16 พ.ค. 2020 เวลา 04:11
บังคลาเทศไดอารี่
ตอน...ครั้งแรกในบังคลาเทศ
15/05/2020
cr.pixabay
...ถึงคุณผู้อ่านที่รัก...
ย้อนเวลา1ปีกว่าๆที่แล้ว
วันแรกที่ฉันเดินทางมาถึงบังคลาเทศ
ทุกสิ่งทุกอย่างในบังคลาเทศ ได้เริ่มต้นขึ้น
หลังจากที่ฉัน ได้ก้าวออกจากสนามบินนานาชาติ
ฉันก็ได้เข้าพักอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง
เป็นการชั่วคราวเพราะบ้านพักยังไม่พร้อม
ถ่ายภาพโดย...มดดี้
วันนี้ทั้งวันฉันก็วุ่นวายอยู่กับสิ่งใหม่ๆรอบตัว
ไม่ว่าจะเป็นการทักทายผู้คน
จนถึงระเบียบต่างๆที่ฉันต้องปฏิบัติ
เกี่ยวกับหน้าที่การทำงานของฉัน
และอีกเรื่องหนึ่งคือ
การทำความรู้จักกับเพื่อนๆร่วมงานด้วย
ฉันมีทีมงานที่มาจากเมืองไทยด้วยกันอีก 2 คน
แต่ถึงอย่างนั้น
เราก็เพิ่งได้มาทำความรู้จักกัน ที่บังคลาเทศอยู่ดี
ฉันยังมีเพื่อนร่วมงานคนไทย
ที่มาอยู่ก่อนแล้วอีกหลายคน
หนึ่งในนั้น เป็นหนุ่มไทย
หน้าตาหล่อเหลา ขาวตี๋ ดีกรีนักเรียนนอกคนหนึ่ง
เขาดูเป็นมิตรและใจดี คอยแนะนำสิ่งต่างๆ
ให้ฉันและทีมงาน
ได้รู้จักกับความเป็นอยู่ในบังคลาเทศ
 http://dara.truelife.com/detail/162134
วันนี้ทั้งวัน
นอกจากอาหารที่ทานมาจากบนเครื่องแล้ว
ตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายๆ ฉันและทีมงาน
ยังไม่ได้ทานอะไรอีกเลย จวบจนค่ำ
จนภาระกิจที่ต้องทำในวันนี้สิ้นสุดลง
ราวๆเกือบสองทุ่ม
หนุ่มไทยคนนั้นก็มีหน้าที่
มาส่งฉันและทีมงานกลับมายังโรงแรมที่พัก
แต่ก่อนที่เขาจะจากไป
เขาได้เอ่ยถามพวกฉันว่า....
"พวกพี่ๆได้ทานอะไรกันหรือยังครับ"
คำถามนี้ ...เปรียบดัง
สวรรค์ส่งเทพบุตรมาช่วยเหลือ
บรรดาสาวไทยในบังคลาเทศผู้ตกยาก
ฉันและทีมงาน พร้อมใจกันส่ายหน้า
แล้วบอกว่า ..."ยังงงง..เลยค่ะ!"
"พี่ๆหิวข้าวไหมครับ?"
เขาถามอีกครั้ง
"หิวม๊ากกกกกค่ะ"
ฉันตอบเขา
(ฉันเป็นผู้หญิงที่ปากไวและใจตรงกันเสมอ)
เมื่อเขาได้ยินดังนั้น
เขาก็พาพวกฉันขับรถออกจากโรงแรมที่พักทันที
ทั้งที่เพิ่งจะมาส่งกลับที่พักแท้ๆ
คุณผู้อ่านคงสงสัยว่า...
"ทำไมไม่ถามกันก่อนมาส่งที่โรงแรม"
(นั่นนะสิ!!! ฉันก็หาคำตอบนี้ไม่ได้)
ฉันและทีมงานได้ซุบซิบกัน
ขณะนั่งที่เบาะหลังคนขับว่า....
"ผู้ชายที่ทั้งหล่อและใจดีนั้นมีจริงๆนะเธอ"
แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ
เขาก็หันหลังมาถามพวกฉันว่า....
"พวกพี่ๆอยากทานอะไรดีครับ"
ทีมงานส่งสายตามาหาฉัน
เพื่อบอกให้ฉันเป็นคนตัดสินใจ
พวกเขามีความเชื่อมั่นว่า
สิ่งที่ฉันเลือกนั้น จะตรงใจพวกเขาเช่นกัน
ฉันคิดในใจว่า....
อาหารไทยที่นี่ก็คงแพง
KFC หรือ พิซซ่า ก็น่าจะ.....
ยังไม่ทันที่ฉัน จะมโนอะไรต่อ
"เป็นอาหารแขกดีไหมครับ?"
อยู่ๆเขาก็โพล่งถามขึ้นมา
ทีมงานฉันทำหน้าเลิ่กลั่ก เก็บอาการไม่อยู่
ต่างหันมามองหน้าฉัน เพื่อขอความช่วยเหลือ
ฉันคิดในใจว่า....
"พวกหล่อนกลัวใช่ไหมล๊าาา" คริๆ
ฉันอาจจะกลัวน้อยที่สุดในแก๊งค์
เพราะฉันสามารถกินอาหารแขกได้
แต่ก็ยังหวั่นๆอยู่ว่า
อาหารบังคลาเทศจะเป็นเช่นไร
อาหารอินเดียก็พอรู้ อาหารเนปาลก็ทานได้
แต่ไม่ค่อยประทับใจ แล้วอาหารบังคลาเทศ
....จะเป็นยังไงว๊าา.....
ถ่ายภาพโดย...มดดี้
วันนั้นเป็นวันแรก
ที่ฉันได้ลิ้มรสอาหารบังคลาเทศ
และได้รู้ว่าอาหารบังคลาเทศนั้นอร่อยมาก
สิ่งที่สำคัญที่สุด ที่ฉันได้รู้คือ
รสชาติอาหารบังคลาเทศ คล้ายอาหารไทย
และคนบังคลาเทศนิยมกินข้าวเป็นหลัก
ผสมผสานกับการกินแป้งได้อย่างลงตัว
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
พ่อหนุ่มไทยคนนี้
ก็กลายเป็นขวัญใจของพวกฉัน
ไม่ใช่เพราะว่า
เขาพาไปเลี้ยงอาหารมื้อแรกในบังคลาเทศ
ที่ร้านอาหารพื้นเมืองสุดหรูหรอกนะ
แต่เป็นเพราะความมีน้ำใจของเขาต่างหาก
ที่ทำให้เดอะแก๊งค์ของฉันต่างปลื้มเขา
น้ำใจในวันแรก
...มันทำให้พวกฉันอิ่มมาจนถึงวันนี้...
ทุกๆครั้ง ไม่ว่าชาวครัวอย่างพวกฉัน
จะผลิตอะไรขึ้นมา
พวกบรรดาเดอะแก๊งค์ของฉัน
ก็จะคิดถึงเขาเป็นคนแรก ที่จะแบ่งปันให้เสมอ
อีกไม่นานหลังจากโควิดจบลง
เขาก็จะย้ายกลับไปอยู่ไทยแล้ว
บทความนี้เขียนไว้เพื่อระลึกถึงเขา
เรื่องราวในเมืองแขกยังไม่อีกมาก
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
"มดดี้"

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา