เรื่องของบักจ่อย บ้านหนองหมาหว้อ
..
ตอนชื่อนั้นสำคัญไฉน
บักจ่อยเป็นคนกระด้าง จะยกมือแต่ละที เห็นจะยาก แถมถ้าหน้านิ่ง คนอาจจะคิดว่าบักจ่อยเพิ่งไปฆ่าใครมา ยิ่งด้วยแล้วเมื่อก่อนสายตาสั้นจู๋ เดินผ่านรุ่นพี่บักจอยก็เมินไหว้อย่างง่ายดาย รุ่นน้องไหว้หารับไหว้ไม่ ก็เดินผ่านป่านเดินผ่านอากาศและสายลม
บักจ่อยจึงต้องสวมแว่น พออายุล่วงเลยมาสายตากลับปกติ บักจ่อสายตาสั้นน้อยลง จึงไม่ได้สวมแว่นดังแต่ก่อน
กระนั้นก็ตามบักจ่อย ก็นิสัยไม่เปลี่ยนอยู่ดี
นายจ่อยก็เริ่มรู้ในข้อนั้น
ยิ่งจบจากมหาวิทยาลัยมาความอินดี้นายจ่อยก็พรั่งพรูเต็มที่ จนใครๆคิดว่านายจ่อยหยิ่ง
นายจ่อยเลยมีความคิดจะเปลี่ยนชื่อเผื่อเตือนสติ ไปอ่านพระไตรปิฎกท่านก็ว่าไม่เกี่ยว นายจ่อยก็เห็นด้วย แต่ทำอย่างไรได้ นายจ่อยขี้ดื้อ ถ้าได้เกิดสมัยที่พระพุทธเจ้ายังอยู่ คงโดนท่านตำหนิ "บักจ่อยเจ้านี่โมฆะบุรุษโดยแท้"
นายจ่อยริดันแอบไปเปลี่ยนชื่อ อิอิ..
เสกสรรค์ บิดาท่านว่า อยากให้ชื่อนี้ เพราะบักจ่อยยามเด็กมันอ้วนจ้ำม่ำ แก้มย้วยตาโตใสแป๋ว พ่อก็กลัว ผีแม่เก่าจำได้ ก็เอาเถ้าดำก้นกระทะ มาป้ายหน้าผาก กลายเป็นเทพเด็กอินเดีย เลยคิดว่าเป็นตุ่เป็นต่ะ ว่าถูกเสกมาจากสวรรค์กระมัง
เด็กอ้วนจึงได้ชื่อว่าเสกสรรค์ ตั้งแต่บัดนั้น
นายจ่อยค้นหาชื่อ ก็ได้ชื่อหนึ่งนามว่า ปณตกร
แปลว่าผู้มีมือน้อมไหว้ นายจ่อยเลยใช้นามนั้นเสมอมา เป็นการย้ำเตือนว่า ฉันต้องเป็นคนอ่อนน้อม ทุกครั้งที่ถูกเรียกชื่อก็จะเหมือนถูกเตือน ทุกครั้งที่เขียนก็จะย้ำเตือน แปลกมากนายจ่อยรู้สึกว่าตัวเองละมุนขึ้น คงเป็นจากความตั้งใจด้วย ถูกย้ำเตือนด้วย เขียนบ่อยๆด้วย
ของบางอย่างก็ต้องใช้การแก้ภายนอกย้อนมาภายใน ถ้าภายในมันมึนนักเหมือนบักจ่อย พูดย้ำๆ ทำซ้ำๆ อ่านซ้ำๆ เขียนซ้ำๆก็ได้ผลดีอยู่
"..ฉันเป็นคนดี มีความสามาถ ฉันทำได้
ฉันเป็นคนแข็งแรง รุ่งเรืองร่ำรวยทั้งกายและใจ
ฉันเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ให้กับคนอื่นทุกเมื่อ
ฉันจึงเจริญทั้งทางโลกและทางธรรม.."
คาถานี้เป็นปุ๋ยชั้นดีไว้รดต้นแสร้งว่า
ให้เจริญงอกงาม
แสร้งว่า..แสร้งทำ..
photograph by little walk_.
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
