ครูฝึก: วางกระเป๋าลง!!
ในใจผม: ทําไมไม่ให้วางในหอประชุมเลยฟะ
ครูฝึก: ทุกคนฟังคําสั่งผม หมอบ!!
ในใจผม: หา? นี่โดนแล้วหรอเนี่ยเพิ่งมาไม่ถึงนาทีเลยซวยจริงๆ
ครูฝึก:หน้าผากแตะพื้น เร็วๆ หน่อย
ในใจผม: ไม่ทําได้ไหมเนี่ย
หมอบเสร็จแล้ว....
ในใจผม: เฮ้อจบซะที
ครูฝึก: วิดพื้นท่าเตรียม!! ปฏิบัติ ทําให้ครบ100วิ
ในใจผม: เฮ้ย?! เพิ่งหมอบเสร็จนะ เฮ้ย!!
ครูฝึก: นับให้พร้อมกัน เสียงดังๆ ผมคนเดียวยังเสียงดังกว่าคุณ 300 กว่าคนเลย!!
ในใจผม: ไม่เห็นต้องอวดเลยว่าเสียงดัง โอย~😖
เสียงนับ88 89 90 91
ในใจผม: ฮะฮ่า จะครบแล้วโว้ย เมื่อยจะตายละ
ครูฝึก: เฮ้ย!! หย่อนเข่าทําไม หยุด!! หยุด!! หยุดนับใหม่ให้หมด
ในใจผม: ใครมันหย่อนเข่าฟระเนี่ย เมื่อยจะตายแล้วเนี่ย!! ไม่รอดแน่ ทําอีกรอบ😫😫
ครูฝึก: นับไม่ดังเลยเสียงหายไปไหน หา!!
ในใจผม: ครูน่าจะมาลองทํานะครับ😖😖
ในใจผม: อูย~เมื่อยจะตายแล้วหย่อนเข่าซะหน่อยดีไหมนะ ฮั่นแน่!! ครูหันไปทางอื่นแล้วตอนนี้แหละฮึบ!! เฮ้อ~~ไม่เคยคิดเลยว่าหย่อนเข่าจะสบายอย่างนี่
ครูฝึกหันกลับมา
ในใจผม: ฮึบ! ฮะฮ่า ยกเข่าขึ้นทัน😆😆
ครบ100
ครูฝึก: กองผสม!! ลุกขึ้น