เรื่องสั้นขนาดยาว ชุดนทีแห่งชีวิต
"พี่ชาย"Line
ตอนที่10 .. shock
.
ชายหนุ่มตั้งใจว่า จะต้องไม่ตกเครื่องเหมือนคราวที่แล้วดันไปตกเครื่องที่ฟิลิปปินส์จากไปกลับ2600บาทช่วงโปโมชั่น กลายเป็นขา
กลับ5100บาทรวมสองคนก็หมื่นกว่าบาท ทำเอาจิตตกไปพักใหญ่ คราวนี้มาไทเป เครื่องออกตอน6โมงเช้า การวางแผนหาที่นอน นับว่าเป็นทางเลือกที่ดี ในที่สุดที่พักสุดหรูในฝันก็บังเกิด
.
.
มีร้านกาแฟสตาร์บัคส่งกลิ่นหอมๆ มีโคมไฟ มีเตียง เอ่อ..โซฟานุ่มๆ และมีที่ชาร์ตมือถือ รวมทั้ง น้ำร้อนน้ำเย็น ห้องน้ำพร้อม …….สนามบินเถายวนนั่นเองครับ
.
สนามบินเถาหยวน
.
หลังจากนั่งรถไฟMRT มาที่สนามบิน ชายหนุ่มเดินขึ้นมาบริเวณเคาเตอร์เช็คอิน เดินไปแถวที่4 จะมีทางขึ้นเขียนว่าbording เดินขึ้นทางเลื่อนขึ้นไป จากนั้นเลี้ยวขวาจนถึง สตาร์บัค นั่นแหละครับโรงแรม5ดาว
.
.
หาที่เหมาะแล้วเอนกายได้สะดวก เพื่อรอเวลาเช็คอิน ตอนตี3
ดีกว่าทุกสนามบินที่นอนมาอีก ขาดแต่ผ้าห่ม อิอิ ชายหนุ่มคิด รวมถึงมีผู้ร่วมชะตากรรมอีกเพียบ
.
.
ปิ๋ง!!…ข้อความแม่เด้งขึ้นมาระหว่างเครื่องจะทำการบิน
.
●อิยะ ไปที่วัด….เลยนะครับ
.
ไปวัด..ใครเป็นไร ..รึไอ่เจียวชายหนุ่มถึงกับอึ้ง แต่ไม่สามารถโต้ตอบได้ เนื่องจากเครื่องบินกำลังทำการบิน ไม่สามารถรับสัญญาณและต้องปิดเครื่อง ชายหนุ่มเริ่มเข้าสู่ในสภาวะอึมครึม ไอ่เจียวเป็นไปได้หรือวะ การนั่งเครื่อง3ชม.กว่าเป็นระยะเวลาที่ยาวนานในความรู้สึก หลับตาไม่ลง คงไม่หรอกมั้ง ชายหนุ่มคิด
.
.
.
.
ผู้คนมากมาย สวมใส่ชุดดำ ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ศาลา สายตาชายหนุ่มเริ่มระแวง เอาไงวะ.. คงไม่ใช่หรอก ...ไม่น่าใช่ มันไม่เร็วขนาดนี้ ถ้าใช่.. คงไม่ …ไม่ใช่หล่ะ ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง
.
ภาพของพี่ชายลอยอยู่ตรงหน้า
.
นั่นแม่นี้ นั่งหันหลังให้ นั่งอยู่เก้าอี้ด้านหน้า พูดคุยกับใครสักคน ภาพของโลงศพที่ถูกกคลุมผ้าขาวบาง ประดับด้วยดอกกล้วยไม้สีขาว ชายหนุ่มไม่กล้าแม้จะมองรูปที่ประดับข้างโลง
.
เขาเลี่ยงที่ก้มหน้าแล้วเดินไปหามารดา
"อิยะมาแล้วหรือลูก"
.
ผู้เป็นแม่โอบกอด เป็นความรู้สึกที่นานในความรู้สึก ทั้งที่เพิ่งจะกอดเมื่อไม่นานที่ผ่านมา
.
.
"แม่พี่…ทำไม.. "ในความรู้สึกตอนนั้นชายหนุ่มไม่สามารถถามคำถามต่อไปได้ เริ่มเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่คอหอย
.
.
.
.
.
.
.
"พี่..พี่จิเหรอ...
ก็อยู่โรงพยาบาลนี่ลูก"
ผู้เป็นแม่มองหน้าชายหนุ่มด้วยความระคนแปลกใจ
.
.
อ้าว…ไอ่พี่เหี้ย กรูอุตส่าห์ไว้อาลัย ทำกรูซะแล้ว
"แล้วทำไมแม่เพิ่งบอก...."
ชายหนุ่มเริ่มเซ็ง บ่นอุบอิบ
.
.
.
" อิยะมาแล้วหรือ"
เสียงดังมาจากด้านหลังของชายหนุ่ม
เขารีบเดินเข้าไปหา ชายรูปร่างสูงโกร่ง มัดผมรวบยาวถึงกลางหลัง
" พี่แสบ"
" อืม…น้องเขา...ไม่อยู่แล้วหล่ะ "
.
ชายหนุ่มเหลือบไปมองไปที่รูปตรงหน้าศพ..มันไม่ใช่รูปถ่ายแต่เป็นรูปวาดของเด็กน้อยที่พ่อเขาบรรจงวาดไว้ตั้งหน้าศพด้วยความอาลัย
.
.
" ลูกพี่..หมายความว่า..."ผมอึ้ง
ด้วยหมายถึงลูกแฝดอีกคนของพี่แสบที่อาการไม่ดีต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์ตั้งแต่คลอด
.
พี่แสบพยักหน้า แทนคำตอบ
.
" สักวันก็ต้องจากกันไม่ว่าเป็นหรือตาย ก็ต้องจากอยู่ดี ดีแล้วที่เขาเลือกที่จะจากไปโดยไม่ต้องเติบโตมาในสภาพร่างกายที่พิการ เขาทรมานมามากพอแล้ว กับเด็กตัวเล็กนิดเดียวที่มีสายระโยงระยาง เขาก็สู้นะ เราก็สู้ แต่ร่างกายน้องไม่ไหว เราก็ต้องยอมรับ สงสารแต่เมียพี่ ร้องไห้ไปให้นมไอ้ตัวเล็กอีกตัวไป เจ็บทั้งใจเจ็บทั้งนม"
.
.
"โอ้ยพี่…อารมณ์นี้ยังจะมีมุขอีก " ชายหนุ่มอดเพลียกับอารมณ์ขันแห้งๆของพี่แสบไม่ได้
.
.
" เออ..กรูก็เศร้าแต่ถ้าไม่ก้าว แล้วกรูจะเดินต่อไปยังไง น้องเขาอยู่ไม่กี่วันทำกรูเจ็บได้ขนาดนี่ กรูรู้ซึ้งคนเป็นพ่อแม่คนเลยว่ะ
กลับไปกรูคงหาธูปเทียนขอขมาพ่อแม่ ที่อดทนปล่อยให้กรูเหี้ยได้ขนาดนี้" รุ่นพี่ที่ชื่อแสบกล่าว
.
"ตกลงพี่เอาขำจริงรึป่าวเนี่ย"
.
ชายหนุ่มเริ่มงง แต่ก็ไม่แปลกใจ พี่แสบก็เป็นอย่างนี้แต่ไหนแต่ไร ใจทุกข์ขนาดใหนแต่มักจะเลือกส่งความรู้สึกดีๆออกไป
ให้คนข้างเคียงเสมอ
.
.
" เดี๋ยวงาน เมิงค่อยเอามาส่งทีหลัง ตอนนี้กรูไม่มีอารมณ์ทำอะไร เดือนหน้าคงต้องพึ่งมรึงอีก รอให้อะไร อะไรมันคลี่คลาย..ช่วยกรูหน่อยแล้วกัน "
ชายหนุ่มพยักหน้า
.
.
เขาเข้าไปสวมกอดไอ่พี่แสบ
" เออน่ะกรูไม่เป็นไร" พี่แสบตบหลังชายหนุ่มเบาๆ
"เมิงอย่ากอดกรูนานเดี๋ยวกูอิน น้ำตาแตก "ไอ้พี่แสบผละผมออกเบาๆ ขอบตาเริ่มแดง
.
.
"ขอบใจนะ
เดี๋ยวเสร็จงานค่อยว่ากันอีกที
พระจะสวดแล้ว อยู่ก่อนนะ "
.
.
พี่แสบกล่าวก่อนพาชายหนุ่มไปนั่งกับมารดาของเขา ส่วนตัวก็ไปจุดธูปเทียนนิมนต์พระสวดสวดอภิธรรม
.
.
ถ้าเป็นไอ่จิจริง กรูคงสงสารแม่มาก และกรูจะจัดการความรู้สึกอย่างไร ถ้าคนใดคนหนึ่งต้องจากไป …แต่ตอนนี้กรูต้องไปจัดการไอ่พี่เอี้ย…หลอกให้กรูเศร้า…เตะมันสักทีดีมั้ย ชายหนุ่มโมโหเล็กๆ เอ้า...แล้วกรูจะโมโหไปทำไมวะ กรูคิดเองเออเอง น่าตบกระโหลกตัวเอง ชายหนุ่มเริ่มสับสน
.
.
.
.
.
....ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว….พี่ชาย....
ท้ายเรื่อง...
เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจ เมื่อผมไปที่ธนาคารสำนักงานใหญ่ที่หนึ่ง ได้ยินผู้มารับโฉนด คนหนึ่งกล่าวว่า"เรื่องเงินทองใครๆก็อยากได้ ถึงจะเกี่ยวพันกันก็เถอะ ก็สู้ให้ถึงที่สุด " คำพูดนี้ทำให้ผมรู้สึกจุกที่อกทั้งๆที่ไม่ได้เป็นญาติกับเขา หวนคิดให้ถึงพี่สาว ยามเราเล็ก พี่ก็คอยป้อนข้าวทั้งที่จำได้และไม่ได้ เราเองเคยดูแลน้องชายอาบน้ำให้ ยามพ่อแม่ต้องทำงานหวนคิดยิ่งผูกพัน วันหนึ่งลองนิ่งแล้วเราจะรู้ว่าความรักมันหายไปได้อย่างไร...รึลืมไปแล้วว่าเราเคยรักกัน
Little walk_.
จบแล้วขอรับ Ep2ตอน"พี่ชาย",Line
กระผมขอเตรียมตัวขึ้นเรือบินไปแดนไกล...ถ้าสองหนุ่มมาเข้าฝันเมื่อไรคงได้เขียนต่อในEp.ถัดไปขอรับ..บ้ายบาย
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
