จากเด็กที่ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ปัจจุบันเป็นนักบินพาณิชย์ ตอนที่ 3
บ้านใหม่ สิ่งแวดล้อมใหม่ ผู้คนใหม่ๆ หลายๆอย่างที่เราต้องปรับตัว
ช่วงแรกที่ไป ผมก็ได้ไปทำงานในร้านอาหารไทย เริ่มจากการเป็นเด็กล้างจาน
ที่อเมริกาไม่ได้ล้างจานเหมือนที่เราล้างกันที่บ้าน เขาจะมีเครื่องล้างจานอัตโนมัติ
หน้าที่เราก็คือต้องฉีดน้ำใส่จานชามให้เศษอาหารหลุดออกไปก่อน จากนั้นก็เรียงจานใส่ในตะกร้า เพิ่มเอาเข้าเครื่องล้าง
พอเครื่องทำงานเสร็จแล้ว เราก็ลากตะกร้าออกมาผึ่งให้จานแห้งก่อนแล้วจัดเรียงแยกประเภท
Pinterest
นอกจากล้างจานแล้ว ยังต้องเก็บขยะ ยกของ ล้างห้องน้ำ ล้างครัวหลังจากร้านปิด พูดง่ายๆก็คืองานใช้แรงงานนั่นเอง
ล้างจานได้ซักพัก ม๊าก็ฝึกให้ผมเป็นเชฟ
เชฟในร้านอาหารไทยจะใช้กระทะแบบจีน ใบใหญ่ๆไฟแรงๆ เวลาผัดก็จะสะบัดอาหารให้โดนไฟให้ทั่ว ต้องใช้แรงมาก
ผมก็ฝึกทำทั้งข้าวผัด ผัดไทย ผัดซีอิ๊ว รวมถึงแกงต่างๆ
จากที่ไม่เคยทำอาหารนอกจากไข่เจียว ไข่ดาว ต้มมาม่า อยู่อเมริกาต้องทำทั้งหมด
ได้ทำส้มตำจานแรกในชีวิต
ตอนอยู่เมืองไทยก็คิดว่าภาษาอังกฤษเราก็ใช้ได้นะ ฟังเพลงฝรั่ง ดูหนังซาวด์แทรคตลอด สอบก็ได้เกรด 4 นะ แต่พอมาที่นี่ ไปคุยกับใครเขาก็พูด หาหา!?! ตลอด ขัดใจเหลือเกิน
วันหยุดก็เลยไปลงเรียนภาษาที่วิทยาลัยแถวๆบ้าน
การเรียนที่นี่เขามีให้เลือก 2 โปรแกรมคือ credit หรือ non credit
Map
เรียนแบบ credit ก็คือการเก็บหน่วยกิตเพื่อเอาไปเรียนต่อเฉพาะทาง
ผมเลือกแบบ non credit เพราะถูกกว่า และมีเวลาที่ยืดหยุ่นกว่า
ผมเลือกลงวิชา speaking เป็นหลัก เพราะต้องการเอาไปใช้ในชีวิตประจำวัน
ซึ่งในห้องเรียนก็จะมีคนต่างชาติมาจากที่ต่างๆมาเรียนด้วยกัน ทำให้การพูดพัฒนาไปไวมากเพราะไม่มีคนไทยเลย
พอภาษาอังกฤษผมดีขึ้น ก็ได้เวลาใช้งาน เปลี่ยนหน้าที่จากเชฟในครัว ออกมาสู้รบกับลูกค้าซักที.....
ขอจบตอนที่ 3 นะครับ
อ่านย้อนหลังตามลิ้งค์ครับ
- 10
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
