🌠ตัวจิ๋ว ถล่มโลก ตอนที่ 7🌠
สงครามระหว่าง ตัวจิ๋ว กับ มนุษย์บนดาวเคราะห์ดวงที่ 3 ยังคงดำเนินต่อไป จนถึงปลายเดือนที่ 4
28เมษายน 2020 เป็นวันแรกที่คนติดเชื้อ แตะระดับ 3ล้านคน 3,055,651 ทั้งๆที่ เมื่อวันที่ 3 เมษายน จำนวนเพิ่งผ่านหลัก 1 ล้านไปหยกๆ
ในเวลาเพียง 25 วัน ที่ตัวจิ๋วบุกเข้าสมรภูมิ จำนวนคนติดเชื้อ เพิ่มขึ้น 3 เท่า จาก 1 ล้านเป็น 3 ล้านคน!
คิดโว เด็กหนุ่มอนาคตไกล จากดาวทรานทอร์ นั่งยานเวลาไปดู จุดเริ่มต้นของการบุกโลก โดยศัตรูตัวจิ๋ว
ไม่ว่าจะเป็นฝั่งตะวันออก หรือ ตะวันตก ผู้คนถูกจู่โจมโดยแทบไม่มีเวลาตั้งตัว ใครรวบรวมสติ และองค์ความรู้ ได้รวดเร็ว ก็จะตอบสนองได้ทันการณ์
รูปร่างหน้าตา Time Machine (IMGBIN.com)
เขานั่งยานเวลากลับมาพักที่ ทรานทอร์ดาวบ้านเกิด ด้วยความเหนื่อยอ่อน หัวสมองหมุนติ้วไปด้วยคำถามมากมาย
แสงไฟกระพริบนอกยานดับลง ตัวเลขที่หน้าปัทม์หมุนไปสู่ปัจจุบัน เสียงเครื่องค่อยๆเบาลงจนดับ คิดโวเปิดฝายานก้าวเดินออกมา สู่ภายในตึกของสถาบันอนาคตประวัติศาสตร์ สาขา ดาวทรานทอร์ ที่มี “กูรู”เคราขาว อาจารย์ผู้อำนวยการผู้เปรียบประดุจบิดา นั่งรอคอยเขาอยู่อย่างอดทน
ใบหน้าผู้อาวุโสเรียบเฉย แต่สายตาเผยแววโล่งใจ เมื่อเห็นคิดโวกลับมาครบสามสิบสอง พร้อมยกมือแสดงท่าคารวะ
Image from phys.org
“กลับมาก็ดีแล้ว เป็นอย่างไรบ้างล่ะ “ ชายชราลูบเคราพลางเอ่ยปากถาม
“มันแย่กว่าที่ผมคิดไว้เสียอีกครับ ท่านกูรู คนป่วยคนตายมากมาย จากจุดเริ่มต้นเล็กๆเพียงจุดเดียว มันแพร่กระจายไปทั่วทั้งดาวแล้วครับ “ ดวงตาของคิดโวฉายความกังวล
“พวกมนุษย์ คิดว่า ตัวเองยิ่งใหญ่ ทำอะไรก็ได้โดยไม่ยั้ง นี่ไง! ธรรมชาติเริ่มเอาคืนแล้ว “ กูรูกระตุกมุมปากยิ้ม
“หมายความว่ายังไงครับ?”
“แกไม่คิดหรือว่า ในดาวแต่ละดวงน่ะ มีชีวิตจิตใจแฝงอยู่ทุกอณู แผ่นดินหล่อเลี้ยงทุกชีวิต ดินต่อลมหายใจให้มนุษย์ โดยไม่เคยเรียกร้อง มนุษย์ขุดเอาทรัพย์ในดิน ที่เปรียบเหมือน เนื้อหนังตัวเองออกมาใช้ มาเผาเล่น แต่ไม่เคยคิดจะทดแทน ..... พื้นแผ่นดิน ต้องมีทางผ่อนลมหายใจออกมาบ้าง
นี่ไง ...ธรรมชาติส่งยมทูตมาทวงคืนแล้ว ...ฮ่า...ฮ่า..ฮ่า ..” เสียงหัวเราะก้อง แหลมเสียดแทงเข้าไปในโสตประสาท
“ ก็เห็นจะจริงนะครับ ผมยังไม่เคยเห็น อะไรที่ทำให้มนุษย์ทั้งโลก หยุดนิ่งได้อย่างนี้มาก่อน “
“อย่า อย่า เพิ่งคิดว่า มนุษย์จะยอมอยู่เฉยๆ ได้นาน สงครามนี้ยาวนานนัก นี่เพิ่งจะเริ่มยกแรก” กูรูทำนายล่วงหน้าได้ เพราะรู้จักนิสัยคนพวกนี้เป็นอย่างดี
“ผมไปเห็น ตอนเริ่มต้น ที่มีคนป่วยในแดนมังกรผงาดมีการปกปิดไม่ให้คนรู้ ทำให้คนไม่ระวังตัว ส่วนพญาอินทรี นั่นก็ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจคำเตือนของนักวิชาการ ขยับตัวช้า คนห่วงสิทธิเสรีภาพส่วนตัว มากกว่า ส่วนรวม “ คิดโว วิเคราะห์
“ เจ้าคิดว่า เขาตั้งใจจะปกปิดหรือ? คนหมู่มากย่อมต้องมีกฎขัอบังคับ ในอดีตอาจจะเคยมีคนสร้างข่าวให้คนแตกตื่นจนเกิดผลเสีย เราต้องมองจากหลายๆมุม” ผู้เฒ่าเอ่ยปากตอบ
“คิดโว เจ้ายังเด็กนัก ขึ้นชื่อว่า มนุษย์ ย่อมมีข้อบกพร่อง
To Err is Human , to Forgive , Divine
ไม่มีใครไม่ผิดมาก่อน ผู้ที่จิตใจสูงส่ง ย่อมให้อภัยได้ “
กูรูยกคำคม ของ Alexander Pope ขึ้นมาอ้าง
“แต่ความผิดพลาด ทำให้คนตายนะครับ”
กูรูจ้องมองไปข้างหน้า เหมือนตกอยู่ในภวังค์ ก่อนที่จะพูดว่า
“ในตอนแรกก็ไม่มีใครรู้ว่า จะจัดการอย่างไรหรอก จิตใจคนมีทั้งความกลัว ความโลภ ความหลงตัวเอง การเอาตัวเองให้รอดก่อน โดยไม่สนใจคนอื่น ล้วนมีผลต่อการตัดสินใจ
ณ ตอนนั้น ไม่มีใครรู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป
แต่ถึงตอนนี้ พวกเขาน่าจะรู้ว่า การชี้นิ้วป้ายความผิด หาแพะรับบาป ไม่ใช่ทางออกที่ดี
พวกเขาต้องช่วยกัน เพื่อสู้กับศัตรูร่วม ไม่ใช่มาสู้กันเอง โยนความผิดให้กัน”
“ใครจะเอาข้อผิดพลาดมาปรับปรุงแก้ไขได้ก่อน จะเป็นผู้กำชัยชนะในที่สุด มนุษย์จะชนะไปด้วยกัน หรือ กอดคอกันดิ่งเหว ก็ต้องมาดูกัน !” ผู้เฒ่าพูดต่อ ดวงตาจ้องมองเขม็ง
คิดโว ได้คำตอบแล้ว —ว่าทำไมการกระจายของ โรคที่ก่อเกิดโดย ตัวจิ๋ว ในที่แต่ละแห่ง จึงแตกต่างกัน
แต่ไม่ว่าจะเกิดจากความผิดพลาดอันใด เป็นเรื่องที่จะต้อง ให้อภัย จดบันทึก และ กลับมาร่วมกันเรียนรู้
เพราะครั้งนี้คือครั้งแรก ที่มนุษย์พบกับศัตรูจิ๋วตัวใหม่เอี่ยมนี้ การเตรียมตัวสำหรับศึกครั้งหน้า ต้องเริ่มตั้งแต่บัดนี้ !
หน้าปกสูจิบัตร Concert เพลง Remember , To Err is Human To Forgive Divine ปี 1900
ท่อนหนึ่งในเพลง Remember , To Err is Human To Forgive Divine :
“There is no heart however sad
That Faith cannot restore
Why should we not make life more glad
With kindness evermore?
These words of love from Heaven above
Within your heart enshrine;
Remember that to err is human,to forgive divine”
แต่งโดย Paul Lincke นักประพันธ์เพลงที่โดดเด่น ที่เมือง Berlin ปี 1900
Music score of the song by Paul Lincke
ส่วนวลีนี้ที่ว่า To Err is Human To Forgive Divine
มาจาก บทกวี หรือ poem ชื่อ “An Essay on Criticism”ประพันธ์โดย Alexander Pope เมื่อปี 1711 เมื่ออายุ 23 ปี
ซึ่ง นำมาจากภาษาลาตินโบราณที่เขียนไว้ว่า
“Errare humanum est “
Cr. ภาพและเรื่องของ Alexander Pope จาก QuoteCounterquote.com
วันนี้ขึ้นต้นด้วย ตัวจิ๋ว ถล่มโลกตอนที่ 7 แต่ไหงมาจบด้วย บทกวีของ Alexander Pope 😀เนื้อเรื่องพาไปค่ะ ออกซอยแยกย่อยไปไกล ......เดี๋ยว ..หาทางกลับถนนใหญ่ก่อนนะคะ
“เขียนตามใจ” ก็อย่างนี้แหละ
(ยังมีตอนต่อไปค่ะ )
🌺โปรดติดตามมาให้กำลังใจกันด้วยนะคะ🌺
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
