ห้องพัก โอเค ห้องพักก็ดูสะอาดและโล่งดี...... ตอนที่ผมเข้าไปนั้นครูฝึกก็สั่งให้ทุกคนวางกระเป๋าลงตรงที่ที่เราจะนอน ผมเลือกที่จะนอนข้างเพื่อนผม(แน่นอนอยู่แล้ว ทุกคนล้วนที่จะทําแบบนั้น)แต่มีปัญหาอยู่จุดนึงครับ คือห้องพักมันเอ่อ..แคบไปหน่อยก็เลยต้องจัดการหาที่นอนกันให้ดี แต่ก็อย่างที่ผมได้บอกไปตอนแรกแล้วก็คือทุกคนอยากนอนข้างเพื่อนตัวเองการจัดหาที่นอนก็ดูเอิ่ม..ไม่ค่อยจะเป็นระเบียบซะเท่าไร ผมคิดอย่างเดียวเลยว่าโดนแน่ๆ กองนี้โดนแน่ๆ ผมก็เลยคิดว่าต้องมีคนเสียสละที่จะไม่ได้นอนกับเพื่อนแล้วแหละ ผมเลยไปบอกเพื่อนของผม
ผม:ถ้าไม่มีใครไปนอนฝั่งนั้นกองเราซวยแน่ๆ
เพื่อน:ไม่ต้องห่วงหรอกเราเลือกคนไปนอนฝั่งนั้นได้แล้วหละ
ผม:ใคร?
เพื่อน:ลองดูกระเป๋าของนายสิ
อืม..ใช่ครับ กระเป๋าของผมมันไปอยู่ฝั่งนั้นครับ..
ในใจผม:บ้าจริง ไม่น่าบอกมันเลยแล้วมันเอากระเป๋าเราไปวางตอนไหนฟระเนี่ย
และแล้วครูฝึกก็เข้ามา และสั่งให้ออกมาจัดแถวข้างหน้าเพื่อที่จะพาไปกินอาหารกลางวัน
ขั้นตอนการกินอาหารกลางวันก็จะเป็นแบบนี้ครับ
ขั้นที่1 การหยิบถาดอาหาร และ ช้อน
ขั้นที่2 การรับข้าว และ รับกับข้าว
ขั้นที่3 เดินทางไปที่โต๊ะอาหารโดยสวัสดิภาพ(โต๊ะเขาจะจัดไว้ให้แล้ว ซึ่งในการเข้าค่ายนี้จะต้องนั่งโต๊ะเดิมเท่านั้นครับ)
มื้อแรกของการเข้าค่ายก็มีนักเก็ตส์กับแกงเอ่อ..อะไรไม่รู้ที่มีฟักกับไก่ 😅 เมื่อทุกคนกินเสร็จแล้วเขาก็จะมีระบบการล้างที่มีขั้นตอนการฆ่าเชื้อโรคที่มีประสิทธิภาพและสามารถกําจัดเชื้อโรคได้ถึง99.9990%เลยทีเดียว ขั้นตอนมีดังนี้!!
ขั้นที่1 กวาดเศษอาหารลงถังขยะ
ขั้นที่2 จุ่มน้ำ
ขั้นที่3 ถูฟองน้ำ
ขั้นที่4 จุ่มน้ำ
ขั้นที่5 จุ่มน้ำ
และสุดท้ายก็จะมีระบบฆ่าเชื้อโรคขั้นสูงด้วยแสงอัลตร้าไวโอเลตก่อนที่จะเก็บจานหรือเรียกสั้นๆว่า..ตาก นั้นเอง..
พอกินอาหารกลางวันเสร็จแล้วก็ไปที่หอประชุมครับเพื่อที่จะเอ่อ..ปรบมือ ร้องเพลง เหมือนกับทําพิธีเปิด..ประมาณนั้น
พอทําพิธีเปิดเสร็จแล้วครูฝึกก็จะให้เราไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดลําลองเพื่อที่จะทํากิจกรรมอื่นต่อไป
กิจกรรมนั้นคือ การทําอาหารเอง! (จะเรียกอย่างนั้นได้ไหมนะ เพราะจริงๆ เราแค่จุดไฟแล้วก็เอาอาหารที่เขาปรุงให้แล้วมาทําให้สุก)