Blockdit Logo (Mobile)
เ ก ม เ ด วิ ล บิ ช
•
14 พ.ค. 2020 เวลา 14:31
บทความนี้จะออกแตกต่างกับบทความรีวิวหนังหน่อย
เพราะของผมจะมีความกึ่งไดอารี่กึ่งรีวิว ผมจะเล่าตั้งแต่ช่วงก่อนหนังเข้าฉาย หลังฉาย จนถึงแผ่นออก 555 และจะเล่าความรู้สึกที่มีต่อเรื่องนี้ ว่าทำไมผมถึงชอบหนังเรื่องนี้มากขนาดนั้น
เริ่มแรกเลยคือ ตัวผมก้ชอบดูหนังแนวสยองขวัญมานานอยู่พอสมควร
จะมีบางเรื่องที่ชอบและไม่ชอบป่ะปนกันไป แต่...ส่วนมากจะชอบนะ5555
ก็ยังมีภาพยนตร์เรื่องนึงที่รู้สึกว่าผมชอบมากเป็นพิเศษ คือ wish upon ทั้งๆที่หนังเรื่องนี้มันไม่ใช่แนวหรือพล็อตที่สดใหม่เลย และกระแสด้าน
คำวิจารณ์ก็ไม่ได้ดีเยี่ยมมากขนาดนั้น แต่...ทำไมผมถึงชอบหนังเรื่องนี้ละ
เริ่มเลยที่หนังเรื่องนี้ได้เข้าฉายที่บ้านเราซึ่งตอนนั้นผมฝึกงานอยู่ในเมืองกรุง แล้วเห็นหนังโปรโมทกันว่าเล่นทั้งในโรงหนังเลย และป้ายโฆษณาตามทางเดินใกล้ๆป้ายรถเมล์
ตอนแรกผมเองก้ไม่ได้สนใจมาก อีกอย่างก็ได้ผู้กำกับ แอนนาเบล ภาคแรกซึ่งผมดูไม่จบเพราะน่าเบื่อมาก แต่พอได้ผมไดชมตัวอย่างภาพยนตร์แล้ว
ก็รู้สึกเริ่มสนใจภาพยนตร์เรื่องนี้ขึ้นมา
เพราะเนื้อเรื่องก็จะประมาณว่า พ่อนางเอกที่เป็นคนคลุ้ยขยะหาของดีมาขายต่อ แล้วมาเจอกล่องดนตรีประหลาดๆ (ของโบราณจากเมืองจีนด้วยนะเออ)
พ่อก็เลยเอาไปให้นางเอกเป็นของขวัญ (ซึ่งตัวนางเอกก็ไม่ค่อยจะถูกกับพ่อเท่าไร เพราะอาชีพของพ่อนางเอก มันทำให้นางโดนเพื่อนล้อด้วย)
พอนางลองมาดู แล้วนางก็มีความรู้เรื่องภาษาจีนิดๆจึงรู้ว่าเป็นกล่องดนตรีขอพร ซึ่งมันขอได้ 7 ข้อ แต่ด้วยเป็นภาษาจีนโบราณด้วยนางเลย รู้ได้ไม่หมด
พอได้ลองขอ ก็ได้เป็นจริง แต่ไม่รู้เลยว่ามันต้องแลกกับอะไร
(พล็อตคุ้นๆไหมครับ 55555)
แต่ก็นั่นแหละเห็นพล็อตแบบนี้ หนังเรื่องนี้ก็น่าสนใจขึ้นมา อีกอย่างผมก็คิดถึงหนังแนวๆพวกนี้อยู่พอดี (ถ้าจะให้เทียบกันง่ายๆก็ยกตัวอย่างหนังเรื่อง
Final Destination ไม่ก็ 999-9999 ต่อติดตาย ของบ้านเราเอง)
พอถึงเวลาช่วงหนังเข้าฉายแล้วกระแสที่มีต่อหนังเรื่องนี้กระแสบ้านอเมริกา เค้าไม่ค่อยไปไดสวยเท่าไร ก็โดนด่าตามประสาหนังสยองวัยรุ่นทุนต่ำไป
ไปด้านกระแสบ้านเรายังอยู่ระดับที่โอเค ไม่ถึงกับสาปแซ่งมาก
