania-insider.com/nature-fagaras-mountains-fox-romania
*** [ จบ EP.2] ***
EP. สุดท้ายผมจะอัพลงในวันพรุ่งนี้เวลา 7.30 น. ครับผม
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
