สุรินทร์ถิ่นของเขมร
เรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมและพี่ๆ ที่ไปจังหวัดสุรินทร์ด้วยกันครับ ย้อนกลับไปสมัยที่ผมเรียนอยู่ ปวช ปี 2 ผมได้ไปฝึกงานที่สาธารณสุขอำเภอเมืองและได้มีโอกาสไปช่วยอาสาที่มูลนิธิ พี่เต่าแกเป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุขก็มาบอกกับผมว่า สาธารณสุขจะจัดอบรมนอกสถานที่ 5 วัน มีลงพื้นที่ด้วย สนใจไปด้วยไหม ผมก็ถามแกว่าไปที่ไหนครับ พี่เต่าบอกว่าแถวสุรินทร์ ถ้าไป ค่าใช้จ่ายไม่ต้องเสียนะ ผมเห็นว่าน่าสนใจ ก็ตอบตกลงว่าจะไปด้วย
วันออกเดินทางพวกเราไปด้วยกันทั้งหมด 8 คน ไปถึงสุรินทร์ก็เกือบเย็นมากแล้ว ที่พักคือบ้านของชาวบ้านคนนึงซึ่งมีบริเวณกว้างใหญ่หลายหลัง เดาได้ว่าน่าจะฐานะดีพอสมควร เจ้าหน้าที่สาธารณสุขทุกคนเลยแยกกันพัก โดยมีผม พี่เต่า พี่นนท์ พี่เจต พักรวมกันที่บ้านหลังหนึ่ง พี่พลอย พี่กันต์ พี่วิและพี่อ้อ อยู่อีกหลัง จนพวกเราเก็บของเรียบร้อยแล้วก็พากันออกมากินข้าว พี่เจ้าของบ้านบอกยินดีต้อนรับทุกคน ที่นี่ห่างไกลจากในเมืองสักหน่อย แถมเป็นอีสานใต้ ยังไงพวกคุณก็ระวังหน่อยแล้วกัน เกริ่นมาเสียพวกเราหวั่นใจ พี่เต่าเลยถามว่าอีสานใต้มีอะไรหรอครับ ทำไมพวกผมต้องระวังตัวด้วย แกยิ้มละบอกว่า ที่นี่มีคนเล่นของ คาถาอาคมสายดำมันเยอะ ไปเจอะเจออะไรก็อย่าทัก อย่าขาน ถ้ามีเสียงแปลกๆ เรียก เผื่อบางทีคนลองวิชาปล่อยมามันจะเข้าตัว
พี่เต่าพยักหน้าพร้อมกับหันไปมองหน้าพี่นนท์และพี่เจต ประมาณว่าไม่เชื่อที่แกบอก แล้วพวกเราก็พากันกลับเข้าไปนอน พอรุ่งเช้า ผมได้ยินพี่ๆ คุยกัน ว่าเมื่อคืนเหมือนได้ยินเสียงอะไรหล่นบนหลังคา แต่ไม่มีใครกล้าทักอะไร มีเพียงพี่กันต์ที่เปิดหน้าต่างออกมาดู แต่ก็ไม่เห็นอะไร แต่พอกำลังจะปิดหน้าต่าง สายตาแกไปประสานกับผู้หญิงชาวคนนึง ยืนอยู่นอกรั้วบ้าน เธอหน้าตาสวยทีเดียว ส่วนพี่กันต์เองก็เป็นคนหน้าตาดีอยู่แล้ว จึงยิ้มตอบพอเป็นมารยาท พอปิดหน้าต่างบานนึงกำลังจะปิดอีกบานมองหาเธอหายไปแล้ว
หลังจากกินข้าวเสร็จก็พากันไปจัดโต๊ะให้ความรู้ชาวบ้านที่โรงเรียน ผลัดกันไปพูดทีละคน แต่พี่กันต์แกบอกว่าวันนี้รู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้ พอดีมีผู้หญิงคนนึงเอาน้ำมาเสริฟให้เจ้าหน้าที่ เธอเอามาให้จนถึงพี่กันต์เงยหน้ามามอง กลับเป็นผู้หญิงคนที่แกเห็นเมื่อคืน แกจึงยิ้มให้ ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าชื่อ พิม พวกผมก็หันไปมองหน้า เพราะอยู่กันตั้งหลายคนมา แนะนำชื่อตัวเองให้พี่กันต์คนเดียว พวกผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร แต่มันเริ่มมาผิดสังเกตตอนที่กลับไปที่บ้านพัก พี่กันต์แกเริ่มมีอาการแปลกๆ ถามว่าคนชื่อพิมเนี่ยบ้านอยู่ไหนอยากไปหา แกคิดถึง พี่เต่ากับพี่นนท์เลยแซวว่า แค่เอาน้ำแก้วเดียวมาให้ถึงกับเพ้อเลยหรอ พี่อ้อซึ่งกำลังคบกับพี่กันต์อยู่ก็หันไปถามว่า ไปหาเขาทำไม ชอบเขาหรอ พี่กันต์หันมามองพี่อ้อตาขวางแล้วบอกว่า ใช่ ผมชอบเขา มีอะไรไหม ตอนนั้นพวกเราเริ่มเห็นท่าไม่ค่อยดี จึงเอาพี่กันต์มานอนกับพวกเรา และให้พี่นนท์ไปนอนดูแลพวกผู้หญิงแทน
เหตุการณ์เหมือนจะสงบลง แต่ผมเดินลงไปเข้าห้องน้ำตอนตีหนึ่ง พอเสร็จธุระกำลังจะเปิดประตูออกมา ผมเห็นเป็นกลุ่มควันดำลอยเข้าไปในห้องที่ผมและพี่กันต์นอน ตอนนั้นผมคิดว่ามันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ แต่พอเดินขึ้นไปบนห้อง ก็เห็นทุกคนหลับหมด เหลือแต่พี่กันต์ที่นอนลืมตาแข็งไม่กระพริบ พึมพำเบาๆ ว่า พิม พิมจ๋า พิมจ๋า จนผมต้องเดินไปปลุกพี่เต่ากับพี่นนท์มาดู ผมคิดไว้ตอนนั้นว่าโดนของแน่ๆ พี่เต่าก็บอกว่าปล่อยมันก่อน เดี่ยวมันเมื่อยก็หลับเอง ไปนอนเถอะ จนรุ่งเช้า ปรากฏว่าพี่กันต์หายตัวไป ไปเจอแกอีกทีที่โรงเรียนจัดอบรมพร้อมกับผู้หญิงที่ชื่อพิม พี่เต่าเดินไปถามว่าออกมาก่อนทำไมไม่บอกใครเลย เขาเป็นห่วงกันรู้มั้ย พี่กันต์บอกว่า คิดถึงพิม เลยมาเดินตามหาในหมู่บ้านพอดีเจอกันก็เลยไม่อยากนอนแล้วมานี่เลยดีกว่า พี่อ้อได้ยินแบบนั้นก็ร้องไห้ จนพี่พลอยพี่วิต้องมาปลอบใจ
หลังจากนั้นพี่กันต์กับพิมก็ตัวติดกันตลอด จะว่าเหมือนแฟนก็ไม่ใช่น่าจะเหมือนสามีภรรยากันมากกว่า แต่ที่ผิดสังเกตไปก็คือ พี่กันต์เริ่มซูบผอม หน้าตาหมอง ปากดำ เล็บมือออกเขียว กินอะไรก็ไม่ได้ จนถึงวันกลับมาฉะเชิงเทรา พี่กันต์บอกว่าไม่อยากกลับ อยากอยู่กับพิมที่นี่ พี่เต่ากับพี่เจตเลย อ อ ก อุ บ า e ว่า กลับบ้านก่อน เดี่ยวให้แม่มาขอเป็นเมียก็ได้ พิมที่ยืนฟังอยู่ก็ทำหน้าไม่พอใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ระหว่างทางที่กลับมา พี่กันต์นั่งร้องไห้มาตลอดทาง พอไปถึงบ้านแก พวกผมส่งแกลงหน้าบ้าน แม่พี่กันต์ซึ่งท่านสวดมนต์ภาวนาและไปปฏิบัติธรรมบ่อยมองมาแล้วบอกให้หยุดก่อนตรงรั้วบ้าน ท่านเดินไปจับตัวลูกชาย แล้วบอกว่าโดนของมา ของเขมรแรงด้วยนะ พวกผมมองหน้ากันเลิ่กลั่กจนไม่รู้จะทำยังไง พี่กันต์คอยแต่เพ้อหาผู้หญิงที่ชื่อพิมตลอดเวลา จนนานเข้า หน้าตา ยิ่ ง ห ม อ ง แก้มตอบ จากคนที่ดูดีคือดูไม่ได้เลยตอนนั้น หนักเข้าคือเก็บกระเป๋าจะไปอยู่กับพิมที่สุรินทร์ พี่เต่า พี่นนท์ และผมเลยมาหาแกที่บ้าน บอกตรงๆ เลย ตอนนั้นพี่กันต์คล้ายกับซากศwที่มีลมหายใจ แม่พูดทั้งน้ำตาบอกว่าสวดมนต์ให้ทุกวันยังไม่ดีขึ้น ผมเลยพูดขึ้นว่า ถ้าคนโดนเสน่ห์ โดนของ คนโบราณบอกว่าให้เอาน้ำล้างเท้าพ่อแม่ช่วยได้ มันยังใช้ได้อยู่ไหมเดี๋ยวนี้ แม่บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน แต่เคยได้ยินอยู่ พวกผมเลยไปเอาอ่างดินมาใส่น้ำลอยดอกมะลิ แล้วล้างเท้าให้แม่พี่กันต์ ส่วนพี่กันต์นั้นเหมือนของหรือภูติผีที่อยู่ในร่างแกจะรู้ว่าพวกผมทำอะไร เพราะแกพยายามจะวิ่งหนี แต่พี่เต่ากับพึ่นนท์ไปล็อคแขนแกไว้ ที่น่าตกใจคือเสียงพี่กันต์เป็นเสียงกรีดร้องของผู้หญิง พวกเราเลยเอาน้ำล้างเท้าแม่แกมาอาบให้ และเอาใส่แก้วเอามากรอกใส่ปากพี่กันต์ให้ดื่ม ทีนี้แกอ้วกออกมาเป็นน้ำคร่ำสีดำเหม็นมาก ที่น่าตกใจกว่าคือมีตะปูขึ้นสนิมและมีผมยาวๆ พันไว้ พอเห็นแบบนั้นก็รีบเอาน้ำล้างเท้าที่เหลือมากรอกปากให้หมด หลังจากนั้นพี่กันต์สลบไปอีกสองวัน พอตื่นมาก็กลายเป็นคนเดิม มีอาการเหม่อๆ บ้างเล็กน้อย ส่วนผู้หญิงที่ชื่อพิมก็ไม่ได้ข่าวอะไร แต่คิดว่าเธอน่าจะได้รับผลกรรมนั้นแน่นอน
ผมคิดว่าสิ่งที่มีค่าศักสิทธิ์ที่สุดในชีวิตของลูกทุกคน คือ พ่อกับแม่ ไม่ว่าจะเจอเรื่องร้าeดีแค่ไหน พรจากพ่อและแม่คือสิ่งที่จะป้องกันภัยและนำพาชีวิตให้เจริญต่อไปในภายภาคหน้า เรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้ครับ
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
