"วันหยุดพักร้อน กับการคิดดอกเบี้ย?"
...วันหยุดพักร้อน (พักผ่อนประจำปี) ตามกฎหมายคุ้มครองแรงงาน เป็นหนึ่งในประเภทวันหยุด ซึ่งให้สิทธิลูกจ้างสามารถขอนายจ้างเพื่อหยุดพักผ่อนได้ โดยไม่ต้องมีเหตุผลประกอบการขอหยุดนั้น... (มาตรา 30 พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541)
...วันหยุดพักร้อน โดยปกติเมื่อลูกจ้างทำงานครบ 1 ปี ลูกจ้างจึงจะมีสิทธิใช้ได้ เว้นแต่ได้ตกลงกับนายจ้างว่าสามารถใช้ได้แม้ทำงานไม่ครบ 1 ปี หากไม่ได้ใช้สิทธินายจ้างต้องคืนเป็นเงินให้แก่ลูกจ้างตามสิทธิที่เหลืออยู่
...จากที่ผมได้ตรวจสอบพบว่า นายจ้างหลายแห่งยังคำนวณวันหยุดพักร้อนไม่ถูกต้องเยอะมาก ทำให้ลูกจ้างเสียประโยชน์ และมีข้อพิพาทฟ้องร้องในเรื่องนี้ประจำ(เอาไว้กล่าวในโพสต่อไป)
" ว่ากันในเรื่่องดอกเบี้ย ของวันพักร้อน"
...เมื่อมีข้อพิพาทเรื่องวันหยุดพักร้อน และจำนวนเงินที่ต้องคืนให้แก่ลูกจ้างนั้น หากนายจ้างไม่ได้จัดให้ลูกจ้างหยุดพักร้อนเลย นายจ้างจะต้องคืนเงินให้แก่ลูกจ้างนั้น หากไม่คืนนายจ้างต้องเสียดอกเบี้ยสำหรับเงินดังกล่าว อัตราร้อยละ 15 ต่อปี (ไม่ใช่ 7.5 ต่อปี)
...เนื่องจากเป็น "ค่าจ้าง" (มาตรา 5 พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541) จึงต้องอยู่ในบังคับของมาตรา 9 แห่งกฎหมายฉบับเดียวกันด้วย กล่าวคือดอกเบี้ยต้องเสียในอัตราร้อย 15 ต่อปี
อย่างที่ผมกล่าวไปตอนแรกว่า มีนายจ้างมากมายที่คำนวณวันหยุดพักร้อนผิด โดยไม่ดูหลักเกณฑ์ของพ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 คำนวณโดยอาศัยความทรงจำของตน หรือที่ปฏิบัติต่อกันมา มักทำให้เกิดปัญหาฟ้องร้องกันมากมายครับ
"พอลูกจ้างเอามาฟ้อง ท่านก็ไปด่าเขา ไปตำหนิเขา แต่ท่านไม่ศึกษาให้ถูกต้องเองครับ"
คำพิพากษาศาลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษที่ 944/2560
"...ผู้เขียนเขียนบทความนี้ ให้ความรู้แก่ผู้เกี่ยวข้องเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันการโดนเอาเปรียบจากสังคมแห่งแรงงาน..."
"...หากอยากให้กำลังใจผู้เขียน ช่วยกดติดตาม กดไลค์ หรือแชร์แก่ผู้อื่นเป็นวิทยาทาน ฯลฯ เพื่อจะได้สร้างสรรค์งานเขียนเช่นนี้ต่อไปครับ..."
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
