พุทธศาสนสุภาษิต
หมวดที่ ๒๐ ศีล
::::: สีลํ โลเก อนุตฺตรํ :::::
ศีล เป็นเยี่ยมในโลก
::::: สํวาเสน สีลํ เวทิตพฺพํ :::::
ศีลพึงรู้ได้เมื่ออยู่ร่วมกัน
::::: สีลํ ยาว ชรา สีลํ :::::
ศีลยังประโยชน์ให้สำเร็จตราบเท่าชรา
::::: สีลํ รกฺเขยฺย เมธาวี :::::
นักปราชญ์พึงรักษาศีล
::::: สญฺญมโต เวรํ น จียติ :::::
เมื่อคอยระวังอยู่ เวรย่อมไม่ก่อขึ้น
::::: สาธุ สพฺพตฺถ สํวโร :::::
ความสำรวมในที่ทั้งปวง เป็นดี
::::: สีลํ กิเรว กลฺยาณํ :::::
ท่านว่าศีล เป็นความดี
::::: โย จ วสฺสสตํ ชีเว ทุสฺสีโล อสมาหิโต เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย สีลวนฺตสฺส ฌายิโน :::::
ผู้ไม่มีศีล ไม่มั่นคง ถึงจะเป็นอยู่ตั้งร้อยปี , ส่วนผู้มีศีล เพ่งพินิจ มีชีวิตอยู่วันเดียวประเสริฐกว่า
::::: น เวทา สมฺปรายาย น ชาติ นปิ พนฺธวา สกญฺจ สีลสํสุทฺธํ สมฺปรายสุขาวหํ :::::
เวทมนต์ ชาติกำเนิด พวกพ้อง นำสุขมาให้ในสัมปรายภพไม่ได้ ส่วนศีลของตนที่บริสุทธิ์ดีแล้ว จึงนำสุขมาให้ในสัมปรายภพได้
::::: อุนฺนฬสฺส ปมตฺตสฺส พาหิราสสฺส ภิกฺขุโน สีลํ สมาธิ ปญฺญา จ ปาริปูรึ น คจฺฉติ :::::
เมื่อภิกษุมีมานะ ประมาทแล้ว มีความหวังในภายนอก ศีล สมาธิ และ ปัญญา ย่อมไม่ถึงความบริบูรณ์
💎 จบ พุทธภาษิต ชุดคัดจาก dhammathai.org💎
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
