หอกกับโล่
วันหนึ่งช่างทำอาวุธคนหนึ่งในแคว้นฉู่ ได้นำหอกกับโล่ไปขายในตลาด หอกและโล่ของเขาทำขึ้นอย่างประณีตงดงาม ส่วนฝีปากของเขาก็ไม่เลวเลยทีเดียว ดังนั้นไม่ช้าจึงมีผู้คนมารุมดูหอกและโล่ของเขามากมาย เขาจึงหยิบหอกขึ้นมาแล้ว ป่าวประกาศกับทุกคนว่า
“หอกของข้าเป็นหอกที่คมที่สุดในแผ่นดิน ไม่มีอะไรที่มันแทงไม่ทะลุ ใครซื้อมันไว้ในครอบครองแล้วล่ะก็ ถ้าออกไปล่าสัตว์รับรองว่าจะต้องหามสัตว์กลับจนไหล่ลู่ทีเดียว หรือหากออกรบก็รับรองว่าจะต้องประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่”
แม้ทุกคนจะสนใจที่เขาพูด แต่ก็ไม่มีใครซื้อ ดังนั้น เขาจึงวางหอกเล่มนั้นลง แล้วหยิบโล่ขึ้นมา พร้อมกับพูดกับทุกคนว่า
“ทุกท่านดูนี่ โล่อันนี้ทำขึ้นจากหนังสัตว์ที่ดีที่สุด เป็นโล่ที่ เหนียวแน่นทนทานที่สุดในใต้ฟ้า ไม่ว่าอาวุธอะไรก็ไม่สามารถ แทงทะลุมันได้”
จากนั้นเขาก็นำโล่ส่งให้ทุกคนดูต่อ ๆ กันไป หวังว่าจะมีใครสักคนซื้อมัน ขณะที่โล่ถูกส่งถึงมือของเด็กชายคนหนึ่ง เด็กคนนั้น พิจารณาดูโล่อันนั้นอย่างสนใจ เขารู้สึกชอบโล่นั้นมาก แต่ทันใดนั้นเอง เด็กชายก็รู้สึกฉงนสนเท่ห์ขึ้นมา หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เด็กชายก็เอ่ยถามช่างทำอาวุธว่า
“ท่านเพิ่งพูดหยก ๆ ว่าหอกของท่านเป็นหอกที่คมที่สุดในแผ่นดิน ไม่มีอะไรที่มันแทงไม่ทะลุใช่ไหม”
ช่างทำอาวุธตอบว่า “ไม่ผิดแม้แต่น้อย จะให้ข้าส่งหอกให้เจ้าชมไหม”
เด็กชายจึงถามต่อไปว่า “และท่านยังบอกอีกว่า โล่ของท่านเหนียวแน่นทนทานที่สุดในใต้ฟ้า ไม่มีอะไรสามารถแทงทะลุ มันได้ใช่ไหม”
ช่างทำอาวุธตอบได้เพียงคำว่า “เออ...”
เด็กชายจึงถามต่อด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยว่า “ผมหมายความว่า ถ้าใช้หอกของท่านแทงโล่ของท่านแล้วผล จะเป็นอย่างไร”
ผู้คนที่รุมล้อมอยู่ฟังแล้วต่างก็พากันหัวเราะอย่างครื้นเครง ทำให้ช่างทำอาวุธอับอายถึงกับหน้าแดงหูแดงจนพูดอะไรไม่ออก
ท่านทั้งหลาย...
อย่าได้ฝึกตนเป็นคนขี้โอ่ จะพูดหรือแสดงอะไรก็ให้ว่ากันไปตามเนื้อผ้า อย่าใส่สีตีไข่ จนนำความเดือดร้อนมาในภายหลัง จะได้ไม่ต้องอับอายขายหน้า เหมือนกับช่างทำอาวุธในนิทานเรื่อง หอกกับโล่นี้
เมื่อมีอะไรขอให้แสดงออกตามความเป็นจริง โดยแฝงไว้ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน หากทำได้อย่างนี้แล้ว ก็จะได้รับความ เคารพยกย่อง ได้รับความเกรงใจจากบุคคลอื่น และอยู่อย่างเป็นสุข
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
