4 พ.ย. 2020 เวลา 18:11 • ถ่ายภาพ
“ฉันไม่ได้สัมผัสมันนานแค่ไหนแล้วนะ”
หลังจากที่ฝนหล่นลงให้ได้พอชุ่มช่ำในฤดูกาลมาบ้าง ฉันอยู่และเดินทางกับภูเขามานาน ในตอนนี้การจะไปทะเลบ้างก็น่าจะเป็นความคิดที่ดีนะ ฤดูฝนที่ผ่านมามันช่างไม่เข้ากับทะเลเสียเลย ทะเลคงจะดูเฉาในวันที่ฝนตกลงมาท้องฟ้าคงจะมืดครึ้มและเต็มไปด้วยเมฆฝน ฉันจึงไม่ได้ไปหามัน (แต่ฤดูหนาวมันเหมาะกับทะเลไหมนะ)
ฉันเห็นเส้นตรงที่ขอบฟ้า หากมองมันด้วยสายตาที่ขอบฟ้า ทะเลกับท้องฟ้า”มันช่างไม่ได้ห่างไกลกันเสียเลยเพียงแค่เส้นกั้นไว้เท่านั้นเอง” ได้ยินเสียงคลื่นที่กำลังกระทบเข้าหาฝั่งและเสียงของสายลมที่พัดอยู่ตลอดเวลา ทำเอาฉันฟังมันจนลืมเวลา ดั่งว่าเวลาตรงนี้นั้นได้หยุดลง แสงของดวงอาทิตย์ส่องลงสะท้อนกับผิวพื้นของน้ำทะเลเห็นเป็นประกายราวกับว่าดวงดาวอยู่ตรงนั้นในตอนที่แสงแดดยังอยู่ตอนกลางวัน เมื่อเวลาเย็นแสงแดดอ่อนๆ ท้องฟ้ากลายเป็นสีแดงส้มตัดกับสีของน้ำทะเลก่อนที่ดวงอาทิตย์นั้นจะค่อยๆจมหายไปและกลับกลายเป็นค่ำคืน เป็นความงดงามที่ธรรมชาติได้สร้างขึ้นให้ได้หลงไหลในช่วงเวลาเห็นถึงคุณค่าแก่การจดจำและรักษามันไว้
ทั้งหมดที่เขียนกล่าวขึ้นมานี้ เป็นเพียงแค่ความทรงจำส่วนนึงที่พอจะจิตนาการออกมาได้ในตอนนี้ ในเวลาค่ำคืนตอนที่นอนเล่นและเลื่อนนิ้วบนโทรศัพท์ไปมาอยู่ในห้องบนเตียงนอนกับค่ำคืนที่คุ้นเคยอย่างทุกวัน“ฉันไม่ได้ไปสัมผัสมันนานแค่ไหนแล้วนะ”
โฆษณา