ผมต้องทำอย่างไรบ้างครับ..?..สุชิน..ถาม..

บุรุษนิรนามที่กำลังสาละวนกับการจัดการกับ

รายชื่อที่ถืออยู่ในมือ...

เธอชื่ออะไรนะ..คือคำถามที่ชายนิรนามผู้นั้นถามกลับมา...

ผมชื่อว่าสุชินครับ...สุชิน..เหรอ..เอ..ไม่มีนะชื่อนี้..ชายนิรนามตอบ..พรางก้มตรวจดูรายชื่อในผ้าหนังสีขาวหม่นๆ..

ที่นี่ที่ไหนครับ..แล้วรถไฟคันนี้.จะไปใหนครับ

ท่านเป็นใครครับ..ทำไมคนเหล่านี้..และผมจะต้องขึ้นรถคันนี้ด้วย...ฯลฯ..มากมายคำถามที่สุดขินถามแล้วไร้คำตอบ..จากชายนิรนามนั้น...

สุชินๆๆชื่อนี้ไม่มีนะ..แต่มีชื่อนึง..ใช่คุณรึเปล่า..

คือคำถามจากชายนิรนาม...คำพา.ๆ..ใครชื่อ

คำพา...

ใช่ครับๆ..ผมเองครับ..เป็นชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้ครับ..แต่ผมไม่ชอบเลยมาเปลี่ยน..เป็น..สุชิน.

.ตามที่หมอดู..ทักครับ...

อืมมม...งั้นก็ครบแล้ว...ไปได้....

เดี่ยวๆก่อนครับจะไปใหนครับๆ..สุชินหรือคำพา..พูดพรางรั้งตัวเองให้หยุดจากการถูกลากจากชายฉกรรจ์อีก2คน ที่ใส่ผ้าเตี่ยวแบบ

โจงกระเบน..สีดำ..ร่างกายอันกำยำของ

ชายฉกรรจ์ ทั้ง 2 ประกอบกับแรงอันมากมาย มหาศาล กระชากสุชินหรือคำพาให้เดินตามแบบเหมือนว่าจะปลิวไปตามแรงฉุดกระชาก...

ที่นี่ไม่ใช่ที่อยู่ของผู้ที่มีชื่อในบัญชีนี้...ที่ไป

เมื่อถึง..เท่านั้นจะมีคำตอบ...ระหว่างนี้ทุกคนไม่มีสิทธิ์พูดใดๆทั้งสิ้น..ปลายทางและคำประกาศของเจ้ากรมการบัญชี..คือที่สุด...เราหมดหน้าที่..เอ้า..ขึ้นรถได้แล้ว.....

.ปลายทางของสุชินหรือคำพา..คืออะไร..

โปรดติดตามตอนต่อไปครับ

แกะดำ...คัมภีร์ชีวิต...