นิทาน : เจ้าชาย เศรษฐี และยากจก
เด็กแต่ละคนล้วนเกิดมาไม่เท่าเทียมกัน
ทันทีที่ออกจากโรงพยาบาล และกลับบ้าน
ความไม่ยุติธรรม ก็เกิดขึ้นทันที
แต่ฟ้าช่างเล่นตลก เมื่อเจ้าชาย เศรษฐี และยากจก ต้องมาอยู่ด้วยกัน
ทำไมน่ะหรือ
เพราะว่าพายุขนาดใหญ่ที่พัดผ่านมาที่เมือง ได้ดูดทั้งสามขึ้นไป
และมาทิ้งไว้ที่เกาะร้างแห่งหนึ่ง
"ถ้าเรียงตามชนชั้น ข้าคงจะอยู่สูงที่สุดสินะ" เจ้าชายกล่าว
"แต่ถ้าความฉลาดหลักแหลม คงเป็นข้าพเจ้า" เศรษฐีพูด
ยาจกเดินดุ่ยๆ ออกไป
"นั่นเจ้าจะไปไหนน่ะ" เศรษฐีถาม
"ผมก็จะไปหาที่หลบฝน หรือที่พักค้างคืนน่ะสิ
ส่วนพวกท่านจะนอนกลางป่า
หรือกลางทรายก็แล้วแต่สะดวกเถอะ"
ได้ยินดังนั้นทั้งเจ้าชายและเศรษฐีจึงวิ่งตามยาจกไป
ทั้งสามเดินไปจนพบถ้ำแห่งหนึ่ง
ก่อนที่จะเดินเข้าไป
"เดี๋ยวก่อน" เจ้าชายพูด
"ข้าได้กลิ่นสาบงู
ถ้ำแห่งนี้ต้องมีงูอยู่แน่ๆ"
ได้ยินดังนั้น เศรษฐีจึงหยิบบางอย่างออกมาจากเสื้อ
"เราเข้าไปข้างในกันเถอะ
ข้าพเจ้าจะโรยสิ่งนี้กันงูไว้เอง
มันไม่ชอบกลิ่น และจะไม่เข้าใกล้"
ไม่นานนัก ฝนก็ตกหนัก
อากาศเย็นขึ้นในทันที
"ถ้าพวกท่านหนาว ให้เอามือหรือแขนถูๆ เสื้อให้ร้อน
มันพอช่วยให้ท่านอุ่นแก้ขัดไปก่อนได้" ยาจกพูด
ทั้งสามคน หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
เช้าวันรุ่งขึ้น ทั้งสามเริ่มออกเดินสำรวจพื้นที่รอบๆ
"ท่านกำลังทำอะไรน่ะ" เศรษฐีเห็นเจ้าชายตัดกิ่งไม้ ตัดเถาวัลย์
"อ๋อ ข้ากำลังจะทำกับดักทิ้งไว้น่ะ
มันจับสัตว์เล็กๆ ได้
เอาไว้เป็นอาหารน่ะ"
เจ้าชายเห็นยาจกหยิบกิ่งไม้ มองๆ แล้วเก็บบ้าง โยนทิ้งบ้าง
"ทำไมเจ้าไม่เก็บไม้ไปให้หมดล่ะ"
"ไม้บางชิ้นมันไม่แห้งน่ะ
บางชิ้นก็แห้ง แต่เป็นประเภทที่ติดไฟยาก
บางประเภทก็ไหม้เร็วเกิน
บางอย่างก็ควันเยอะ
วันนี้เราพอมีเวลา ค่อยๆ เลือกดีกว่า" ยกจกตอบ
ยกจกเห็นเศรษฐีเด็ดใบไม้นั่น เก็บเห็นนี่
"ท่านรู้เหรอว่าสิ่งไหนกินได้ กินไม่ได้"
"อ๋อ พวกนี้กินได้ทั้งหมดนั่นล่ะ
เราค้าขายพวกนี้มาเยอะ
รู้ว่าดูยังไง แบบไหนกินได้ แบบไหนไม่ได้
นี่ล่ะ ความสามารถของพ่อค้าล่ะ" พูดจบเศรษฐีก็หัวเราะ
เจ้าชายก็พลางหัวเราะไปด้วย
"ข้าเองก็พอรู้แค่เรื่องล่าสัตว์ ถ้าไม่มีพวกเจ้าด้วยคงแย่"ง
"ข้าพเจ้าเองก็รู้เพียงแค่พืชพรรณ กับความรู้เล็กน้อยเอง
ยาจกเสียอีกที่มีความรู้พอใช้งานจริงได้"
"ผมก็รู้เพียงไม่กี่อย่างแหล่ะ" แล้วทั้งสามก็หัวเราะด้วยกัน และต่างเล่าเรื่องประสบการณ์ที่แต่ละคนเคยผ่านมา
และวันที่สาม ความช่วยเหลือก็มาถึง
แม้ว่าแต่ละคนจะแยกย้ายกลับไปตามสังคม และตามบทบาทของตน
แต่วันดีคืนดี ก็จะมีคนเห็นเจ้าชาย เศรษฐี และยาจก นั่งกินข้าว
พูดคุยหัวเราะกัน
ในร้านธรรมดาริมถนนนั่นเอง
.
.
.
มีสมาชิกท่านหนึ่งเหนื่อยๆ กับปัญหารอบตัว
หลายครั้งเราทุกคนก็รู้สึกว่าโลกไม่ยุติธรรม จริงไหมครับ
ทำไมคนนี้รวย
ทำไมอยู่ในตระกูลที่ดี
ทำไมสังคมรอบข้างมีแต่คนดีๆ
ไม่ยุติธรรม
แต่ว่า...
ในแต่ละความขาดแคลน
ก็จะมอบจุดแข็งบางอย่างให้
คนที่เกิดมารวย อาจรวยวันนี้ แล้วตกอับ จนในอนาคต และไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตที่ตกอับอย่างไร
ในขณะที่คนลำบากมากก่อน ยามมีกิน แล้วตกอับอีกที ก็ยังใช้ชีวิตได้ไม่ต่างจากเดิมเท่าไร
คนที่อยู่ในวงสังคมชั้นสูง มารยาทและธรรมเนียมปฏิบัติมาก
อาจไม่สามารถเอาตัวรอดได้ เมื่อเจอสถานการณ์ริมถนน
หรือที่เรียกว่าอ่อนต่อโลก
ใช่ครับ โลกนี้ไม่ยุติธรรม
แต่ถ้าทุกคนเสมอเท่าเทียมกันหมด
ก็ไม่มีใครแตกต่าง
ไม่มีใครดีกว่า ด้อยกว่า
มันคงประหลาดพิลึกเลยนะ
Martin Zen
#martinzen #นิทาน #นิทานปรัมปราของชายตาบอด #ความแตกต่าง
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
