นิทานเรื่อง เหยื่อราชสีห์
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าเขาที่เต็มไปด้วยเหล่าสรรพสัตว์น้อยใหญ่
ยังมีสิงโตตัวหนึ่งที่ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยออกล่าเหยื่อหาอาหารเองโดยซักครั้ง
ทุกวันเมื่อถึงเวลารับประทานจะมีอาหารวางรออยู่ตรงหน้าเสมอ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ปริมาณอาหาร 3 มื้อที่เคยได้กินประจำกลับค่อย ๆ ลดลงลดลง
จนในที่สุดก็ถึงวันที่ไม่มีอาหารวางรออีกต่อไป
ขณะสิงโตคิดว่าจะแก้ปัญหายังไงดี มันเหลือบเห็นเจ้าหมูผู้ไร้เดียงสาอยู่ตรงหน้า
ด้วยสัญชาตญาณการเป็นนักล่า สิงโตพุ่งทะยานจับเจ้าหมูได้สำเร็จในเวลาอันรวดเร็ว
ก่อนความตายจะมาเยือนเจ้าหมูขอโอกาสไว้ชีวิตกับสิงโต
ไม่ว่าจะเพราะใบหน้าหรือการพูดจา สิงโตเลือกจะไว้ชีวิตและปล่อยเจ้าหมูไป
เมื่อถึงการล่าในครั้งที่สอง วัวผู้ชอบเข้าสังคมก็ถูกจับและจบลงด้วยความใจอ่อนปล่อยอาหารหลุดลอยไปอีกครั้ง
ครั้นถึงคราวกระต่ายผู้อ่อนน้อม มันให้เหตุผลที่ควรมีชีวิตต่อเพราะอัธยาศัยนิสัยในตัวมัน ผลลัพธ์ที่ได้คือการอดกินอีกเช่นเคย
ไม่ว่าจะจับสัตว์อะไรได้ ทุกตัวทุกเผ่าพันธุ์ล้วนมีเหตุผลที่ไม่อาจทำให้สิงโตตัดใจปลิดชีพลง
และเมื่อไม่สามารถหาอะไรมากินประทังชีวิต ความตายที่ควรบัญเกิดกับผู้อื่นก็จบลงตรงคราวเคราะห์แก่สิงโตเอง
ท้ายที่สุดสัตว์น้อยใหญ่ที่มีชีวิตรอดต่างพากันยิ้มเหยาะให้กับศพของสิงโต
บางตัวพูดว่า แทนที่มีโอกาสจะเผด็จศึกกลับต้องตายเพียงเพราะเหตุผลของคนอื่น
บางตัวก็บ่นเสียดาย เสียดายจริงที่เกิดเป็นนักล่าแต่กลับฆ่าใครไม่เป็น
จนแล้วจนรอดไม่มีสัตว์ตัวไหนสำนึกเลยว่าตัวเองรอดมาได้เพราะความใจอ่อนของสิงโต มีแต่คำติฉินนินทาอยู่ข้างศพผู้มิอาจต่อปากต่อกร
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
