Vicky's stories

มนต์ยิปซี.....ลิขิตรัก

“เมื่อสถานการณ์บังคับ หญิงสาวจำต้องพรากจากสิ่งที่รัก นั่นคือลูกและครอบครัว ไปอยู่แดนไกล เพื่อคำว่า เงิน ซึ่งจะเป็นใบเบิกทางในการดำรงอยู่ของชีวิตของเธอและลูกน้อย โปรดติดตามและให้กำลังใจ อมัญญา แม่ซึ่งรักลูกมาก แม้ว่าลูกจะเกิดจากคนที่ทำร้ายเธอ แต่เธอก็ไม่เคยคิดว่าเด็กคือตัวปัญหา แต่กลับเป็นพลังให้เธอได้ก้าวต่อไป” บทนำ .....แม่..... งานสมัยนี้ช่างหายากเย็นเสียนี่กระไร อมัญญา ศารทูล หญิงสาวคุณแม่ลูกหนึ่งวัย 32 ปีคิดในใจ หลังจากตัดสินใจหย่าขาดกับสามีจอมเจ้าชู้และขี้เหล้า และออกมาเลี้ยงลูกเองเพียงลำพัง เธออาศัยอยู่ในบ้านเช่าหลังเล็กๆ ในหมู่บ้านชานเมืองนนทบุรี ก่อนหน้านั้นประมาณ 5 ปีเธอทำงานเป็นเลขานุการในบริษัทข้ามชาติเงินเดือนที่ได้ พอสมน้ำสมเนื้อกับความรู้อย่างเธอ ที่จบปริญญาตรี วิชาเอกภาษาสเปน จากมหาวิทยาลัยเปิดของรัฐ เธอได้พบรักและแต่งงานกับชายหนุ่มหน้าตาดีและคิดว่าเขามีความรับผิดชอบ เธอและเขาใช้เวลาศึกษากันน้อยมากและตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกันอย่างรวดเร็ว เธอตัดสินใจออกมาทำหน้าที่แม่บ้านอย่างเต็มตัว แต่เมื่อเวลาผ่านไป 2 ปีเมื่อเธอมีเจ้าตัวน้อย พฤติกรรมของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป เขาเริ่มออกสังสรรค์กับเพื่อนๆ และทุกวันศุกร์จะมีการจัดปาร์ตี้วนไปตามบ้านเพื่อนแต่ละคนในกลุ่ม และเริ่มมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาเข้ามาในชีวิต ปล่อยให้เธออยู่กับลูกเพียงลำพัง ชีวิตคู่เริ่มระหองระแหง ทะเลาะมีปากเสียงกันบ่อยครั้ง ยังโชคดีที่ในหมู่บ้านนั้นเป็นหมู่บ้านที่มีสภาพแวดล้อมดี บรรดาเพื่อนบ้านต่างรับรู้ปัญหาของเธอและไม่เคยซ้ำเติม ทั้งยังคอยปลอบและให้กำลังใจเสมอมา ในที่สุดเธอตัดสินใจหย่าขาดกับสามีอย่างเป็นทางการและคิดทำงานหาเลี้ยงลูกชายวัย 5 ขวบด้วยตัวเองอีกครั้ง “หนูญา วันนี้ไม่ออกไปหางานแล้วหรือจ๊ะ เดี๋ยวป้าคอยรับลูกชายตอนกลับจากโรงเรียนให้ก็ได้” คุณป้าข้างบ้านผู้ใจดีสอบถามอมัญญาอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นว่าวันนี้เธอไม่ได้ออกไปเดินหางานเหมือนเช่นทุกวันหลังจากที่ส่งเจ้าลูกชาย น้องอมัญญ์ขึ้นรถตู้โรงเรียนแล้ว “วันนี้ว่าจะหยุดเดินสักวันค่ะ คุณป้า” เธอบอกป้าใบ คุณป้าข้างบ้านผู้มีจิตเมตตากับเธอและลูกน้อย หลังจากที่เธอตระเวณสัมภาษณ์งานจนแทบจะทั่วกรุงเทพฯ วันนี้เธอจะลองหางานจากทางอินเตอร์เน็ตดูบ้างด้วยการออกไปใช้บริการร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่หน้าปากซอย เธอต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุดก่อนที่อมัญญ์ เจ้าลูกชายตัวน้อยจะกลับจากโรงเรียนตอนบ่ายสามโมงครึ่ง “วันนี้หนูจะลองหางานทางอินเตอร์เน็ตดูน่ะค่ะคุณป้า มีรุ่นพี่ที่เคยทำงานบริษัทเดียวกันเค้าแนะนำมา ว่าจะลองดูสักหน่อย เผื่อจะโชคดี” “ป้าเอาใจช่วยนะหนู ขอให้ได้งานไวๆล่ะ สงสารเจ้าอมัญญ์ พ่อไปทาง แม่ไปทาง” ป้าใบตอบจากใจจริง และเดินจากไปทางด้านหน้าหมู่บ้าน อมัญญาได้แต่ภาวนาขอให้วันนี้เป็นวันที่โชคเข้าข้างเธอ เพราะไม่เช่นนั้นแล้วเงินเก็บที่สะสมมาก็จะหมดลงในไม่ช้า หากเธอไม่ทำอะไรสักอย่าง ลูกก็จะลำบาก......ความฝันของเธอคือ หาเงินสักก้อนเพื่อกลับไปเปิดร้านเบเกอรี่ที่บ้านเกิดเนื่องจากเธอมีฝีมือทางด้านการทำขนมอยู่บ้าง พร้อมทั้งเลี้ยงลูกของเธอให้เติบโตขึ้นมาเป็นคนดี ให้เกียรติผู้หญิง อย่าได้เหมือนพ่อของเขาเป็นพอ. ‘ประกาศรับสมัคร คนงานดูแลคนชราและทำงานบ้าน ต่างประเทศ เงินดี สวัสดิการเด่น คุณสมบัติ พูดภาษาสเปนได้ สามารถเดินทางไปประจำต่างประเทศได้ สนใจติดต่อ...........’ อมัญญา สะดุดตาเข้ากับประกาศรับสมัครงานนี้เป็นอย่างมาก เนื่องจากเธอพอจะมีความรู้ภาษาสเปนอยู่บ้างเนื่องจากจบทางด้านนี้โดยตรง และเคยได้มีโอกาสใช้มาบ้างตอนที่ทำงานบริษัท แม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้ใช้แล้วก็ตามแต่ก็ยังพอจำได้อยู่ เธอรีบส่งอีเมล์ประวัติส่วนตัวไปตามที่อยู่ด้านล่าง แต่ก็ไม่ได้หวัง เนื่องจากติดปัญหาคือต้องเดินทางไปประจำที่ต่างประเทศ ใครจะดูลูกให้ล่ะเนี่ย เฮ้ออออออ ตังค์ก็จะหมด........ เธอใช้เวลาช่วงเช้าทั้งหมดกับการส่งเรซูเม่ไปไม่ต่ำกว่า 50 บริษัท โดยหวังว่าจะมีสักที่ ที่สนใจประสบการณ์การทำงานที่ผ่านมาของเธอจนเวลาล่วงเลยเข้ามาถึงช่วงบ่ายแก่ๆ เธอจึงกลับเข้าบ้านเพื่อมารอรับอมัญญ์ ลูกชายสุดที่รักกลับจากโรงเรียนตามปกติเหมือนเช่นทุกวัน “แม่ญา สวัสดีครับ อมัญญ์ หิวจังครับแม่” เด็กน้อยตะโกนพร้อมกับวิ่งลงจากรถตู้เข้ามาหาแม่ซึ่งรอรับอยู่หน้าบ้าน. “สวัสดีครับ คนเก่ง หิวเหรอลูก ไปล้างมือก่อนดีมั๊ยครับ แม่ญา เตรียมขนมไว้ให้หนูด้วยนะ ของชอบของลูกทั้งนั้นเลย ทานเสร็จค่อยทำการบ้านกันเนอะ” “ฮะแม่” เด็กน้อยวิ่งตื๋อ เข้าบ้านเพื่อล้างมือตามคำสั่งของผู้เป็นแม่ ... อย่างน้อยเธอก็ยังมีลูกคอยเป็นกำลังใจและพลังทุกอย่างในการดำเนินชีวิต. เวลาผ่านไปกว่าเดือนแล้วอมัญญา ก็ยังไม่สามารถหางานที่สามารถดูแลลูกและทำงานไปด้วยได้ หรือว่าเธอจะต้องทำเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างเสียแล้ว เธอตัดสินใจหอบลูกกลับไปใช้ชีวิตอยู่กับแม่และน้องชายที่ต่างจังหวัด อย่างน้อยก็ลดค่าใช้จ่ายได้ระดับนึงเพราะหากยังอยู่ในเมืองหลวงเช่นนี้ ค่าครองชีพก็จะสูงตามไปด้วย เงินเก็บก็ลดน้อยลงทุกที “แม่คะ หนูกับลูกขอกลับมาอาศัยบ้านแม่อยู่ด้วยนะคะ...หนูกับลูกว่าจะกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่กันที่นี่ค่ะ” เธอแจ้งเหตุผลให้มารดาฟังพร้อมทั้งร้องไห้ให้กับชีวิตที่อับโชคของเธอ “แม่เข้าใจญานะลูก กลับมาก็ดีแล้ว บ้านเราก็กว้างขวาง มีที่วิ่งเล่นให้เจ้าตัวเล็กเยอะแยะแม่เลี้ยงลูกมา 2 คน ทำไมจะเลี้ยงหลานอีกสักคนไม่ได้ล่ะ แม่ดีใจที่ญากลับมา” นางมนัญญาพูดพร้อมกับกอดลูกไว้แน่น “พี่ญากลับมาก็ดีแล้ว แม่จะได้มีเพื่อน ผมออกไปทำไร่ทุกวันกว่าจะเข้าบ้านก็มืดแล้ว พี่กับเจ้าตัวเล็กมา บ้านเราจะได้ครึกครื้นนะพี่” มนัสวีน้องชายซึ่งอายุน้อยกว่าเธอ 5 ปี พูดขึ้นบ้าง “ขอบคุณ นะคะแม่ หนูรักแม่ค่ะ” “ขอบคุณนะวี ที่เข้าใจพี่” เธอพูดพร้อมน้ำตา “หนูจะพยายามหางานทำให้ได้ค่ะ เพื่ออนาคตของอมัญญ์ ลูกของหนู และครอบครัวเราค่ะ” ‘โปรดติดต่อกลับเพื่อสัมภาษณ์งาน’ อีเมล์ปรากฏขึ้นในเช้าวันหนึ่งขณะที่อมัญญา กำลังนั่งหางานทางอินเตอร์เน็ตโดยใช้คอมพิวเตอร์ของน้องชาย เธอรีบคลิกเข้าไปดูทันที เมื่อทราบรายละเอียดด้านในแล้วเธอจึงโทร.กลับไปเช็คอีกครั้งหนึ่งเพื่อความแน่ใจ “ค่ะ ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้โอกาสเข้าสัมภาษณ์ ดิฉันจะไปตามที่นัดไว้ค่ะ” อมัญญาโต้ตอบปลายสาย “แม่คะ แม่ ” เธอตะโกนร้องเรียกมารดา “พรุ่งนี้หนูมีสัมภาษณ์งานที่กรุงเทพฯค่ะ หนูฝากอมัญญ์ด้วยนะคะ ให้วีไปรับกลับจากโรงเรียนให้ด้วยค่ะ แล้วหนูจะรีบกลับทันทีที่สัมภาษณ์เสร็จค่ะ” “ได้สิลูก เดี๋ยวแม่บอกน้องให้ วีมันคงไม่ว่าอะไรหรอก รายนั้นก็เข้าไร่อย่างเดียว หยุดสักชั่วโมงไปรับหลานคงไม่เสียงานเสียการเท่าไรหรอก” แม่ตะโกนตอบมาจากหลังบ้าน คืนนี้เธอคงต้องคุยกับลูกว่าพรุ่งนี้ให้อยู่กับคุณยายกับน้าวีไปก่อน แม่ญาต้องเข้ากทม. สัมภาษณ์งาน และขอให้ได้งานเพื่อจะได้หาเงินมาซื้อขนมให้อมัญญ์ยังงัยล่ะ ลูกต้องเข้าใจ เพราะลูกเป็นเด็กเลี้ยงง่าย และเข้าใจสถานการณ์ของครอบครัวดี.... “แม่ญาฮะ แล้วแม่ญาจะกลับกี่โมงล่ะฮะ” เด็กน้อยถาม “แม่ญาคงถึงบ้านสักค่ำๆ แหล่ะลูก ลูกไม่ต้องรอก็ได้ ทานข้าวกับคุณยายไปก่อนเลย” เธอตอบลูกน้อย “ถ้างั้น แม่ญากลับมาเร็วๆนะฮะ อมัญญ์รักแม่ญานะฮะ” แล้วสองแม่ลูกก็กอดกันกลมจนหลับไป ..................................................................................................

