MovieTalk มูฟวี่ชวนคุย
ภาพสวยด้วยมือเรา E.P.2
มาถึงตอนที่ 2 ของคอนเทนต์ "ภาพสวยด้วยมือเรา"
สำหรับคนที่เพิ่งแวะมาอ่าน บทความในคอนเทนต์นี้จะไม่ลงลึกตามทฤษฎีทางการถ่ายภาพ เนื่องจากมีคนที่เขียนไว้ดีงามมาก ๆ รอให้ทุกคนที่สนใจไปศึกษาเพิ่มเติม
แต่เป็นการแชร์จากประสบการณ์ถ่ายภาพ จากหน้างานครับ
ทำความเข้าใจกันอีกครั้งก่อนนะครับ
1.ผมไม่ใช่ช่างภาพมืออาชีพ แค่คนที่ถ่ายภาพบ่อย ๆ
เป็นช่างภาพสมัครเล่นเท่านั้น
2.บทความนี้เป็นเพียงการแชร์ประสบการณ์และ
เทคนิคการถ่ายภาพสไตล์เฉพาะตัวของผม
ผมเป็นช่างภาพประเภทเน้นถ่ายภาพตามความรู้สึกของตนเอง ภาพถ่ายส่วนใหญ่มันจะเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติเมื่อผมได้มองเห็นสิ่ง ๆ นั้นครับ
ผมจึงเชื่อว่าถ้าคุณมีมุมมองภาพที่ดี คุณจะได้ภาพที่มีเรื่องราวที่น่าสนใจ
ซึ่งมุมมองถ่ายภาพเป็นอะไรที่ฝึกฝนกันได้ครับ ฝึกฝนบ่อย ๆ ด้วยการถ่ายภาพนั้น
ออกมาในหลาย ๆ แง่มุม
ผมไม่เน้นที่กล้อง หรืออุปกรณ์ที่มีราคาแพงนะครับ เพราะผมอยากจะบอกว่า กล้องเป็นส่วนประกอบแต่ตัวเราต่างหากที่เป็นคนทำให้ภาพนั้นสวยด้วยมือเรา
(ภาพถ่ายในบทความนี้ทุกภาพผมใช้กล้องมือถือซัมซุง A20S ราคา 4,900.- ครับ)
ภาพตัวอย่างเหล่านี้ผมได้จากเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา (24 พ.ค. 63) หลังจากที่ไปบริจาคโลหิตที่สภากาชาดไทยแล้ว ก็แวะมาเดินเล่นที่สยามสแควร์ หลังจากคลายล็อคดาวน์ มีบรรยากาศเป็นอย่างไร เราไปดูกันเลย พร้อมกับมุมมองถ่ายภาพจากหน้างาน ที่ตั้งใจถ่ายภาพสองช็อตเพื่อให้เห็นความแตกต่าง เป็นตัวอย่างครับ
ผมเห็นผนังตึกมีสีขาว-ดำ-เทา ดูน่าสนใจดี ก็เลยถ่ายภาพนี้ออกมา
สักครู่ผมก็เห็นมีจักรยานกำลังจะปั่นมาทางนี้ เลยรอจังหวะเพื่อจะถ่ายภาพอีกภาพ
เป็นการเติมองค์ประกอบอื่นเข้าไปในภาพโดยยังคงมุมกล้องเดิมอยู่
ก็จะให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน
ภาพบนผมยืนถ่ายด้วยมุมกล้องตามปกติ สังเกตด้านซ้ายสุด ผมจงใจให้มุมหนึ่งของตึกปรากฎเข้ามาด้วย และก็รอจังหวะให้ผู้หญิงในภาพเดินไปถึงจุดนั้นเพื่อถ่ายรูป ผมชอบฟ้อนด์อักษรบนมุมตึกที่มีพื้นสีเหลือง และอยากให้ตึกนี้เด่น
พอภาพด้านล่าง ผมขยับมุมกล้อง เพื่อจะเน้นท้องฟ้า เมฆสีขาว ผมเลยมองหากิ่งไม้มาตัดกับก้อนเมฆ ที่มุมด้านบน และผมยังคงใช้มุมตึกทางซ้ายมือสร้างมุมมองเหมือนรูปแรก แต่กินพื้นที่ของภาพมากขึ้น
ในขณะเดียวกัน ผมยังอยากให้มุมตึกสีเหลืองนั้นยังคงเด่นอยู่เหมือนเดิม
สองภาพนี้ ผมตั้งใจใช้แผงกั้นสีเหลืองดำเป็นเส้นนำสายตา
เพื่อให้มองไปที่ปลายสุดของแผงกั้น
ภาพบนเราจะเห็น โอ้กะจู๋ อยู่ที่ปลายสุด และมีคู่ชายหญิงเดินไปหา
ส่วนภาพล่างคือตุ๊กตาแมว (รึเปล่า) ตัวใหญ่
และก็บังเอิญที่ได้องค์ประกอบเป็นคู่ชายหญิงทั้งสองภาพเดินเข้ามาในเฟรม ทำให้ภาพมีเรื่องราว
ผมมองเห็นความตัดกันของสีสันที่พื้น สีสันของผลไม้ที่ดูสดใส กับบรรยากาศที่ดูเงียบเหงา มืดวังเวง มันดูย้อนแย้งกันดี แต่เราก็ไม่รู้ว่าภาพแบบไหนที่มันจะได้ความรู้สึกมากกว่ากัน
ดังนั้น บางครั้งเราต้องทดลองถ่ายภาพทั้งแนวตั้ง และแนวนอน เพื่อดูว่าแบบไหนที่มัน "ใช่" มากที่สุด
สองภาพนี้ต่างกันตรงโคมไฟที่ด้านขวา ภาพบนผมถ่ายโดยมีรถผ่านเข้ามาในภาพ ส่วนภาพล่างผมรอจังหวะที่รถติดไฟแดง ถึงได้ภาพแยกปทุมวันที่โล่งมาก ๆ จนเหมือนเมืองร้างผู้คน
ภาพนี้มีลิซ่าเป็นตัวดึงสายตา แต่ผมก็อยากให้ภาพมีอะไรมากขึ้น มีมูฟเมนท์ ดังนั้นในภาพด้านล่าง ผมจึงรอให้ผู้ชายคนนี้เดินผ่านจนแทบสุดเฟรมด้านขวาเพื่อให้เกิด Balance ของภาพ มีคู่หนุ่มสาวอยู่ตรงกลาง และผู้ชายเดี่ยว ๆ อยู่ริมขวา
ในขณะที่ภาพบนคนจริง ๆ ในภาพแทบจะถูกกลืนไปเลยเพราะออร่าของลิซ่า
ภาพสองภาพนี้ผมตั้งใจใช้เสาไฟสีเหลืองที่มีความโค้งเป็นหลัก แน่นอนว่าภาพแรกผมตั้งใจถ่ายไม่ให้มีคนติดเข้ามา ส่วนภาพด้านล่างผมก็รอจังหวะที่มีมอเตอร์ไซต์และคนเดิน
มุมนี้ผมเห็นคัตเอาท์หลังกระจกก็เลยถ่ายออกมาด้วยภาพบน และก็หาอีกมุมถ่ายออกมา โดยใช้เสาสองต้นสร้างเป็นกรอบรูปในขณะที่ด้านล่างของภาพมีหมวกกันน็อคสองใบเป็นองค์ประกอบ เพราะผมเห็นว่าหมวกมีเส้นโค้ง ถัดไปต้นไม้ก็มีความโค้ง ในขณะที่ภาพบนกระจกมีสี่เหลี่ยม ส่วนด้านบนของภาพจะมีคานของรถไฟฟ้า
อย่าลืมไปลองฝึกกันนะครับ สร้างมุมมองการถ่ายภาพในสไตล์ของตนเอง อย่ากลัวว่าถ่ายภาพออกมาแล้วมันไม่สวย เพราะมันเป็นเรื่องปกติครับ การถ่ายภาพบ่อย ๆ ต่างหากที่ทำให้เราค้นพบมุมมองการถ่ายภาพ
มีหลายคนบอกว่า ผมเป็นคนถ่ายภาพโดยที่ภาพส่วนใหญ่ออกมามีความเหงา และอ้างว้าง
ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าภาพที่ถ่ายออกมาเป็นสไตล์ของเรา
หรือเพราะสยามสแควร์ในวันนี้มันมีความเหงาและอ้างว้างกันแน่
ในตอนต่อไป เราจะยังอยู่ที่สยามสแควร์ โดยผมจะถ่ายภาพในมุมที่แปลกไปจากการถ่ายภาพปกติครับ
มูฟวี่
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
