ทุกข์คนเลี้ยงปลา ตอนที่ 2
ทันใดนั้นเอง
อย่างไม่ทันตั้งตัวแสงวาบ!ปรากฎขึ้นต่อหน้าในระยะประชิด
แผนการที่เตรียมไว้กะว่าจะจับโจรมีอันต้องล้มพังคลืนลงคว้าน้ำเหลวไม่เป็นท่า
กับสิ่งที่ลุงเจอจนทำให้ลุงทำอะไรไม่ถูก
หน้ากากผีกับผ้าขาวที่ลุงเตรียมมาหวังจะแกล้งให้นางแวว กับ อ้ายเม้งหรือใครก็ตามที่มาลักปลากลัวจนหัวหด วิ่งหนี เผ่นป่าราบไม่กล้ากลับมาลักปลาแกอีก มันกลับกลายเป็นตรงกันข้าม
ภาพนั้นที่ลุงเห็นยังติดตามาจนถึงทุกวันนี้
หญิงชราน่าตาน่าเกลียดน่ากลัวผมเผ้ารุงรังผิวหน้าเหี่ยวย่น นัยน์ตาแดงก่ำ เขี้ยวยาวโง้งแหลมคม
ปากชุ่มไปด้วยสีแดงคล้ายเลือด
แบบว่าเธอคงไม่ใช่คนธรรมดาๆ อย่างเราๆ
ท่านๆ เป็นแน่
เพราะเธอไม่ได้มาทั้งตัวแต่มาแค่หัวกับไส้และไฟที่สว่างวาบๆ ส่องออกมาจากเครื่องในสีแดงๆ เห็นชัดเจน
ผมบนศีรษะลุงซึ่งมีอยู่น้อยนิดอยู่แล้วตั้งชูชันขึ้นมาแบบไม่ได้ตั้งใจ
ลุงถอยหลังไปตั้งหลักแบบอัตโนมัติจนก้นจ้ำเบ้า
กระแทกพื้นตอนนั้นยังไม่รู้สึกเจ็บ
พอตั้งสติได้ก่อนใส่เกียร์สุนัข ออกสตาร์ทถอดหน้ากากผีทิ้งวิ่งแบบไม่คิดชีวิต
พยายามจะเปิดโคมไฟอยู่เหมือนกันแต่ดูเหมือนมือไม้มันสั่นไม่มีแรง หาสวิทช์ไม่เจอช่างแม่ง!
เผ่นป่าราบเอาชีวิตรอดดีกว่า
โชคดีที่สวนลุงหญ้าไม่รกเพราะแกขยันตัด
วิ่งผ่านมอ'ไซด์ไปไม่สนใจจะขับ
นาทีนี้คงไม่มีอะไรดีไปกว่าการวิ่งออกกำบังกาย สลายแคลอรี่ โดยไม่สนใจที่จะหันหลังกลับไปมองด้วยเกรงใจว่าคุณเธอจะตามมา
แม่ง!
เกิดจากท้องพ่อท้องแม่ไม่เคยพบเคยเห็น!
พอเล่าจบมีเสียงสอดแทรกอ้อแอ้อย่างคนเมา
ขึ้นมาว่า
"ทำไมลุงไม่วิ่งไปหาตาหน่อง"อ้ายนพหนึ่งใน
สมาชิกสภาบักสองซาวพาเพลิน(สองซาว=เหล้าขาว 40 ดีกรี)
ลุงแนบ:"โธ่อ้ายนพ!
"มันมืดแค่กรูวิ่งกลับออกมาได้ถูกทางก็บุญแล้ว"
"ลุงโกหกพวกผมรึเปล่า"อ้ายนบยังไม่ยอม
"ลุงจะไปโกหกพวกเอ็งให้มันได้อะไรขึ้นมาวะ
ถ้าไม่เชื่อเอ็งก็ไปถามตาหน่องดูวันก่อนแกก็เห็น"
ลุงแนบยกตาหน่องขึ้นมาอ้าง
หลังจากได้ฟังลุงแนบพูดสมาชิกที่ร่วมวงเสวนา
ต่างพากันวิพากวิจารย์กันไปต่างๆ นานา
ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น บ้างก็ว่าลุงเมา บ้างก็ว่าลุงเพ้อเจ้อเหลวไหล บ้างก็ว่าลุงเบลอเพราะไม่ได้
นอนหลายคืนติดต่อกันเพราะต้องเฝ้าไข้แม่บักจ่อย
"ลุงสูบกัญชารึเปล่า?"ยังไม่วายจะมี้สียงสอดแทรก
"บ้า!ข้าแก่ปูนนี้แล้วไม่สูบโว้ยกลัวถูกตำรวจจับ"
ลุงปฏิเสธ
จากนั้นต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไปไม่มีใครจะสนใจถือสาหาความลุงแนบเพราะเกรงใจด้วยวัยวุฒิ
ที่มากกว่า
มีเหตุผลเดียวที่ทุกคนพอจะรับฟังเรื่องที่แกเล่าได้ก็คือแกอ้างตาหน่อง เพราะตาหน่องเป็นผู้แก่ผู้เฒ่าที่น่าเชื่อถือคนหนึ่งในหมู่บ้านและตาหน่องแกก็นอนเฝ้าสวนประจำ
ไม่ว่าสิ่งที่ลุงแนบพูดจาในวงเหล้าจะจริงหรือเท็จ
อย่างไรไม่มีใครทราบ
นับแต่นั้นมาชาวบ้านต่างเล่าลือกันหนาหูถึงข่าวลือว่ากระสือออกอาละวาดที่นาลุงแนบ
พอตะวันตกดินชาวบ้านย่านนั้นต่างปิดประตูลงกลอนนอนแต่หัวค่ำไม่มีใครกล้าออกนอกบ้าน
ถนนหนทางเงียบกริบ ไร้เงาของเด็กแว๊น และพริทตี้
รองเท้าแตะ
และที่สำคัญปัญหาลักเล็กขโมยน้อย ขโมยใหญ่
หายไปเยอะจนแทบจะไม่มีมารบกวนชาวบ้านอีกเลย
เป็นที่ถูกอกถูกใจลุงแนบและผู้หลักผู้ใหญ่ตลอดจนชาวบ้านร้านช่องยิ่งนัก
"ลุงแนบผมว่าแผนนี้ใช้ได้ผลดีจริงๆ นะ
ขอเรียกว่าแผนกระสือปราบทรชนดีไหมครับ
555" ผู้ใหญ่สาพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
เช้าวันต่อมา
ลุงแนบแต่งตัวไปทำงานที่สวนตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ตาหน่องเห็นเข้าจึงรีบเดินมาดักหน้าโบกไม้
โบกมือเรียกให้หยุด
"ถามจริงๆ เถอะวะแนบ!
ชาวบ้านชาวช่องเขาลือกันว่าเอ็งเห็นผีกระสือมันจริงป่าววะ?
ลุงแนบยิ้มที่มุมปาก:"รู้แล้วเหยียบไว้นะตา 555"
ตาหน่อง:"กูว่าแล้วเมิงต้องโกหก เพราะตั้งแต่กู
เกิดมาจากท้องแม่ แก่จนปูนนี้แล้วยังไม่เคยเห็นผีกระสือซักตัว 555"
ลุงแนบ:"ไม่ดีหรือครับตาขโมยขโจรบ้านเราหายไปเยอะ"
รวมทั้งสองผัวเมียมหาภัยก็ด้วย นี่ผมเพิ่งรู้นะ
ครับตา ว่าคนบ้าก็กลัวผีเป็นกะเขาเหมือนกัน"
ตาหน่อง:"ถ้าเจอนะ กูจะขอเลขเด็ดคอยดู"
ตกดึกคืนนั้นเวลาราวตี 2
ที่นาตาหน่องฝนตกพรำๆ เสียงกบเขียดร้อง
ระงม
ไวเท่าความคิดคว้าได้โคมไฟตั้งใจจะไปจับกบเขียด
เอาไว้กิน ถ้าได้มากกะจะเอาทำเป็นเขียดไชโยย่าง
ไปขายที่ตลาด
ตาหน่องเดินจับกบ เขียดมาเรื่อยจนถึงนาลุงแนบ
นึกแปลกใจที่เมื่อตะกี้ยังได้ยินเสียงร้องกันระงม
พอมาถึงนาไอ้แนบมันหายไปไหนหมดวะ
พลันสายตาเหลือบมองเห็นแสงไฟวับๆแวมๆ สาดส่องลอดออกมาจากต้นตะขบ
เอ๊ะ!นั่นใครสงสัยอ้ายหน่องมันจะออกมาจับกบเขียดเหมือนกันแวะไปทักทายซะหน่อย
พอตาหนองเดินมาถึงจุดที่เห็นแสงไฟแสงกลับหาย
ไปไหนไม่ก็รู้
ทันใดนั้นจู่ๆ แสงไฟก็สว่างว้าบ! ขึ้นต่อหน้าต่อตา
ตาหน่องในระยะกระชั้นชิดแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
หัวใจคนแก่แทบหยุดเต้น ขนแขนแสตนอัพ เส้นผมอันเหลือน้อยนิดตั้งชูชันมือไม้อ่อนปวกเปียกแทบจะเป็นลมล้มลงไปกองกับพื้นกับสิ่งที่แกเห็น
จากนั้นไม่ต้องบอกก็คงรู้ใช่ไหมครับ
แกวิง่เผ่นป่าราบพร้อมตะโกนออกมาเสียงลั่นทุ่ง
"อ้ายห่_หน่อง! พ่องเมิงตาย! อ้ายชิบหาย!
บักขี้ตั๋ว(โกหก) กรูจะฆ่าเมิง"
หลังจากนั้นคงไม่ต้องให้บอกนะครับว่าข่าวกระสืออาละวาด จะโด่งดังขนาดไหน
ทั้งหนังสือพิมพ์
ทีวีทั่วฟ้าเมืองไทย
เหล่าบรรดาบล็อกดิทเตอร์
ยูทูปเบอร์
เฟสบู้คเก้อร์
กูเก้อ
มาหมด
"หึ!
คราวนี้แหละเพจกระสือในบล็อกดิทของเราจะได้ดังกะเขาเสียที
อิอิอิ"
ที่ไหนมีขโมยมาก ลองเอาแผนกระสือปราบทรชน
ของลุงแนบไปใช้ได้นะครับ ลุงฝากบอกไม่สงวน
ลิขสิทธิ์
เกษตรเอส'Society
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านครับ
สวัสดี
ปล.หลังจากวันนั้นตาหน่องเลิกกินกบเขียดตลอด
ชีวิต 555
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
