💕 รั ก ข้ า ม ข อ บ ฟ้ า 💕
Ep. 7 🔹️ 🔹️ เส้น ขนาน ของ กาล เวลา 🔹️ 🔹️
ตอนจบ
ฉันก้าวเท้าเดินไปตามถนนลูกรังที่มีต้นหญ้าขึ้นแซมออกดอกไสวจนสุดทาง ห่างจากถนนราดยางไปหลายร้อยเมตร มีสระน้ำขนาดใหญ่และต้นจามจุรีขนาดหลายคนโอบ ยืนต้นตระหง่านอยู่ริมสระน้ำแห่งนี้
เดินเข้าไปใกล้อีกนิด จะเห็นก้อนหินใหญ่น้อยที่จัดเรียงลดหลั่นอย่างมีศิลปะบริเวณฝายทดน้ำที่เชื่อมต่อกับด้านหนึ่งของสระ น้ำในสระยังคงใสสะอาดเห็นเงาสะท้อนของต้นจามจุรีที่ผิวน้ำได้อย่างถนัดตา
ฉันลงนั่งที่ก้อนหินก้อนหนึ่งใต้ร่มเงาของต้นจามจุรี แสงแดดช่วงเวลาเกือบเที่ยงวันช่างร้อนแรง แต่ก็ชดเชยด้วยความงามของท้องฟ้าสีน้ำเงินสดใสไร้ปุยเฆม และลมพัดเอื่อย ๆ อย่างวันนี้
..
ความคิดของฉันล่องลอยไปไกล ยี่สิบปีกว่าแล้วซินะที่ทิมจากไป วันเวลาไม่ได้ช่วยให้ฉันลืมเขา แต่ช่วยให้ฉันตระหนักว่าความรักของเราจะคงอยู่ในใจเราเสมอ ความอบอุ่นไม่ได้หายไปไหน ทุกสิ่งยังอยู่ครบถ้วนในหัวใจดวงน้อย ๆ นี้
..
..
จนกระทั่งฉันได้ยินเสียงกระแอมกระไอเพื่อทำลายความเงียบจากบุคคลที่มายืนอยู่เบื้องหลังไม่ไกลนัก
เสียงทักทายนุ่มนวลดังขึ้นทำเอาฉันสะดุ้งอย่างไร้เหตุผล จนต้องหันหลังกลับไปดูเจ้าของเสียง
“สวัสดีครับ คุณ......”
ฉันยิ้มตอบและนึกขำ เขาคงไม่แน่ใจว่า ควรจะเรียกฉันว่าป้าหรือยายกระมัง ฉันเลยชิงตอบว่า “จะเรียกป้าหรือยายก็ได้ค่ะ”
..
เด็กหนุ่มหัวเราะเบา ๆ เหมือนจะกลบเกลื่อนความเก้อเขิน เราคุยเรื่องลมฟ้าอากาศกันอยู่ซักครู่ ก่อนเขาจะเอ่ยว่า “ผมมานั่งเล่นที่นี่บ่อย ๆ แต่ไม่เคยเจอใครเลยฮะ วันนี้ตอนที่เห็นคุณ เอ่อ ..ป้า ยังแทบไม่เชื่อสายตา
..
“ผมตื่นเต้น ดีใจด้วยฮะที่ชอบที่นี่เหมือนผม” ฉันรู้สึกว่าเขากระดากที่จะเรียกฉันว่าป้า หรือเขาคิดว่าฉันควรจะเป็นยาย
..
“จะให้ป้าเรียกคุณว่าอะไรดี” ฉันถามหนุ่มน้อยหน้าตาสดใสที่วัยคงประมาณยี่สิบ
“ผมชื่อระพี ชื่อเล่นว่าหินนะฮะ” เสียงอธิบายต่อเมื่อเห็นฉันทำหน้าแปลกใจ
“ชื่อผมมีที่มาด้วยนะฮะ แม่บอกผม แม่ฝันว่ามีคนเอาหินสีน้ำเงินมาให้แม่ ตอนที่แม่ยังไม่รู้ตัวว่าท้องเลยฮะ แม่พยายามไปหาข้อมูลว่ามันคือหินอะไร จนไปเจอว่ามันชื่อ ลาพิส ลาซูลี เป็นหินสีน้ำเงินแบบจี้ห้อยคอของคุณนะฮะ พอผมเกิดมาแม่เลยตั้งชื่อผมว่าหิน ส่วนชื่อจริงมาจากชื่อพ่อกับแม่รวมกัน แล้วระพียังออกเสียงคล้าย ๆ กับลาพิสด้วยไงฮะ ”
เสียงหนุ่มน้อยช่างเจรจาคุยฟุ้งอย่างสนุกสนาน แต่ฉันรู้สึกขนลุกตัวเย็นวาบ ใจแว่บนึกไปถึงหินลาพิสดิบก้อนที่ทิมได้มาจากพ่อค้าแปลกประหลาดคนนั้น ซึ่งฉันวางไว้ข้างหมอนจนถึงทุกวันนี้
..
..
“ผมลืมถามคุณเลย ว่าคุณเคยมาที่นี่หรอฮะ”
..
..
ฉันเล่าให้พ่อหนุ่มที่ชื่อ หิน แต่กลับมีความอบอุ่นนุ่มนวลฟังว่าฉันเคยมาที่นี่กับทิม ดูเขากระตือรือร้นอยากรู้เรื่องทิมมากทีเดียว
..
จำได้ว่าวันนั้น ..
“ทิม .. ฉันชอบที่นี่จัง ชอบมองน้ำ ชอบต้นไม้ใหญ่เหมือนแม่ ชอบหินเหมือนพ่อ คุณชอบที่นี่มั๊ย”
“ผมชอบทุกที ที่มีคุณ” คำตอบของทิมเหมือนน้ำทิพย์ชะโลมใจฉันเสมอ ถ้าเป็นคนอื่นฉันอาจคิดแค่ว่าเป็นคำพูดของคนปากหวาน แต่สำหรับเขา ความหวานออกมาจากหัวใจจนฉันสัมผัสได้ทีเดียว
..
..
ฉันมีความสุขที่ได้พูดถึงคนที่ฉันรักและคิดถึงอย่างที่สุด ..
ทิม .. ฉันคิดถึงคุณมากนะ ..
..
เด็กหนุ่มนั่งฟังอย่างตั้งใจ ฉันเห็นแววตาที่เหมือนเขานึกทบทวนอะไรบางอย่างอยู่เกือบตลอดเวลา
“ผมว่า ผมเคยเจอเรื่องแปลก ๆ แต่วันนี้สุดยอดเลยฮะ” เสียงคุยยังคงดังต่อไป
..
“ถ้าคุณไม่ว่าอะไรผมอยากคุยด้วยอีกจังเลย ผมรู้สึกว่าผมน่าจะมีเรื่องคุยกับคุณมากมายเลยฮะ”
“นี่คิดจะนัดสาวแก่หรือไง” ฉันพูดติดตลก แต่กลับรู้สึกวูบวาบราวกับเพิ่งมีเดทครั้งแรก
..
..
ฉันพบกับหนุ่มหินหลายครั้ง เรามีเรื่องคุยกันได้มากมายทั้งที่เรามีชีวิตกันคนละช่วงวัย ฉันยอมรับกับตัวเองว่า ฉันรอคอยที่จะพบเด็กหนุ่มคนนี้ทุกครั้ง แปลกใจเหลือเกิน ..นี่ฉันติดใจเด็กหนุ่มอายุคราวลูกไปแล้วหรืออย่างไร
..
..
ฉันหันไปมองหนุ่มน้อยหน้าตาหล่อเหลา ทอดสายตามองผิวน้ำที่ใสราวกระจก ประหนึ่งจะให้เห็นทะลุถึงก้นสระ เขาถอนหายใจลึก ๆ เคร่งขรึมผิดวัย ก่อนหันกลับมาพูดกับฉันว่า
“คุณจะเชื่อมั๊ย ถ้าผมจะเล่าว่า ผมเคยมีความรู้สึกว่าผมคอย แต่ไม่รู้คอยอะไรหรือคอยใคร ตั้งแต่ผมเริ่มเป็นเด็กวัยรุ่น จนผมพบคุณในวันนั้น ผมรู้สึกเหมือนผมพบคำตอบว่าผมคอยอะไร”
“คุณเชื่อเรื่องชาติภพมั๊ยฮะ ถ้ามันไม่ฟังเพ้อเจ้อเกินไป ผมอยากบอกคุณว่าผมเคยถามตัวเองหลายครั้งนับตั้งแต่คุณเล่าเรื่องสามีของคุณที่เสียชีวิตไปแล้ว ว่าผมคือ ทิม ของคุณหรือเปล่า”
สายตานั้นจับจ้องฉันอย่างแน่วแน่ จนฉันต้องหลบตาลงต่ำซ่อนความรู้สึกภายในอย่างมิดชิด
..