แต่..มีอีกกสะแสนึงที่ผมสนใจอีกอย่างคือ คนส่วนมากไม่ชอบคาเรทเตอร์
ของนางเอกเอาชะเลย ด่าว่าโง่บ้างชะตาใกล้ขาดยังจะขออีก 555
พร้อมกับเนื้อเรื่องที่ยังมีช่องโห่วและไม่สมเหตุผลเยอะอยู่เอาการ
แต่ผมกลับหลงรักเรื่องนี้อย่างหัวปักหัวป้ำ ตอนที่ได้ดูในโรงแรกๆจะไม่เท่า
ไร อยู่ในระดับโอเค แต่พอได้ตกกระกอนก็เริ่มรักเรื่องนี้มากขึ้นเพราะว่า
อิตระกระนางเอกนั่นแหละดันนนนนมันสะกิดใจผมมาก 55+
ดังนั้นผมจะบอกเหตุผลว่าทำไมผมชอบและรักภาพยนตร์สยองขวัญวัยรุ่น
เรื่องนี้กันครับ (เอาจริงๆตอนเข้าฉายแรกๆผมยอมตื่นแต่เช้าเพื่อมาดูเรื่องนี้เลยเพราะตอนนั้นอยากดูมาก แม้จากเฉยๆพอมาฉายจริงนิ ตื่นเต้นเป็นไรเลย
ดูที่พารากอนด้วยเอาสิ 55555) ที่สำคัญซื้อแผ่นแท้เข้าบ้านด้วยนะเออ
ซื้อตอนราคา 189 บาทด้วย ยังไม่ลดด้วยช่วงนั้น
*หลังจากนี้อาจเปิดเนื้อหานิดๆของหนังนะครับ*
1.ด้านการกำกับ/เล่าเรื่อง
เอาจริงๆผมเคยได้ดูเรื่องแอนนาเบลภาคแรกของผู้กำกับคนนี้เแล้ว แต่ผมไม่ชอบเอาชะเลยเพราะการเดินเรื่องช้าและน่าเบื่อ การเล่าเรื่องก็ไม่น่าสนใจไม่น่าดึงดูดพอที่จะให้ผมดูจนจบได้
พอมาเรื่องนี้รู้สึกว่าบทและการเดินเรื่องออกมาดีขึ้นพอสมควรเลย มันไม่น่าเบื่อเหมือนกับอิแอนนาเบลภาคแรกมากเท่าไร พร้อมกับเอาปมของความโลภมาขยี้ได้โดนใจผมพอสมควรเลยละ
2.การแสดง
ถึงแม้ด้านการแสดงจะไม่ได้โดดเด่นทุกคน แต่ที่พืคสุดๆก็คือนางเอกที่แสดงโดย โจอี้ คิง ส่วนตัวผมว่าเธอตีบทแตกพอสมควรเลยละ เพราะคาเรทเตอร์ของเธอจะต้องรับมือกับแรงกดดันมากมาย
ทั้งปมแม่ของนางเอกที่ฆ่าตัวตายตั้งแต่เธอยังเด็กโดนกลั่นแกล้งในโรงเรียน ตัวพ่อนางเอกก็มีอาชีพคุ้ยขยะ นี่ก็อีกเหตุที่โดนเพื่อนล้อด้วย
พอมาเจอกล่องดนตรีขอพร เธอก็ได้ลองขอพร
พอพรมันได้ผล เธอก็ขอพรให้ชีวิตของเธอดีขึ้นทั้ง มีบ้านรวยมีเงินเยอะ
ได้รักคนที่แอบชอบ เพื่อนๆยอมรับเธอจนเธอเป็นดาวโรงเรียน
พอเธอได้รู้ถึงฤกษ์ของมันอีกใจก็อยากให้มันหยุด
แต่เธอก็ยังอยากใช้มันต่อด้วย
เพราะว่าถ้าเธอเลิกใช้หรือทิ้งมัน สิ่งที่ขอก็กลายเป็นโมฆะ
ทุกอย่างก็กลับเป็นเหมือนเดิม ซึ่งเธอก็ไม่อยากเป็นอย่างนั้นไปตลอดชีวิต
ดังนั้นก้นั่นแหละ...
