7 ต.ค. 2019 เวลา 04:55 • ปรัชญา
เปรียบเทียบทำไม??ในเมื่อเปรียบแล้วทุกข์
ตั้งแต่เด็กจนโตเราเคยสังเกตมั้ยว่าเราอยู่กับการเปรียบเทียบ ตัวเราเองกับคนอื่นตลอดเวลา ตอนเด็กๆไปโรงเรียนก็เริ่มเปรียบเทียบ เพื่อนได้เงินมากินที่โรงเรียนมากกว่าเรา เพื่อนมีกระเป๋าสวยกว่าเรา เพื่อนทำไมเรียนเก่งกว่าเรา ทำไมเราเล่นกีฬาไม่เก่งเหมือนเพื่อน เพื่อนใช้แต่ของดีดีแต่ทำไมชั้นได้ใช้ของห่วยแบบนี้
พอโตขึ้นมาหน่อยได้ทำงานหาเงินก็เปรียบเทียบกับคนอื่นตลอดเวลาว่าทำไมเขาได้งานที่ดีดี มีหน้าตาในสังคม เงินเดือนสูงแล้วทำไมเราถึงไม่ได้แบบเขา หรือเปรียบเทียบกับเพื่อนที่มีกิจการเป็นของตนเอง ทำไมชั้นยังไม่ไปถึงไหนเลย
เพื่อนมีบ้านมีรถ แต่เรายังต้องนั่งรถเมล์อยู่เลย เราจะเห็นได้ว่าการเปรียบเทียบเป็นทุกข์อย่างหนึ่งที่เราไม่รู้ตัว และนำสิ่งที่เห็นอยู่ภายนอกมาคิดและถับถมตัวเองตลอดเวลา ดูถูกตัวเองตลอดเวลา
ซึ่งจริงๆแล้วไม่มีใครเหนือกว่าใคร ไม่มีใครต่ำกว่าใคร เพราะเหตุการณ์แต่ละคนไม่เหมือนกันจึงเอามาเปรียบเทียบไม่ได้ แม้แต่หน้าตาที่เกิดมายังไม่เหมือนกัน ความเป็นอยู่ของแต่ละครอบครัวก็ยังไม่เหมือนกัน ทุกคนได้รับสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตแล้ว ไม่ว่าคนยากจน หรือคนรวย ต่างได้รับสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตหรือแม้แต่คนที่เจอทุกข์ก็เป็นเรื่องดีที่ทุกข์สอนให้เราได้ยกจิตใจให้พ้นทุกข์ ได้เข้าชีวิตมากขึ้นและเข้มแข็งมากขึ้น
ใครได้เปรียบหรือเสียเปรียบกว่าใคร แต่ใจเราเองต่างหากที่เป็นตัววัดเป็นตัวกำหนด จงมองสิ่งที่ตัวเราเองมีอยู่ มันดีที่สุดแล้ว เหตุการณ์ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตดีที่สุดแล้ว มันมีข้อดีอยู่ทุกอย่าง การอยู่เหนือการแบ่งแยกสิ่งต่างจะทำให้เราทุกข์น้อยลง
ความพอใจในสิ่งที่มีอยู่และนำสิ่งที่มีอยู่มาพัฒนาตัวเองให้ดี ดีอยู่แล้วให้ดียิ่งขึ้น ไม่เอาใจของไปเสียเวลากับเรื่องของคนอื่น เพราะมันจะทำให้เราทุกข์ การเปรียบเทียบจึงเป็นตัวพาเราไปหาความทุกข์

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา