เล่าเรื่องเชียงใหม่สมัยนั้น
ฮักเน่อเชียงใหม่ แปลว่า รักนะเชียงใหม่ เขินน
ผมสดุดฉุดคิดถึงช่วงเวลาวัยเด็กในยุคสมัยนั้น
ผมนั่งรถจาก กทม.10ชั่วโมง ผ่านป่า ผ่านเขา
พอเข้าเขตจังเชียงใหม่ ถนนเส้นตรงยาวๆนำสายตามุ่งไปหาดอยสุเทพ หมอกจางๆตอนเช้า
แค่เห็นก็หนาว และตื่นเต้นมากๆแล้ว
เด็กชาวกรุงอย่างเรา 😊
ถนนหนทางสะอาด เด็กช่างสังเกตุขี้จับผิดแบบผมมองไม่เห็นขยะ แต่ละกิโลที่ผ่านไป มีคนใส่เสื้อสะท้อนแสง กวาดขยะอยู่เป็นระยะ
พอถึงสถานีขนส่ง (อาเขต) คนเยอะมากเลย
ผมเดินมองหาญาติที่มารับ บอกว่าใส่เสื้อกันหนาวตัวใหญ่ๆ แหม่ใส่กันทุกคนเลย พอเจอกัน คุณอาพาไปกินโจ๊กร้านดัง กลางเมือง แถวคูเมือง คนเต็มร้านเลย คนเชียงใหม่คงรู้ว่าร้านอะไร😊
อ่านไปยิ้มไปแต่คอมเม้น และความทรงจำ
ช่วงนั้นคือ ช่วงก่อนวิกฤตเศรษฐกิจ
ภาพความสวยงาม ทำอะไรก็เหมือนจะดีไปหมด
รวยหน่อยก็กูเงินเมืองนอกมาปล่อยเมืองไทย
ไม่ได้รวยก็เงินเก็บเงินเก่าลงทุนค้าขายมีกำไร...
ยุคนั้นสมัยนั้น กิจกรรมที่จะเผาผลาญเงินเรายังมีน้อย
คนไทยยังรักกัน สามัคคีกัน ช่วยเหลือพึ่งพากันได้
รักกันเถอะนะครับ ตอนนั้นด้วยความรักแหล่ะครับ
เราถึงกลับมาลืมตาอ้าปากได้
ตอนนี้มันมีกลิ่นของ วิกฤตเศรษฐกิจ คนเริ่มเก็บเงิน
เริ่มกลัวการใช้เงิน และ อ่อนไหวกับความโลภ มีข่าวการหลอกกันมากมาย
เตือนนิดนึง ออกมาจับจ่ายใช้สอยกันให้พ่อค้าแม่ขายยังพออยู่ได้
หวังว่าวันนึง ความสุขจะมาหาเราอีกครั้ง
แต่ทุกวันนี้ก็มีความสุขนะครับ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
