“ให้ระลึกถึงเทวทูต”
ธรรมะรุ่งอรุณ ☀️
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔
“เทวทูต” คือความแก่ ความเจ็บ ความตาย ของร่างกาย แล้วเราก็จะได้ปลงได้ว่า เอ้อ ไปวุ่นวายกับมันมากน้อยเพียงไรมันก็หนีไม่พ้นความแก่ความเจ็บความตายอยู่ดี สู้อย่าไปวุ่นวายกับมันมากมายดีกว่า คือหาวิธีที่จะทำให้เราไม่ต้องไปแบกภาระกับร่างกายของคนอื่น คนอื่นเขาก็แบกตอนที่เขาดูแลตนเองไม่ได้ เช่น ลูกหลานอะไรพวกนี้ เขายังเด็กก็ต้องเลี้ยงเขาไป พอเขาโตแล้วก็ให้เขาไปทำมาหากินของเขา เราก็อย่าไปหาร่างกายของคนอื่นมาแบก เช่น อย่าไปมีแฟน มีแฟนแล้วก็ต้องมาแบกร่างกายของแฟนอีก เขาก็ต้องมาแบกร่างกายของเรา เราก็ต้องแบกร่างกายของเขา ก็ไม่มีเวลาจะเอาใจเข้าไปแช่ในตู้เย็น ก็ต้องออกมาดูแลร่างกายเขา ดูแลร่างกายเรา แล้วถ้ายิ่งต้องการดูแลแบบหรูหราแบบฟุ่มเฟือยก็ต้องใช้เวลามากอีก ถ้าต้องมีบ้านคฤหาสน์ใหญ่โต ต้องมีทรัพย์สมบัติอะไรต่างๆ มาคอยดูแลให้อยู่อย่างสุขอย่างสบาย มันก็ต้องใช้เวลามากกับการหาสิ่งต่างๆ มาคอยเลี้ยงดูร่างกาย มาคอยตอบสนองความต้องการของใจ ต้องการหาความสุขจากสิ่งต่างๆ ที่มีอยู่ในโลกนี้ ถ้าทำแบบนี้มันก็จะไม่มีเวลาที่จะดึงใจเข้าไปในสมาธิได้ แต่ถ้ามองว่าสิ่งต่างๆ ที่เราหามากันนี้มันก็ชั่วแค่แก่เจ็บตายเท่านั้นเอง พอถึงเวลามันแก่เจ็บตาย ทรัพย์สมบัติข้าวของเงินทองหามาได้มากน้อยเพียงไรมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับใจกับร่างกาย เพราะไม่สามารถใช้ร่างกายไปหาความสุขจากสิ่งต่างๆ ที่เราหามาได้นี่เอง
สนทนาธรรมบนเขา
วันที่ ๒๖ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๖๒
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี
ณ จุลศาลา เขตห้ามล่าสัตว์ป่าเขาชีโอน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
