11 ก.ย. 2019 เวลา 00:53 • ปรัชญา
พุทธศาสนสุภาษิต
หมวดที่ ๑๑ หมวดตน-การฝึกตน
::::: อตฺตานํ ทมยนฺติ สุพฺพตา :::::
ผู้ประพฤติดี ย่อมฝึกตนอยู่เป็นนิจ
::::: อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย :::::
ชนะตนนั่นแหละ เป็นดี
::::: ลพฺภา ปิยา โอจิตฺเตน ปจฺฉา :::::
ตระเตรียมตนให้ดีเสียก่อนแล้ว ต่อไปจะได้สิ่งอันเป็นที่รัก
::::: ยทตฺตครหิ ตทกุพฺพมาโน :::::
ติตนเองเพราะเหตุใด ไม่ควรทำเหตุนั้น
::::: สุทฺธิ อสุทฺธิ ปจฺจตฺตํ :::::
ความบริสุทธิ์และไม่บริสุทธิ์ เป็นของเฉพาะตัว
::::: สทตฺถปสุโต สิยา :::::
พึงขวนขวายในเป้าหมายของตน
::::: นาญฺญํ นิสฺสาย ชีเวยฺย :::::
ไม่พึงอาศัยผู้อื่นยังชีพ
::::: กลฺยาณํ วต โภ สกฺขิ อตฺตานํ อติมญฺญสิ :::::
ท่านเอ๋ย ! ท่านก็สามารถทำดีได้ ไยจึงมาดูหมิ่นตัวเองเสีย
::::: สนาถา วิหรถ มา อนาถา :::::
จงอยู่อย่างมีหลักยึดเหนี่ยวใจ อย่าเป็นคนไร้ที่พึ่ง
::::: ปเรสํ หิ โส วชฺชานิ โอปุนาติ ยถาภุสํ อตฺตโน ปน ฉาเทติ กลึว กิตวา สโฐ :::::
โทษคนอื่นเที่ยวกระจาย เหมือนโปรยแกลบ แต่โทษตนปิดไว้ เหมือนพรานนกเจ้าเล่ห์แฝงตัวบังกิ่งไม้

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา