ทุกข์คนเลี้ยงปลา
เวลาราวตีสองตาหน่องสังเกตเห็นแสงไฟวับๆแวมๆ
ส่องสาดลอดออกมาจากสุมทุมพุ่มไม้และต้นตะขบ
ที่ลุงแนบปลูกไว้มีเสียงคล้ายคนสองคนพูดคุยกัน
เบาๆ
"เอาอีกพี่ เอาอีก"
รุ่งเช้า
ลุงแนบขับมอ'ไซด์เดินทางออกมาทำงานที่สวน
ตามปกติเช่นทุกวัน
ตาหน่องเห็นเข้าจึงร้องเรียกกวักมือให้เข้าไปหา
ตาหน่องเป็นเพื่อนบ้านทำสวนอยู่ใกล้ๆกันกับสวนลุงแนบ แกนอนเฝ้าสวนประจำเพราะไม่ชอบความวุ่นวายในหมู่บ้าน
"ไอ้แนบๆ
เมื่อคืนข้าเห็นแสงไฟวับๆแวมๆ มาทางสวนเอ็ง
ไปตรวจดูหน่อยซิว่ามีอะไรหายไปรึเปล่า?"
ลุงแนบ:"ขอบคุณครับ ไม่รู้เป็นไงช่วงนี้บ้านเรา
ขโมยขโจรมันชุมยังกะยุง
ครั้งที่แล้วก็จอบเสียม มีด พร้า ถ้วยชาม คุถัง กะละมังหม้อ มันกวาดเรียบไม่มีเหลือ"
ตาหน่อง:"เอ็งคงไม่สงสัยข้านา?"
ลุงแนบ:"ไม่หรอกครับ ไม่เลย
ขอบคุณคุณตามากนะครับที่ช่วยสอดส่องดูแลสวนให้ช่วงที่ผมไม่อยู่
ช่วงนี้ แม่บักจ่อยไม่สบายมาก ผมเลยไม่มีเวลายังไงก็รบกวนคุณตาด้วยนะครับ
ผมขอตัวไปทำงานก่อน"
ตาหน่อง:"เออๆ ไปเถอะๆ"
ลุงแนบเดินสำรวจดูบริเวณรอบๆ สวน
พบรอยเท้าย่ำอยู่หลายจุด สังเกตได้ง่ายเพราะเมื่อคืนมีฝนตกพรำๆ
มองดูรอยเท้าคู่หนึ่งใหญ่กว่า ดูหนักแน่น อีกคู่เล็กกว่ามาก ไม่ชัดนักเหยียบย่ำอยู่บริเวณรอบๆ บ่อปลาที่แกเลี้ยงไว้
นึกสงสัยว่าน่าจะมีคนมาขโมยปลาในบ่อ
จึงลองเก็บเอาลูกตะขบที่ปลูกไว้ริมบ่อได้กำมือหว่านลงไปอย่างที่เคยทำเป็นประจำ
ปรากฎว่าแทนที่จะมีปลามากินชุกชุมอย่างทุกวัน
แต่วันนี้กลับมีปลามากินลูกตะขบแค่ตัวเล็กๆ ตัวใหญ่ๆหายไปมากลดลงอย่างเห็นได้ชัด
เพื่อความแน่ใจแกจึงกำอาหารเม็ดหว่านลงไปอีกปลาตะเพียนหายไปเยอะ ปลานิลก็น้อยลงเหลือแต่เพียงตัวเล็กๆเท่านั้น
ยิ่งเดินสำรวจไกลออกไปยิ่งเห็นรอยล้อมอ'ไซด์คู่
จอดอยู่ใต้ต้นมะม่วงยิ่งทำให้มั่นใจว่าต้องเป็นรอยล้อของรถซาเล้งแน่
ได้แต่สบถออกมา"สงสัยต้องสองผัวเมียมหาภัยแน่ๆ
แล้วกูจะเอาไงกะพวกเมิงดี"
😊
วันต่อมาราว 2 ทุ่ม
ลุงแนบวางแผนจับโจรโดยการแอบอยู่หลังพุ่มไม้บริเวณใกล้ๆ บ่อปลา
ลองตรวจเช็คโคมไฟที่สวมไว้บนศีรษะให้มั่นใจอีกทีว่ายังใช้งานได้
คืนนี้ถ้าเป็นไปอย่างที่คิดหวังว่าจะจับขโมยให้ได้
เพื่อความไม่ประมาทมือซ้ายลุงกำด้ามมีดไว้ปลอดภัยไว้ก่อนเผื่อมันคิดสู้
ดึกแค่ไหนไม่รู้ลุงเผลอหลับ
ตกใจตื่นเพราะแสงนั่นมันแยงตาบวกกับสายฝน
เริ่มโปรยปราย
แรกๆ ที่มองลอดสุมทุมพุ่มไม้เห็นแสงมันสว่างวับๆแวมๆ ดูไม่ชัด คิดว่ามันคงมาอีกแล้ว!
หึ! หึ!
นึกไม่ถึงสิว่ากูจะรู้ทันยังจะกล้ากลับมาเอาอีกรึเดี๋ยวเจอๆ !
คราวนี้ละนังแวว อ้ายเม้งเสร็จข้าแน่ พ่อจะจับให้ได้คาหนังคาเขาเชียว!
จะเอาให้เข็ดชนิดว่าไม่กล้ามาอีกเลย
ลุงแนบคิดในใจ
ว่าแล้วลุงก็หยิบอุปกรณ์จับขโมยออกมาจากถุงสะพาย สวมใส่ จัดแจงเสร็จสรรพค่อยๆ คืบคลานออกจากพุ่มไม้หวังจะเข้าไปใกล้ๆ กะไว้ว่าจะจับให้ได้ในระยะประชิด
พอลุงก้าวพ้นออกจากพุ่มไม้แสงไฟที่เห็นก่อนหน้านี้หายไปแล้ว!
แหม!เสียดายจัง เฮ้อ!เสียดายจัง!
สงสัยมันรู้ตัวได้ยินเสียงเราแล้วหลบไป
แต่ก็ไม่น่าใช่อุตส่าห์ย่องเบาซะขนาดนี้
ลุงแนบบ่นอุบอิบด้วยความเสียดาย
ทันใดนั้นเอง
อย่างไม่ทันตั้งตัว
แสงไฟสว่างวาบปรากฎขึ้นต่อหน้าในระยะประชิด
กับสิ่งที่ลุงเห็นจนทำอะไรไม่ถูก
แขนขามือไม้อ่อนระทวย จนแทบจะเป็นลมล้มลงไปกองกับพื้น
แผนการที่เตรียมไว้กะว่าจะจับโจรมีอันต้องล้มพังคลืนลงคว้าน้ำเหลวไม่เป็นท่า
โปรดติดตามตอนต่อไป
เรื่องนี้ช่วงหนึ่งตกเป็นข่าวดังมากในชุมชน
คนบ้านป่าบง
โชคดีมีเงินใช้
เกษตรเอส'Society
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านครับ
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