ซึ่งบทแบบนี้ถ้าเธอตีบทไม่แตก ความน่าดึงดูดของหนังมันลดลงได้เลยนะ
เธอเป็นเดอะแบกเรื่องนี้เลยทีเดียว
3.ความตื่นเต้น/ลุ้นระทึก
ถึงแม้หนังเรื่องนี้จะไม่ได้สยองโหดเลือดสาดขนาดนั้น แต่ในด้านตวามลุ้นระทึกถือว่าเรื่องนี้ทำได้โอเคเลยละ อย่างที่กล่าวไว้ข้างต้นว่าพล็อตมันคล้ายกับ Final Destination แล้วผมก็กำลังโหยหาหนังโทนแบบนี้มากๆ
พอหนังมันจะเล่าให้เราลุ้นว่าว่าคนรอบข้างนางเอกใครจะไปก่อน/หลัง ถือว่าทำให้ผมหายคิดถึงหนังชุดโกงตายพอสมควรเลย
4.ข้อคิด/สิ่งที่หนังกำลังจะสื่อ...
อันนี้สำคัญที่สุดว่า หลังจากดูจบเราจะได้อะไรกับภาพยนตร์เรื่องนี้ เอาจริงๆเรื่องนี้ก็ไม่ได้อาร์ตจ๋าขนาดนั้นมันก้หนังสยองขวัญเมนสตรีมดูเพลินๆ (แหงอยู่แล้วละ 55)
แต่สำหรับผมหนังเรื่องนี้มันให้อะไรผมเยอะอยู่เหมือนกัน หนังเรื่องนี้มันตีแผ่ความโลภที่ไม่รู้จักพอของคนได้ดีมาก โดยเฉพาะบทของนางเอก เธอต้องการให้ชีวิตของตัวเองให้ดีขึ้น ไม่ว่าคนรอบข้างจะตายร้ายดีก็ตาม
เธอเลยขอไปเรื่อยๆแบบไม่รู้จักพอ ทั้งที่รู้คำเตือนว่าทุกคำขอมันแลกกับชีวิตคนรอบข้าง แล้วพอหมดขอก็จะเอาชีวิตคนขอไปด้วย นางก็ยังขอต่อรู้ตัวอีกทีก็สายไปแล้ว (ตอนจบก็คือ แอบร้ายอยู่เหมือนกันนะ 55)
(ชอบที่ผกก.หรือคนเขียนบทนั่นแหละเหมือนจะตั้งใจให้นางเอกเป็นตัวละครที่ไม่น่าเอาใจสวยตั้งแต่แรกแล้ว ผมว่าก็ดีนะมันเข้ากับคอนเชปหนังดี ชอบๆ)
สรุป - ไม่รู้จะเรียกบทความนี้เรียกว่าไงดี รีวิวหนังก็ไม่ใช่ วิเคราะห์สปอยหนังก็ไม่เชิง ของผมออกแนวเหมือนไดอารี่ที่มีต่อหนังเรื่องว่าก่อนดูและ
หลังดูหนังเรื่องมีความรู้สึกยังไง ที่สำคัญเรื่องนี้ผมดูจริงจังกะเรื่องนี้มาก
ที่ผมยกหนังเรืองนี้มาเล่าเพราะว่า ส่วนตัวรู้แหละว่าบทไมได้เพอร์แฟคมาก ที่ผมชอบเรืองนี้มากๆเพราะมันตีแผ่ความโลภได้ดี มันขยี้จุดนี้ได้โดนใจผม
เพราะในอดีตผมเคยเป็นคนจิตใจแบบนางเอกในเรื่องมากก่อน
แล้วหนังเรื่องนี้เหมือนเป็นเครื่องเตือนใจดีๆสำหรับผม
จึงชอบเรื่องนี้เป็นพิเศษ ดังนั้นบทความนี้ไม่ใช่เขียนเพื่อบังคับให้รักเรื่องนี้
กันนะ ผมเขียนบทความนี้เพื่ออยากบอกให้ทุกคนได้ทราบว่าทำไมผมชอบ
เรื่องนี้ทั้งๆที่ตัวหนังมันเป็นแค่หนังสยองขวัญธรรมดาทั่วไปครับผม....

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา