เรื่องสั้น อีกครั้ง (Prathana) EP.2
หนังสือสื่อรักเล่มนั้น
Memory 0.1 วันนั้น
ธันวาคม 2549
เช้าตรู่ ที่ด้านหน้าของทางขึ้นหอนาฬิกา การรอคอยของผมสิ้นสุดลงทันทีที่ผู้หญิงร่างกระทัดรัดคนนั้นเดินเข้ามา...
รอยยิ้มที่คุ้นเคยเผยให้เห็นมาแต่ไกล วินาทีนั้นโลกช่างสดใส อากาศที่เหน็บหนาวเมื่อครู่อบอุ่นขึ้นในทันที...
"เดี๋ยวก่อนสิ!!! เดี๋ยวก่อน..." เธอยกมือขึ้นบังหน้า ร้องเสียงดังลั่นเมื่อเห็นผมยกกล้องถ่ายวีดีโอเล็งไปที่เธอ
"นี่จะถ่ายจริงๆ เหรอ? ฉันนึกว่าเธอพูดเล่นซะอีก..." เธอกางนิ้วที่ใช้บังหน้าออกเล็กน้อย แล้วยิงคำถามลอดมา
ผมตอบคำถามด้วยการตั้งหน้าตั้งตาถ่ายต่อไป ส่วนเธอก็เอาแต่ปัดป้อง แต่ก็แค่ไม่นาน เพราะสุดท้ายเธอก็ใจอ่อนยอมลดมือลงอยู่ดี
"ก็ได้ๆ เธอนี่นะ ลองตั้งใจทำอะไรแล้วไม่เคยขัดได้เลยสักที”
“อืมมม... เริ่มจากตรงใหนดีน๊าาา..." เว้นจังหวะคิดได้ไม่นาน เธอก็ยิ้มกว้าง แล้วชี้ไปยังร้านหนังสือที่อยู่ฝั่งตรงข้ามทันที
พอได้มองหน้าเธอชัดๆ ถึงได้รู้ว่าวันนี้เธอแต่งหน้ามาด้วย ดูแปลกตาพอสมควร เพราะก่อนหน้านี้ผมไม่เคยเห็นเธอใช้เครื่องสำอางค์ชนิดใดเลย ไม่เถียงว่ามันทำให้เธอสวยขึ้นน่ะนะ แต่ยังไงซะ ผมก็ยังยืนยันว่าชอบความงามตามธรรมชาติแบบเดิมของเธอมากกว่าอยู่ดี
"จำได้ไหม? นี่ไงที่ที่เราเจอกันครั้งแรก" เธอพูดเสียงใสตอนที่เราสองคนเดินมาหยุดอยู่หน้าอาคารสีขาวหลังใหญ่เรียบร้อยแล้ว
ถูกต้อง นั่นคือมุมมองของเธอ แต่สำหรับผมแล้วที่ที่เราเจอกันครั้งแรกมันคือหอนาฬิกาที่เราเพิ่งเดินจากมาเมื่อกี้ต่างหากล่ะ เพราะถ้าเธอจะรู้ตัวสักนิดว่ามีคนแอบมองอยู่บ่อยๆ เราก็คงจะเข้าใจตรงกันไปแล้ว
แปลกนะที่ผมไม่เคยบอกเธอ “ไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่อง” คือเหตุผลในวันวานที่ผมเคยให้ไว้กับตัวเอง ไม่รู้สินะ มาบอกในตอนนี้ก็เหมือนกับสายเกินไปละมั้ง...
เสร็จจากซูมป้ายชื่อร้านหนังสือกล้องถ่ายวีดีโอก็ถูกเก็บใส่กระเป๋าสะพายของผม การถ่ายทำหยุดลงชั่วคราว เพราะเธอต้องการที่จะเข้าไปเลือกซื้อหนังสือข้างในร้าน
ผ่านไปเป็นปี แต่ทางฝั่งขวาของร้านยังคงถูกจัดให้เป็นโซนสำหรับหนังสืออ่านนอกเวลาเหมือนเดิม ครั้งหนึ่งที่ตรงนี้เราสองคนเคยหยิบหนังสือเล่มเดียวกัน และความบังเอิญในครั้งนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นของการสานสัมพันธ์ ที่เปลี่ยนโลกใบเดิมของผมไม่ให้เงียบเหงาอีกต่อไป
“เราจะข้ามเวลามาพบกัน Only Love is Real” คือชื่อหนังสือสำคัญในอดีตเล่มนั้น วันนี้เธอตั้งใจมาหาซื้อให้ผม ตอบแทนที่ครั้งหนึ่งเคยเสียสละหนังสือที่มีอยู่เล่มเดียวในร้านเล่มนั้นให้กับเธอ อันที่จริงเธออยากเอาเล่มเดิมเล่มนั้นมาคืนให้กับผมมากกว่า แต่ติดตรงที่น่าจะทำหายไปนานแล้ว สุดปัญญาที่จะสืบค้นจริงๆ
จากการสอบถามพนักงานประจำร้านดูเหมือนว่าฉบับพิมพ์ครั้งที่ 23 เล่มสุดท้ายในร้านเพิ่งจะถูกขายไปเมื่อสองสามวันก่อนนี่เอง รู้ความจริงอย่างนั้นเธอก็ทำหน้ามุ่ย หันมาถามผม ว่าถ้าเปลี่ยนเป็นหนังสือเล่มอื่นแทนจะว่าอะไรไหม?
ผมยิ้ม พยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าได้ เพราะถ้ามันจะทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้นแม้เพียงน้อยนิด ผมก็พร้อมที่จะทำ...
*******************************************************
อยากจะขอ
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