Vicky's stories

•

5 ตอน

Vicky's stories

15 ปีที่ผ่านมา ชีวิตมีหลายสิ่งหลายอย่างผ่านเข้ามา จนลืมไปเลย ว่าหัดแต่งนิยายค้างไว้ ..... 15 ปี รู้สึกเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มุมมองชีวิตเปลี่ยนไป อะไรหลายๆอย่างในชีวิตเปลี่ยนแปลง ......มาติดตามนิยายที่หั

3 ก.ค. 2020 เวลา 16:29
นิยาย เรื่องสั้น

Vicky's stories

บทที่ 1 .....เมื่อต้องไกลหัวใจดวงน้อย..... “คุณดำรง คุณหาคนให้ผมได้หรือยังเนี่ย” ชายหนุ่มพูดอย่างอารมณ์เสียในเช้าวันหนึ่ง ณ สำนักงานทนายความประจำตระกูล “คุณก็รู้ ผมมีเวลาไม่มาก พรุ่งนี้ผมก็ต้องเด

5 ก.ค. 2020 เวลา 02:02
นิยาย เรื่องสั้น

138 รับชม

Vicky's stories

หน้าหลัก

โพสต์ที่ได้ดาว

วิดีโอ

พอดแคสต์

ซีรีส์

บันทึกมารวย เพื่อนรักสี่ขา

มนต์ยิปซี.....ลิขิตรัก

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน