คุณค่าของใบไม้แห้ง /นิทานสีขาว
"เจี๊ยกๆ ท่านฤาษี ได้โปรดออกมาจากฌาน
แล้วรีบตามข้ามาก่อนเถิด"
"มีอะไรรึเจ้าลิง?"
"เจี๊ยกๆ เมื่อกี้ข้าเห็นผู้ชายคนหนึ่ง
กำลังจะกระโดดหน้าผาตาย
ข้าพยายามร้องห้าม แต่เขาไม่สนใจ
เสียงของข้า จึงรีบมาตามท่านฤาษี
ให้ไปช่วยห้ามปราม"
ฤาษีจึงออกเดินตามเจ้าลิงอย่างรวดเร็ว
เปรี้ยง!
สายฟ้าไม่รู้ว่าจากทิศทางไหน
ฟาดเข้าที่หน้าอกของชายหนุ่ม
สิ้นคิดอย่างจัง จนตัวเขากระเด็นถอยหลัง
ออกมาจากหน้าผา
"นี่เป็นฝีมือของท่านรึ ผู้ทรงศีลอย่างท่าน
ทำร้ายผู้บริสุทธิ์ได้ยังไงกัน"
ชายหนุ่มไม่พอใจ โวยวายลั่น
"ใครคือผู้บริสุทธิ์ ท่านน่ะรึ
ฆาตกรอย่างเจ้า เรียกตัวเอง
ว่าผู้บริสุทธิ์เต็มปากได้ยังไง"
"นี่ท่านพูดอะไร ข้าไม่ใช่ฆาตกร
ข้าไม่เคยฆ่าใครตายนะ"
"เจ้ามีพ่อแม่หรือไม่?" ฤาษีเอ่ยถาม
"มีสิ ใครกันจะไม่มีพ่อแม่
ท่านถามแปลกๆ"
"ถ้างั้นตัวเจ้าคงไม่ได้เกิดขึ้นมาเองสินะ
ถ้าไม่มีพ่อแม่"
"ก็ใช่น่ะสิ"
"งั้นเจ้าก็ไม่ใช่เจ้าของชีวิตของตัวเอง
เจ้าไม่มีสิทธิ์ขาดมอบความตายให้กับตัวเจ้าเอง
การที่เจ้าคิดสั้นฆ่าตัวตาย
จึงเท่ากับเจ้าฆ่าผู้อื่น
และเวรกรรมนี้จะติดตัวเจ้า
ต้องชดใช้ไปหลายร้อยชาติกว่าจะหมดสิ้น"
"แต่คนอย่างข้า อยู่ไปก็ไร้ประโยชน์
ข้ามันขี้แพ้ โรงเก็บสินค้าของข้ายังถูกไฟไหม้จนวอดวายไปหมด จนข้าสิ้นเนื้อประดาตัว
ซ้ำร้ายเมียรักของข้ายังหนีตามชู้รักไปอีก
ข้ามันคนล้มเหลว ไร้ค่า
ตายไปยังจะมีประโยชน์ซะกว่า
จริงสิ ท่านเป็นฤาษี ท่านพอจะช่วยให้ข้า
ตายไปแบบไม่ต้องชดใช้กรรมได้ไหม"
"ก็พอมีวิธีอยู่นะ
ให้เจ้าเดินไปทางทิศตะวันตกเป็นเส้นตรง
ระหว่างทางที่เดิน ขอให้เจ้าเก็บใบไม้แห้ง
ที่ไม่มีใครต้องการกลับมาให้ข้าด้วย"
"ได้สิ ง่ายแค่นี้เอง
ข้าจะเก็บมาให้ท่านเยอะๆเลย"
พูดจบ ชายหนุ่มจึงเริ่มออกเดินทาง
เพื่อตามหาใบไม้แห้งไปให้ฤาษี
เดินไม่เท่าไหร่ ก็เจอกองใบไม้แห้ง
เขาดีใจรีบหยิบขึ้นมาทันที
ก่อนจะได้ยินเสียงของชายชรา
รีบวิ่งเข้ามาร้องห้าม
"พ่อหนุ่ม ช่วยเอาใบไม้แห้ง
กองไว้ที่เดิมเถอะนะ ตาจะเอาใบไม้แห้ง
ไปเผาทำปุ๋ย ปุ๋ยจากใบไม้แห้งเนี่ย
ดีมากๆเลยนะ ต้นข้าวงาม เก็บเกี่ยวได้เยอะเลย
ถ้าไม่มีใบไม้แห้งกองนี้ ตาไม่มีข้าวพอขาย
นำเงินมาซื้อข้าวกินแน่"
ชายหนุ่มได้ยินดังนั้น
จึงนำใบไม้แห้งในมือ
วางกลับลงไปที่กองใบไม้แห้งตามเดิม
และเดินจากมา
เดินมานิดนึงเจอหญิงสาวกำลังเก็บใบไม้แห้ง
ใส่ตะกร้า
"พี่สาวจะเอาใบไม้แห้งไปทำอะไรเยอะแยะจ๊ะ"
"เอาไปจุดไฟหุงข้าวน่ะสิน้องชาย
ใบไม้แห้งเนี่ยเป็นเชื้อเพลิงชั้นดีเลยนะ
ข้าไม่ต้องเสียเงินซื้อฟืน
ใบใหญ่หน่อยก็เย็บเป็นกระทงใส่อาหารแทน
ชามข้าว ที่เหลือก็นำไปห่อขนมขาย
หาเงินมาเลี้ยงลูกๆนี่ล่ะ
มิหนำซ้ำยังนำไปทำเป็นยาสมุนไพร
ใช้รักษาผู้คนได้ดีอีกด้วย
ใบไม้แห้งเหล่านี้มีค่ายิ่งกว่าทองคำซะอีก"
ชายหนุ่มได้ยินดังนั้น
จึงกล่าวขอบคุณ เมื่อเห็นว่าใบไม้แห้ง
มีประโยชน์ต่อพวกเขาขนาดนั้น
จึงเดินจากมา
จู่ๆ มีใบไม้แห้งตกลงมาตรงหน้าเขา
ชายหนุ่มไม่ทันจะหยิบ ดันมีนกจิกไปสักก่อน
ชายหนุ่มตามไปดูก็พบว่าแม่นกจิกใบไม้แห้ง
นำไปทำรังให้ลูกน้อยของมัน
ชายหนุ่มจึงเลิกหงุดหงิด เพราะเข้าใจ
สงสารเหล่านก และเดินต่อไปแทน
ทันใดนั้น เขากลับพบใบไม้แห้งใบหนึ่ง
ลอยอยู่บนผิวน้ำในบ่อท้ายหมู่บ้าน
เขาจึงรีบหย่อนเชือกของถังน้ำ
เพื่อตักใบไม้แห้งขึ้นมา
พลันสายตาของชายหนุ่มได้เห็นมดเดิน
เรียงเป็นแถวตรงขอบบ่อ เขาคิดพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตัดใจปล่อยใบไม้แห้งลงบ่อตามเดิม และเดินออกมา
เจ้าลิงที่ตามชายหนุ่มมาตลอด
งงหนักมากว่าทำไมชายหนุ่มถึงทิ้ง
ใบไม้แห้งนั้นไป
จึงเอ่ยถามมด มดจึงบอกว่า
"เพราะใบไม้แห้งนี้ เปรียบเสมือนเรือ
ของพวกเราเหล่ามดน่ะสิ
เวลามีมดตัวไหนตกลงไป
ใบไม้แห้งนี่แหละ ที่ช่วยให้
พวกเราไม่จมน้ำตาย"
เมื่อเจ้าลิงได้ฟังดังนั้น ก็รู้สึกประทับใจ
ในตัวชายหนุ่มอย่างมาก
เขามิใช่คนไร้ค่า แค่ไม่รู้จักคุณค่าในตัวเอง
ไม่ควรเลยที่เขาจะคิดสั้นฆ่าตัวตาย
ฝ่ายชายหนุ่มเองก็ไม่คิดจะหาใบไม้แห้งต่อไปอีกแล้ว เขาเดินกลับไปหาฤาษี พร้อมบอกว่า
"ใบไม้แห้งมีอยู่มากมาย แต่ข้าไม่พบใบไม้แห้ง
ที่ไม่มีใครต้องการเลยสักใบเดียว ทั้งชาวบ้านและสัตว์ต่างมองเห็นคุณค่าของใบไม้แห้งกันหมด
