[ ปี 1999 ]
.
กลางฤดูหนาว ภาคเรียนที่สอง
“แฮปปี้เบิร์ธเดย์….ทู้ยูววววววว”
เจ้าของวันเกิดในชุดสเว็ตเตอร์สีชมพูอ่อน
ที่สวมทับชุดนักเรียน หันมายิ้มให้กับ
กลุ่มเพื่อนสาวที่ถือของขวัญมาเซอร์ไพรส์เธอ
ทันทีที่หมดคาบเรียนก่อนพักกลางวัน
‘พลอย’ ยื่นมือไปรับตุ๊กตาหมีขนนุ่มตัวใหญ่
พร้อมกล่าวคำขอบคุณ
เพื่อนคนอื่น ๆ ในห้องเริ่มเดินเข้าไปทักทาย
อวยพรเจ้าของวันเกิดที่แก้มเริ่มเปลี่ยนเป็น
สีแดงเรื่อ ๆ อย่างเห็นได้ชัด
แก๊งเพื่อนสาวของเธอหัวเราะคิกคัก
เพราะรู้ว่าพลอยไม่ชอบเป็นจุดสนใจ
ของคนเยอะ ๆ
“ _ึง ไม่มีของขวัญวันเกิดให้เขาบ้างหรอกวะ”
เสียงของ ‘บอย’ เพื่อนสนิทของผม
ที่นั่งติดกันมาตลอดทั้งเทอมถามขึ้นมา
ยังดีที่ห้องเรียนนั้นเสียงดังจอแจ
เหมือนนกแตกรัง คำถามของบอย
จึงมีผมได้ยินคนเดียว….หวังว่านะ
ถ้าใครพอจะรู้ความในใจผมบ้าง
ก็ไอ้บอยนี่แหละ
“เรื่องแบบนี้มันต้องมีจังหวะสิวะ ไอ้ลิงนี่…
ไป..ไปกินข้าวดีกว่า ช้าคนเยอะนะเว้ย”
ผมพูดแก้เก้อ พร้อมลุกจากที่นั่ง
พร้อม ๆ กับที่เสียงดังสนั่นของ ‘เจ๊เอ้’
หนึ่งในแก๊งเพื่อนสาวของพลอยดังขึ้น
“เอ้า…แฮปกันเสร็จรึยัง
พวกฉันจะไปกินข้าวกันแล้ว
เดี๋ยวก๋วยเตี๋ยวร้านลุงขายหมดซะก่อน”
ผมส่งสายตาให้ไอ้บอย
มันผงกหัวหงึกหงักเป็นเชิงว่าเข้าใจ
ใครจะกล้า…รู้กันอยู่ว่าฝีปากเจ๊เอ้ไม่ธรรมดา
ก่อนเดินออกจากห้อง ผมได้สบตาแวบหนึ่งกับพลอย
เธอส่งยิ้มแหย ๆ มาให้...ผมยิ้มตอบเธอ
ก่อนจะสาวเท้าเดินไปโรงอาหารกับเพื่อน
[ หนึ่งอาทิตย์ที่แล้ว ]
รอบตัวผมเต็มไปด้วยเศษกระดาษ
อุปกรณ์เครื่องเขียนวางกระจัดกระจาย
ผมนับจำนวนเพลงในแผ่นซีดีที่เพิ่งไรท์เสร็จ
หลังจากที่เปิดฟังเช็คแล้วให้แน่ใจ
“1…2…3…4….5………
……..16…17…18”
.
.
ครบละ
เส้นแบ่งครึ่งบนกระดาษร้อยปอนด์ที่ตัดไว้
ขนาดเท่ากล่องซีดี ถูกขีดขึ้นมาอย่างบรรจง
ชื่อเพลงแต่ละแทร็กค่อย ๆ ถูกบันทึกลงไป
ด้วยปากกาหมึกดำ
เพลงที่ 1 – 9 อยู่ฝั่งซ้าย
.
เพลงที่ 10 – 18 อยู่ฝั่งขวา
ตั้งแต่เพลง mp3 สามารถหาโหลดได้ง่าย
ผ่านอินเทอร์เน็ต
การทำซีดีรวมเพลงที่ชื่นชอบขึ้นมาสักแผ่น
ก็ไม่ใช่เรื่องยากเหมือนกับการทำ Mixtape
แบบคาสเส็ตต์ในสมัยก่อน
แต่ที่ยากกว่าคือตอนนี้นี่แหละ….
ปากกาเมจิกที่ผมถืออยู่ ชะงักเล็กน้อย
.
.
.
แล้วชื่ออัลบั้มล่ะ…จะตั้งว่าอะไรดี
ผมคิดแล้วคิดอีก อยากจะแต่งชื่อให้มันเท่ จี๊ด
โดนใจ ให้สมกับบทเพลงที่คัดเลือก
มาอย่างดีแล้วว่าเธอจะต้องชอบ
สุดท้ายก็จบที่ชื่อง่าย ๆ ที่ออกจะสิ้นคิด
.
.
.
“Happy Birthday PLOY Vol.1”
ที่มี Volume 1 เพราะถ้ามี 1 ก็ต้องมี 2 3 4 …
ถ้าเป็นไปได้ ผมก็อยากจะส่งความรู้สึก
ผ่านเสียงเพลงให้กับเธอ ในทุก ๆ ปีที่เรารู้จักกัน
[ หลังเลิกเรียน ]
ซีดีพิเศษที่มีแผ่นเดียวในโลก
นอนแอ้งแม้งอยู่ในกระเป๋านักเรียนของผม
มันถูกห่อไว้อย่างดีด้วยบับเบิ้ลกันกระแทก
เผื่อมีอะไรเกิดขึ้นกับกระเป๋า
อย่างน้อยมันก็ยังปลอดภัย
คาบสุดท้าย ผมเรียนแทบไม่รู้เรื่อง
ด้วยใจพะวงไปถึงเวลาหลังเลิกเรียน
.
.
ระหว่างเดินกลับบ้านผมจะให้ของกับเธอยังไงดี…
.
จะพูดว่าอะไร…
.
แล้วเธอจะคิดว่ามันมากไปหรือเปล่านะ...
สิ้นเสียงออดเลิกเรียน
ทุกคนต่างเก็บของเตรียมกลับบ้าน
ผมเองก็เตรียมคว้ากระเป๋าที่เก็บรอไว้แล้ว
ทันใดนั้นเสียงของเจ๊เอ้ก็ดังขึ้นมา
“ไปถ่ายรูปสติ๊กเกอร์กันเถอะ
ฉลองวันเกิดพลอยไง”
แก๊งสาว ๆ ส่งเสียงเออออแบบเห็นด้วย
พลอยดูลังเลเล็กน้อย แต่ขัดเพื่อนไม่ได้
.
.
“ก็ได้….แต่ต้องเร็วหน่อยนะ
ที่บ้านรอกินข้าววันเกิดอยู่”
ผมกำหูกระเป๋าค้าง ไหงผิดแผนแบบนี้ละเนี่ย
รู้งี้นัดพลอยไว้ก่อนก็ดี
.
.
แต่ถึงนัด ก็ไม่รู้ว่าเธอจะเลือกไป
กับเพื่อนสาว หรือไปกับผมอยู่ดีอะนะ…
ระหว่างที่เพื่อน ๆ กำลังเก็บกระเป๋า
พลอยเดินมาหาผม
“วันนี้เราไปแวะร้านสติ๊กเกอร์ที่สยามก่อนนะ
กลับก่อนได้เลยไม่ต้องรอ”
ผมได้แต่พยักหน้ารับ
ไม่รู้จะตอบเธอว่าอะไร นอกจาก…
“อือ กลับดี ๆ นะ”
[ ป้ายรถเมล์หน้าสยามเซ็นเตอร์ ]
อากาศที่เริ่มเย็นลงในช่วงนี้ ทำให้เห็น
คนที่มารอรถเมล์ และเดินผ่านไปผ่านมา
แต่งกายอบอุ่นกว่าปกติเพื่อกันลมหนาว
เด็กสาวผมทรงหางม้ารวบสูง ในชุดเสื้อเสว็ตเตอร์สีชมพู ที่สวมทับชุดนักเรียนปกติ
เดินมาที่ป้ายรถเมล์ช้า ๆ มือของเธอถือ
กระเป๋านักเรียน และถุงกระดาษใบใหญ่
ที่เห็นตุ๊กตาโผล่ขึ้นมา
ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้น เมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย นั่งอยู่ที่ขั้นบันไดตรงป้ายรถเมล์
“อ่าว ออกมาตั้งนานแล้ว ยังไม่ได้กลับอีกหรอ”
ผมเอื้อมมือไปช่วยเธอถือถุงใบใหญ่ แล้วตอบว่า
“พอดีแวะไปศูนย์หนังสือมาอะ เลยมาช้า
นี่มารอก่อนพลอยแป๊บเดียวเอง”
ทุกคนคงรู้ใช่ไหมครับ…
เรื่องศูนย์หนังสืออะไรนั่นโกหกทั้งเพ
.
.
.
ผมก็แค่รอเธออยู่ตรงนี้เท่านั้นแหละ
พลอยยิ้มกว้าง….รอยยิ้มนี้สินะ
ที่ทำให้ผมไปไหนไม่ได้
“โชคดีได้กลับพร้อมกันเลย”
จู่ ๆ เธอก็พูดต่อ
“แวะไปแมคแป๊บนึงได้มั้ย หิวน้ำจัง”
ระหว่างที่พลอยเดินไปสั่งเครื่องดื่มที่เคาน์เตอร์
ผมไม่รอช้ากับโอกาสที่ได้มาแบบฟลุ๊ก ๆ
หยิบซีดีขึ้นมารอจังหวะที่เธอกลับมานั่งที่โต๊ะ
หัวใจเต้นโครมครามเป็นจังหวะร็อค
ตรงข้ามกับท่วงทำนองเพลงที่อยู่ในซีดี
“อะ ไม่ได้ซื้อของอะไรให้ เลยทำอันนี้มาให้แทน
.
.
แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะ”
พลอยรับซีดีมาพลิกดูหน้าปก
แล้วยิ้มออกมาจนตาหยี
“มีแต่เพลงเพราะ ๆ ทั้งนั้นเลย ขอบคุณนะ
เสียดายไม่มีเครื่องเล่น จะได้ฟังเลย”
ไม่มีน่ะดีแล้วครับ…เพราะถ้าเธอฟังตรงนี้
ผมก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน….
🎵 “Saying I love you
Is not the words I want to hear from you
.
It's not that I want you
Not to say, but if you only knew
.
How easy it would be
to show me how you feel…” 🎶
เรากลับมาที่ป้ายรถเมล์ และขึ้นรถกลับบ้านกัน
ก่อนแยกย้าย พลอยยิ้มแล้วพูดกับผมเบา ๆ
.
.
.
.
“ขอบคุณนะที่อยู่รอ”
🎵 “More than words
is all you have to do to make it real
.
Then you wouldn't have to say
that you love me
.
'Cause I'd already know” 🎶
#หัวใจเต้นตึกตักที่ป้ายรถเมล์
🎵 ฟังเพลง “More Than Words”
โดย “Extreme” ได้ที่นี่ 👇
เพจ ‘ให้เพลงพาไป’ จะพาคุณเดินหน้า
ย้อนเวลาไปสู่ห้วงความทรงจำ
ผ่านเพลงประกอบชีวิต
ที่ยังก้องอยู่ในใจ…ทุกครั้งที่คิดถึง
ขอขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้กัน 💙
แล้วพบกันใหม่ในเพลงหน้าครับ 🎶
photo : unsplash.com
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
