อาณาจักร CP (ตอนที่ 6)
เรียนรู้และลงมือทำ
บริษัท เจริญโภคภัณฑ์อุตสาหกรรม จำกัด ก่อตั้งเมื่อปี 2512 ได้ขยายกิจการไปเป็นธุรกิจอาหารสัตว์เน้นขายอาหารเลี้ยงไก่ หมู มีทั้งข้าวโพด แป้งถั่วเหลือง รำข้าว ปลาป่น เป็นต้น ยุคนั้นมีโรงแปรรูปเล็กๆ อยู่ แต่ยังไม่ได้ผสมอาหารสัตว์เอง
คุณธนินท์เริ่มเรียนรู้งานตั้งแต่ขั้นแรกของงาน ตอนนั้นคุณธนินท์เพิ่งจะมีอายุ 18 ปี ได้ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยทั่วไปในร้าน คอยเปิด-ปิดร้าน เช็ดโต๊ะ และงาน อื่นๆ รวมทั้งรับผิดชอบงานด้านการรับเงิน ออกใบเสร็จ การจ่ายเงิน ค่าใช้จ่ายต่างๆ อีกด้วย ได้เรียนรู้จากของจริง และจากการลงมือทำงานจริง โดยที่ไม่ได้ร่ำเรียนมาจากที่ไหนเลย
ในทุกๆ ตอนเช้าหน้าร้านจะมีรถบรรทุกคันหนึ่งมาจอดประจำ เพื่อจัดหาวัตถุดิบอาหารสัตว์และนำไปส่งที่โรงงาน ด้วยความอยากจะรู้ว่าธุรกิจอาหารสัตว์ทำอย่างไร เช้าวันหนึ่งคุณธนินท์จึงตื่นแต่เช้าตรู่ เพื่อเดินทางไปกับรถบรรทุกคันนี้
และได้มีโอกาสสังเกตกระบวนการทั้งหมดตั้งแต่การรับวัตถุดิบ การแปรรูปจนกลายเป็นสินค้า รวมทั้งการบริหารจัดการสินค้าอีกด้วย
ช่วงที่เข้ามาช่วยงานพี่ชายทั้ง 2 คนตอนนั้นคุณมนตรี ซึ่งเป็นพี่ชายคนรองได้ร่วมมือกับผู้ส่งออกรายหนึ่ง ทำธุรกิจส่งออกหมูไปฮ่องกง จึงมอบหมายหน้าที่สำคัญ คือ การขนส่งหมูทางเรือให้คุณธนินท์รับผิดชอบ
คุณมนตรี เจียรวนนท์
โดยที่ เรือ 1 ลำ สามารถขนส่งหมูได้ครั้งละ 2,000-3,000 ตัว
ซึ่งงานลำเลียงหมูนั้นจะรีบเร่งและวุ่นวายมาก หมู 2,000-3,000 ตัว บนเรือจะเบียดกันไปมาในที่แคบๆ โดยมีใบมะพร้าวบังฝนบังลม ทุกครั้งเมื่อเรือเดินทางถึงฮ่องกง จะมีหมูตายเป็นจำนวนมาก
จึงได้หาวิธีแก้ไขเพื่อลดจำนวนการตายของหมู คุณมนตรีจึงเสนอว่า ถ้าหมูตายน้อยลง 1 ตัว จะให้เงินรางวัล
100 บาท ดังนั้นถ้าหมูตายน้อยลงสัก 10 ตัว ก็จะได้เงิน 1,000 บาท ถ้าทำได้จริงๆในสมัยนั้นถือว่าเยอะพอสมควร
หลังจากที่ได้สังเกตแล้วก็พบว่า จำนวนหมูที่ตายมีความเกี่ยวข้องกับการโคลงเคลงของเรือ การที่หัวเรือ
กระทบกับคลื่นโดยตรง จะทำให้เรือโคลงเคลงอย่างแรง และหมูที่อยู่ในพื้นที่แคบๆ บริเวณหัวเรือชนกระแทกกันได้ง่ายมาก ซึ่งสาเหตุอาจมาจากทิศทางของลม
จึงคิดว่าถ้าจัดวางหมูไว้ช่วงกลางลำเรือในช่วงฤดูร้อน และจัดวางหมูไว้ช่วงท้ายเรือในฤดูหนาว หมูจะตายน้อยลง
คุณธนินท์จึงเสนอแนวคิดนี้กับหัวหน้าที่ดูแลเรื่องงานลำเลียงสินค้าที่ท่าเรือว่า ถ้าหมูตายลดลง 1 ตัว จะให้เงินเขา 20 บาท หัวหน้างานยินดีรับข้อเสนอ
สำหรับพนักงานลำเลียงและขนส่งคนอื่นๆ ที่ท่าเรือก็แบ่งเงิน 30 บาท จาก 100 บาท ให้พวกเขาด้วย แม้ว่าจะแบ่งเงินให้คนงานแล้ว ก็ยังมีเงินเหลืออีก 50 บาท
หลังจากที่ปรับตำแหน่งการจัดวางหมูบนเรือแล้ว ปรากฏว่าอัตราการตายของหมูก็ลดลง จากประสบการณ์นี้ คุณธนินท์จึงได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการบริหารจัดการการขนส่งสินค้าและการแบ่งปันประโยชน์ร่วมกันกับผู้อื่น
บทความนี้ทำให้เรารู้ได้ว่าหากเราจะทำอะไรก็แล้วแต่ จงศึกษาเรื่องเหล่านั้นให้ดีตั้งแต่ต้นน้ำจนถึงปลายน้ำ หากเราศึกษาดีแล้วก็สามารถนำมาสู่การเริ่มต้นหรือปรับปรุงแก้ไขสิ่งที่มีอยู่ให้ดียิ่งขึ้นกว่าเดิมได้
ฝากติดตามบทความตอนต่อไป
ของอาณาจักร CP (ตอนที่ 7)
อ่านบทความย้อนหลัง (ตอนที่ 5)
ขอบคุณ
- 27
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
