พุทธประวัติ ตอนที่ 17
ส่งนายฉันนะกลับกรุงกบิลพัสดุ์
ณ ริมหาดทราย แม่น้ำอโนมานที
พระบรมโพธิสัตว์เจ้า...
ครั้นเมื่อพระองค์ได้ทรงอธิษฐานเพศบรรพชิตครองผ้ากาสาวพัสตร์ เสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น
พระองค์จึงได้รับสั่งให้นายฉันนะ
นำม้ากัณฐกะ พร้อมด้วยเครื่องอาภรณ์ และข่าวสารการบรรพชาของพระองค์ ไปแจ้งแก่พระบิดา และพระประยูรญาติในกรุงกบิลพัสดุ์ เพื่อจะได้บรรเทาความทุกข์โทมนัส อันเกิดจากความรักความห่วงใยในตัวพระองค์...
นายฉันนะ ผู้นี้เป็น 1 ใน 7 สหชาติที่มีความจงรักภักดี และมีความอาลัยอาวรณ์ ในพระบรมโพธิสัตว์เป็นอย่างมาก และนายฉันนะนั้น ก็มิสามารถจะตัดและละทิ้ง ให้พระบรมโพธิสัตว์ท่านต้องเสด็จอยู่เพียงลำพังแต่ผู้เดียวในดงไพรสณฑ์เช่นนี้ จึงได้พนมมือตั้งยกขึ้นกราบบังคมทูลแก่ พระบรมโพธิสัตว์เจ้าว่า...
ฉันนะผู้ติดตามบังคมกราบทูลว่า :
***ข้าแต่พระมหาสมมุติเทพ
ข้าพระเจ้านายฉันนะจักขอบรรพชาตามเสด็จ และจักคอยอยู่เฝ้ารับใช้พระองค์ตลอดไปตราบจนกว่าชีวิตของข้าพระองค์นั้นจักหาไม่ พระเจ้าข้า***
เมื่อได้สดับคำขอของนายฉันนะแล้ว พระองค์จึงมีพระดำรัสตรัสถามตอบกลับว่า...
พระบรมโพธิสัตว์ ทรงตรัสถาม :
***เหตุไฉน ท่านจึงมาขอบรรพชาติดตามเรา ? ***
ฉันนะผู้ติดตามบังคมกราบทูลว่า :
***ข้าแต่พระมหาสมมุติเทพ
เพราะข้าพระองค์นั้น มีความจงรักภักดีเสน่หาสวามิภักดิ์ ในละอองธุลีพระบาทอย่างหาที่สุดมิได้ พระเจ้าข้า***
พระบรมโพธิสัตว์ ทรงตรัสถาม :
***ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริง ฉันนะท่านจงกลับไปกราบทูลให้พระบิดาของเรา พร้อมทั้งพระมาตุจฉาปชาบดี และนางชนปทกัลยาณียโสธราพิมพา...
ให้ทราบข่าวโดยเร็ว เพื่อท่านทั้งหลายเหล่านั้น จักได้คลายความทุกข์ความอาลัย และจักได้มีความสบายพระทัยขึ้น...
แต่ทว่า
ถ้าหากท่านยังคิดเรรวน รั้งรออยู่ละก็ เราจักลงอาญาโทษแก่ท่านด้วยเหตุที่ขัดคำสั่ง ดังนั้น ฉันนะท่านจงลุกขึ้น แล้วออกเดินทางกลับไปยัง
กรุงกบิลพัสดุ์ โดยบัดนี้เถิด***
ลำดับนั้นเอง...
นายฉันนะ เมื่อได้ฟังพระดำรัสตรัสรับสั่งเช่นนั้นแล้ว ก็มิอาจที่จะขัดพระอัธยาศัยของพระองค์ได้...
ฉันนะผู้ติดตามบังคมกราบทูลว่า :
***ถ้าพระองค์ทรงมีพระประสงค์รับสั่งเช่นนั้น... ข้าพระองค์ก็จักขอทำตามรับสั่ง.. พระเจ้าข้า.. พลางสะอื้น..
(นายฉันนะอดกลั้นทูลตอบด้วยความเจ็บปวดทรมานใจ)*** เพราะนายฉันนะ เคยได้รับใช้ใกล้พระมหาบุรุษมาตั้งแต่เล็กๆ จนถึงปัจจุบัน ไม่ว่าพระองค์จะไปที่ใด ฉันนะผู้นี้ก็จะคอยติดตามดูแลรับใช้ภายใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทเสมอมา แต่บัดนี้จักมิได้อยู่รับใช้พระองค์เสียแล้วจึงยากที่จักทำใจได้...
ท้ายที่สุดแล้วนายฉันนะ...
จึงต้องจำใจอำลาพระบรมโพธิสัตว์ และก้มซบศีรษะลงแนบกับพระบาท อภิวาทบังคมลาด้วยน้ำตาแห่งความอาลัยรักแก่พระองค์...
จากนั้นนายฉันนะก็ได้หันกลับไปจูงม้ากัณฐกะ แล้วพาถอยกลับไปยังตามทางเดิมที่ได้จากมาจากพระนคร...
ในขณะ...
ระหว่างที่เดินกลับนั้นเอง
ม้ากัณฐกะ 1 ใน 7 สหชาติของพระโพธิสัตว์ ที่เดินมาตามทางกลับไปกรุงกบิลพัสดุ์ ม้ากัณฐกะนั้นก็พลางหน้าหันกลับมามองดูพระพักตร์ของพระมหาบุรุษพลางไปเป็นระยะๆ จนสุดท้าย พอไกลถึงจนสุดสายตาและมองไม่เห็นพระพักตร์ของพระมหาบุรุษแล้วนั้น...
กัญฐกะอาชาไนยราชา ก็หัวใจแตกสลายแล้วขาดใจตายลง ณ ที่ตรงนั้นทันที
ก็ด้วยเพราะความรักความอาลัยในพระมหาบุรุษที่สุดมากเกินกว่าที่จะทนได้ และด้วยอานุภาพแห่งความสวามิภักดิ์กตัญญูต่อพระโพธิสัตว์ผู้เป็นเจ้านายของตน
เหตุนี้จึงส่งผลให้ม้ากัณฐกะจุติไปบังเกิดบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เทวโลก และมีนามปรากฏว่า "กัณฐกเทพบุตร" ดุจนามเดิม
(บางนัยยะท่านบอกไว้ว่า ถ้าเจ้าชายสิทธัตถะทรงเลือกเป็น พระเจ้าจักรพรรดินั้น หลังจากนี้อีก 7 วัน
ม้ากัณฐกะก็จะกลายเป็นม้าแก้ว
มีฤทธิ์กำลังมาก และจะเป็นอาชาไนยจอมราชา จะมิมีม้าใดใน โลกจะทัดเทียมได้ ทั้งนี้จะเกิดขึ้นได้ก็เพราะพระบารมีของพระมหาบุรุษเท่านั้น แต่สุดท้ายพระองค์ก็ทรงเลือกทางบรรพชิต ของที่เป็นแก้วและมีฤทธิ์
ทั้งหลายที่คู่กับพระเจ้าจักรพรรดินั้นจึงดับสูญสลายไปนั่นเองครับ)
ในตอนนี้เอง...
เมื่อม้ากัณฐกะได้มาสิ้นชีพลงในระหว่างทาง จึงทำให้นายฉันนะก็ยิ่งโทมนัสมากขึ้นไปอีก เพราะบัดนี้ได้ขาดเพื่อนร่วมทางแล้ว
นายฉันนะร้องกล่าวเสียใจซ้ำสอง :
"โอ้ไม่!!! พ่อกัณฐกะจอมอาชา เหตุใดพ่อจึงหนีจากเราไปอีกท่านกันเล่า แล้วเราจักต้องทนเอาความทุกข์เจ็บปวดดวงใจขนาดนี้ กลับไปกรุงกบิลพัสดุ์ แต่เพียงผู้เดียวอย่างนี้หรือ...
ฉันนะจึงร้องไห้พลางสะอื้น รอบสอง...
อีกทั้งต้องเปลื้องเอาเครื่องประกอบของม้ากัณฐกะ หอบกลับไปด้วยจึงทำให้เป็นการเพิ่มภาระที่หนักยิ่งขึ้น
ไปอีก
ครั้นแล้ว...
เมื่อนายฉันนะได้เดินทางจนกลับเข้ามาถึงพระนครกบิลพัสดุ์แล้ว ก็ได้เร่งรีบเข้าเฝ้ากราบทูลแก่ พระเจ้าสุทโธทนะและพระประยูรญาติ แล้วแจ้งข่าวทูลเล่าเรื่องราวตามความเป็นจริงทุกประการ
จึงทำให้เหล่าศากยราชทั้งหลาย ค่อยคลายบรรเทาความโศกลงได้บ้าง
ในตอนนี้เอง...
พระเจ้าสุทโธทนะจึงทรงตรัสขึ้นว่า :
***ในท้ายที่สุดแล้ว แม้ตัวเรานั้นจักพยายามทำทุกวิถีทางแล้ว เพื่อมิให้พระราชโอรสของเราคิดออกบรรพชา แต่ทว่า สิทธัตถะลูกรักของเรานั้นก็ยังขวนขวายแสวงหาทางบรรพชาจนได้...
นี้คงจักเป็นชะตาฟ้าลิขิตเสียกระมัง แต่เอาเถิดในเมื่อเรานั้นมิอาจสามารถจักห้าม สิทธัตถะลูกรักได้ เราก็จักรอคอยสดับข่าว การตรัสรู้ของพระราชโอรสเรา ตามนัยที่เหล่าพราหมณ์อาจารย์ทั้งหลาย ที่ได้เคยทำนายพยากรณ์ไว้ตั้งแต่ครั้งแรกๆที่ราชโอรสของเรานั้นได้ทรงประสูติใหม่ๆ***
เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้
หากมีข้อผิดพลาดประการใด ก็ขออภัย ท่านผู้อ่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
หากท่านผู้ใดชอบ ก็ขอฝากติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะขอรับ ^-^
ขอความสวัสดีจงมีแก่ท่านผู้อ่านขอธรรมของพระพุทธองค์จงมีแด่ ท่าน สาธุครับ (ต้นธรรม)
เอกสารอ้างอิง
#หนังสือ.ปฐมสมโพธิกถา
#หนังสือพุทธประวัติตามแนวปฐมสมโพธิ (พระครูกัลยาณสิทธิวัฒน์)
#เพิ่มเติมเนื้อหาใหม่/ภาพประกอบ.ต้นธรรม
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
