💕 รั ก ข้ า ม ข อ บ ฟ้ า 💕
Ep. 6 🔹️ 🔹️ ใ จ ส ล า ย 🔹️ 🔹️
..
“เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า หน้าตาแบบนี้” แม่ถามทันทีที่เห็นหน้าฉันเดินไปชงกาแฟตอนเช้า
“หนูนอนไม่ค่อยหลับ ตั้งแต่เมื่อคืนก่อน หัวมันเลยเบา ๆ โหวงเหวงนะแม่”
“จะไปทำงานหรือเปล่า” แม่ถามอีก
“ต้องไปค่ะ วันนี้มีประชุมสำคัญ แต่อาจจะกลับเร็วหน่อย” ฉันดื่มกาแฟต่อจนหมดแก้ว ชั่งใจว่าจะดื่มแก้วที่สองอย่างที่เคยทำ เวลาต้องการแรงอัดฉีดพิเศษ
..
แม่เหลือบมอง ก่อนจะบอกว่า “วางแก้วไว้นั่นแหละ รีบไปเถอะ จะได้ไม่สาย รถติดจะไปหลับซะก่อน”
ฉันทำตามแม่บอก ยื่นมือไปวางเหยือกกาแฟประจำตัวไว้ที่โต๊ะ ….
.. เพล้ง!!..
ฉันยังงุนงง เสียงแม่บอกอีก “ไปเถอะ แม่เก็บเศษที่แตกเอง เราน่ะจะสายแล้ว .. แค่รู้สึกโหวงเหวง มีเวียนหัว คลื่นไส้หรือเปล่า”
“แม่คิดว่าหนูจะท้องหรอ” ฉันหัวเราะออกมาได้นิดนึง ก่อนจะตอบแม่แล้วเตรียมตัวออกไปทำงาน
..
..
ฉันคิดไปเรื่อยระหว่างขับรถ ถ้าบ้านเรามีเด็กเล็ก ๆ เด็กน้อยคนนี้คงเป็นยิ่งกว่าศูนย์รวม ยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจ ของทุกคนในบ้าน
ฉันและทิมเชื่อเสมอว่า เมื่อถึงเวลาพรหมลิขิตจะพาสมาชิกใหม่มาให้เรา เหมือนที่พาให้เราทั้งสองไปพบกันในที่ซึ่งห่างไกล เพียงแค่คิดก็ดูเหมือนจะมีกระแสอุ่น ๆ แล่นเข้าจับหัวใจ
..
ประชุมวันนี้ ยืดเยื้อ แต่ในที่สุดก็ได้ข้อสรุปในระดับหนึ่ง การที่มีคนเก่งเยอะนัก ก็ไม่ใช่จะช่วยให้ทุกอย่างสำเร็จลุล่วงโดยเร็วเสมอไป
..
เพื่อนร่วมงานต่างไล่ให้ฉันกลับบ้านหลังจากประชุมเสร็จในตอนบ่าย สภาพฉันวันนี้คงแย่จริง ๆ
..
ฉันขับรถถึงบ้านเร็วกว่าปกติ คงเพราะเป็นช่วงเวลาก่อนเลิกงานของคนส่วนใหญ่ ทันทีที่ถึงบ้านเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ฉันเหลือบมองเห็นเบอร์ยาว ๆ คงเป็นเบอร์ต่างประเทศ ฉันวางของในมือที่เก้าอี้หน้าบ้าน รีบกดรับโทรศัพท์ ใจคอสั่นอย่างประหลาด
..
ฉันแปลกใจมากที่เสียงปลายสายเป็นแองจี้ เพื่อนร่วมงานของทิม
“คุณยังอยู่ที่ทำงานหรือเปล่า สะดวกคุยโทรศัพท์มั๊ย” ฉันตอบเธอไปว่าเพิ่งถึงบ้าน ในขณะที่ใจยังเต้นแรง
“ดีเลย แม่อยู่กับคุณตอนนี้ใช่ไหม” เธอยังคงถามต่อเหมือนจะยื้อเวลา
..
“ฉันจะส่งข่าวเรื่องทิม ทีมของทิมที่ไปทำสารคดีเจอกับพายุหิมะตั้งแต่คืนวันก่อน .. .. .. ทีมค้นหาพยายามเข้าไปช่วยเหลือพวกเขาออกมา . . . . . . และเพิ่งยืนยันกลับมาที่เรา …….. ”
..
..
..
แองจี้ยังคงเล่ารายละเอียด เสียงของเธอช่างไกลเหลือเกิน ไกลจนฉันแทบไม่ได้ยิน
เสียงที่เหมือนสายลมแผ่วเบาแต่บาดลึกถึงจิตใจฉันจนไม่มีชิ้นดี
..
เธอพูดต่อ “ฉันเห็นใจและเข้าใจถึงความเศร้าโศกเสียใจของคุณ ฉันเองก็เสียใจอย่างที่สุดเช่นกันเพราะฉันก็รักเค้า . . . . เค้ารักคุณ คนที่เค้ารอมานาน ทิมรักคุณมาก พวกเรายังจำความตื่นเต้นของเค้าได้ ตอนที่เค้าเล่าว่า เค้าพบกับคนที่เค้ารอคอยแล้ว”
..
“ทิมเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่ง เป็นผู้ร่วมงานที่ดี และเป็นหัวหน้าที่เสียสละจนวินาทีสุดท้าย” . . . “ฉันจะส่งข่าวความคืบหน้าอีกที คุณเตรียมเรื่องการเดินทางไว้ก่อน พวกเรารักคุณและเป็นห่วงคุณมากนะ”
..
แองจี้วางสายไปแล้ว ฉันหมดแรงที่จะทรงกายอีกต่อไป หัวใจของฉันมันเจ็บปวดเหลือประมาณ
..
ฉันไม่รู้ว่าแม่พยุงฉันเข้ามานั่งในบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ แม่กอดฉันมือของแม่ลูบหัวฉันเบา ๆ เหมือนเมื่อครั้ง ฉันเป็นเด็กน้อย
“ร้องไห้เถอะลูก ร้องให้หมดหัวใจ”
..
..
..
แองจี้เป็นคนมารับฉันที่สนามบิน เราต่างโผเข้ากอดกัน และร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างคนที่เข้าใจในความรู้สึกของกันและกันเป็นอย่างดี
เป็นครั้งแรกที่กำแพงระหว่างเราทะลายลง หากในความจริงแล้ว สิ่งที่ถูกทะลายและแหลกสลายคือหัวใจของเราทั้งสองนั่นเอง
..
..
เพื่อนร่วมงานของทิม เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการจัดการทุกสิ่ง น้องสาวของเขามานอนเป็นเพื่อนฉันที่บ้านของเรา เธอดูแลฉันเป็นอย่างดี
..
ฉันตกลงกับพี่ชายและน้องสาวของทิมว่า จะขอปิดบ้านไว้ก่อน ขอเวลาให้ฉันตัดสินใจว่าจะให้คนเช่าหรือไม่ แต่ฉันคงไม่ขาย ทิมรักบ้านนี้มากและเป็นบ้านตั้งแต่รุ่นพ่อกับแม่
..
..
ฉันเดินทางกลับเมืองไทยอย่างคนไร้หัวใจ
ทิม .. คุณเคยบอกฉันว่าคุณไม่ชอบโมเม้นต์ที่คนหนึ่งต้องเดินจากอีกคนหนึ่งไป .. แต่วันนี้ฉันไม่มีกระทั่งอ้อมกอดและกู๊ดบายคิสจากคุณ ..
..
..
ฉันจดจำทุกสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเราตั้งแต่วันที่พบกันได้ดี แจ่มชัดเหมือนทุกสิ่งเพิ่งเกิดขึ้น
..
คุณจำได้มั๊ย ที่เราไปเที่ยวด้วยกัน แล้วมีคู่รักคู่หนึ่งขอแต่งงานกันบนยอดเขา ฉันมองคนทั้งคู่แล้วแอบฝันกลางวัน ว่าฉันอยากมีเหตุการณ์ที่สุดประทับใจอย่างนั้นบ้าง จนฉันอดยิ้มออกมาไม่ได้ คุณสงสัยเป็นนักหนาว่าฉันยิ้มอะไร วันนั้นฉันเขินหนักมาก กลัวว่าคุณจะรู้ทันความคิดฉัน แต่มาวันนี้ฉันอยากบอกคุณนะทิม ฉันคงหลงรักคุณตั้งแต่เราพบกันครั้งแรกจริง ๆ
..
สุดที่รักของฉัน ฉันเสียใจที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกันน้อยนัก แม้ฉันจะบอกรักคุณทุกครั้งที่เราคุยกัน แต่มันไม่มากพอเมื่อเทียบกับความรู้สึกที่ฉันมีในใจ
..
ทิม .. ฉันเสียใจนะ ที่ทำให้คุณต้องรออีก ..
ที่รัก .. คุณรอฉันนะ อีกไม่นานเราจะพบกันที่ขอบฟ้า ที่นั่นจะไม่มีความโศกเศร้าอาดรู
..
ขอให้ฉันเข้มแข็งกว่านี้สักหน่อย ฉันจะกลับไปในที่ที่เราเคยได้นั่งดูดาว ดูพระอาทิตย์ขึ้น และดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน
ที่รัก .. ขอให้ฉันเข้มแข็งกว่านี้ ขอให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้เมื่อไม่มีคุณ
..
ฉันจำได้ตอนที่คุณต้องเดินทางแล้วฉันบ่นว่า . . . ฉันคิดถึง
คุณบอกกับฉันว่า คุณจะโอบกอดฉันผ่านสายลมที่เย็นฉ่ำ ผ่านแสงแดดที่อบอุ่น .. ที่รัก .. คุณโอบกอดฉันอยู่ใช่มั๊ย
..
.. ฉันร้องเพลงของเรา
....
But when the time comes to embrace.
for one long last while.
We can laugh about it, how time really flies.
We won't say goodbye, 'cause true-love never dies.
You'll always be beautiful, in my eyes.
ความรักของเรา จะไม่มีวันตาย จะยังคงอยู่ในหัวใจฉัน .. นิรันดร์
..
ทิม .. คุณได้ยินเสียงฉันมั๊ย
คุณแอบมองฉันจากตรงไหนนะ บนภูเขา บนก้อนเฆม
..
ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ขอบฟ้าไหน ความรักของฉันจะโบยบินไปหาคุณเสมอ
ที่รัก .. สุดหัวใจของฉัน
🖤 🤍 🖤 🤍 🖤 🤍 🖤
จบตอนที่ 6
มีบทเพลงที่ขับร้องไว้เมื่อวาน "รักสุดหัวใจ" คงบอกถึงความรู้สึกในหัวใจได้ดีทีเดียวค่ะ
🌸 🌸 🌸 🌸 🌸
ขอให้มีความสุขกับวันสุดสัปดาห์ค่ะ
สวัสดีนะคะ
คนไทยตัวเล็กเล็ก
19 ธันวาคม 2563
- 10
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