ข้าจึงอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ข้าไม่อยากฆ่าตัวตายอีกแล้ว"
ฤาษีได้ฟัง ก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนกล่าว
"การที่เจ้าถูกมองว่าไร้ค่าจากคนกลุ่มหนึ่ง
มันไม่ได้หมายความว่าเจ้าไร้ค่าสำหรับทุกคนหรอกนะ
ขนาดใบไม้แห้งที่ใครๆต่างก็เชื่อว่าไม่มีประโยชน์ ก็ยังมีคุณค่าต่อผู้คน และสัตว์มากมาย
แล้วร่างกายของเจ้าล่ะจะมีประโยชน์
มากแค่ไหนกันหากรู้จักใช้ให้คุ้มค่า
จงรักษาร่างกายของเจ้าให้ดีที่สุดดีกว่านะ
ทำชีวิตของเจ้าให้มีความสุข และคอยช่วยเหลือผู้ยากไร้ คนป่วย คนชรา และทุกชีวิตที่ต้องการความช่วยเหลือ
เมื่อใดที่เจ้าได้ช่วยเหลือผู้อื่น
เจ้าจะมองเห็นคุณค่าในตัวเองมากมายเลยล่ะ
เหมือนที่เจ้าไม่เอาใบไม้แห้งทำรังของแม่นก
ไม่เอาใบไม้แห้งจากมด ซึ่งเปรียบเสมือนเรือของพวกเขามา เจ้าไม่คิดเบียดเบียนพวกเขา
สิ่งเหล่านี้ต่างหากคือคุณค่าที่แท้จริงของเจ้า
และสมควรอย่างยิ่งที่เจ้าจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป"
แม้จะเหนื่อยแทบขาดใจ แต่จงมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้ โลกของเรายังต้องการความช่วยเหลือจากคุณอีกมาก อย่างน้อยคุณก็คือตัวอย่างที่ดี
ที่สุดของคนที่ไม่ยอมแพ้ ❤
ด้วยรักบันดาล นิทานสีขาว
เล่าเรื่องโดย : ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา
เป็นนิทานเล่มโปรดของนีมเองค่ะ
เหมาะสำหรับทุกเพศทุกวัย
ใครที่มีลูกหลานก็นำมาอ่านให้เขาฟัง
ก่อนนอนได้นะคะ ได้ข้อคิดดีๆเยอะเลย
นีมชอบหยิบขึ้นมาอ่านก่อนนอนมากค่ะ
อ่านแล้วมีพลัง มีกำลังใจ
ทำให้มองเห็นคุณค่าของตัวเอง
และผู้อื่นมากยิ่งขึ้น
นีมมีจิตใจเข้มแข็ง กล้าหาญ
เพราะนิทานสีขาว นิทานธรรมะ
นิทานเซนเหล่านี้แหละค่ะ ❤❤
ถ้าเห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์
อย่าลืม! กดไลค์ กดแชร์
และกด"ติดตาม"
เพื่อเป็นกำลังใจให้นีมกันด้วยนะคะ
ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามเลยค่ะ 😊
👑neemmy BK👑
- 37
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