ทิม .. ฉันก็อยากจะคิดแบบที่ได้ยินอยู่นี้ คุณบอกฉันหน่อย คุณกลับมาหาฉันใช่มั๊ย ..
..
หลังจากที่ต่างคนต่างเงียบไปพักใหญ่ ฉันเป็นคนทำลายความเงียบนั้นขึ้นก่อน
“ฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณนะระพี รู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้รับความรู้สึกดี ๆ จากคุณ และถึงแม้ฉันจะอยากฉกฉวยโอกาสซักเพียงใด แต่ฉันไม่สามารถจะปล่อยให้ความสัมพันธ์ในลักษณะนั้นดำเนินต่อไปได้ คุณยังมีอนาคตอีกยาวไกลนัก คุณยังเป็นความหวังของครอบครัว ต่อไปภายหน้าคุณอาจจะได้พบกับคนที่คุณรอคอยเขาจริง ๆ ก็ได้นะ”
..
ระพี .. ก้มหน้า ตาจ้องนิ่งที่ผิวน้ำในสระ ฉันเห็นน้ำใส ๆ เอ่อท้นในดวงตาคู่นั้น ก่อนที่เขาจะพูดขึ้น
“ผมคิดไว้แล้วเหมือนกันว่าคุณจะตอบผมแบบนั้น แต่ผมยังเลือกที่จะบอกทุกสิ่งจากหัวใจของผมให้คุณได้รับรู้ ผมจะไม่ยอมเสียเวลาเก็บมันไว้กับตัวเองอีกแม้เพียงวันเดียว เพราะผมเสียเวลามามากแล้ว”
..
..
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า แดดเริ่มทอแสงอ่อนลง ความร้อนระอุ กลับกลายเป็นความอบอุ่น
ความอบอุ่นที่มากพอจะปลุกหัวใจที่เคยเยือกเย็น เหน็บหนาว และหลับไหล ให้ฟื้นคืน
..
“ขอให้ผมได้ดูแลคุณ ในฐานะอะไรก็ได้ ผมเชื่ออย่างที่สุดว่า การที่เราพบกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ”
..
ฉันมองมือหนุ่มน้อยที่ยื่นมาตรงหน้าฉันครู่ใหญ่ ก่อนที่จะตัดสินใจวางมือของฉันลงไปบนมือเรียวยาวนั้นอย่างแผ่วเบา
..
..
มือทั้งสองที่เกาะกุมกันไว้มั่นสั่นเทาเล็กน้อย จากความรู้สึกที่อยู่ก้นบึ้งของหัวใจ แม้ว่ามือหนึ่งจะเริ่มเหี่ยวย่นด้วยวัย แต่หัวใจกลับพองโตชุ่มชื่นอีกครั้ง
We won't say goodbye, 'cause true-love never dies
..
ขอบคุณความรัก ความมั่นคงในหัวใจ สายใยรักที่ผูกโยงเราไว้ด้วยกัน
💌 💌 💌 💌 💌 💌 💌 💌 💌
🔹️ จบบริบูรณ์ 🔹️
🙂 🙂 🙂
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามอ่านตั้งแต่ตอนแรกจนกระทั่งจบนะคะ
💗❤💗❤💗
สดชื่นเบิกบาน หัวใจฟองฟูกันมั๊ยคะ
Merry Christmas และ สวัสดีปีใหม่ค่ะ
🎄 🎄 🎄 🎄 🎄
🎁🎁🎀🎁🎁
🎉🥳🥳🥳🎊
สวัสดีนะคะ ..
คนไทยตัวเล็กเล็ก
25 ธันวาคม 2563
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
