เรื่องสั้น อีกครั้ง (Prathana) EP.3
คีบคีบ
Memory 0.2 วันนั้น
พระอาทิตย์อยู่ตรงหัวเราพอดีในตอนที่เดินออกมาจากร้านหนังสือ
"เที่ยงแล้ว หิวยัง?" ผมถามเธอตอนที่ถอดเสื้อกันหนาวยกขึ้นบังแดดให้ ส่วนเธอทำตาแป๋ว ยิ้มกว้าง แล้วพยักหน้าขึ้นลงซ้ำๆ แทนคำตอบ
เมื่อความรู้สึกทางปากท้องตรงกัน จุดหมายต่อไปของเราจึงเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งร้านที่ว่าก็อยู่ไม่ไกลจากจุดที่เรายืนอยู่มากเท่าไหร่นัก
เธอจัดการเรื่องน้ำดื่มทันทีที่เรามาถึง ส่วนเรื่องอาหารการกินนั้นถ้าเป็นเมื่อก่อนไม่ต้องเป็นห่วง เพราะแค่ป้าเจ้าของร้านเห็นหน้าพวกเราก็พอจะรู้แล้วว่าจะสั่งอะไร แต่นี่นานนับปีแล้วที่ไม่ได้มา หลังจากถามสารทุกข์สุขดิบกันตามประสาคนไม่ได้เจอกันนานพอหอมปากหอมคอ แกก็ถามว่าเรายังจะกินเหมือนเดิมกันอยู่ไหม?
ไม่กี่นาทีต่อมาก๋วยเตี๋ยวร้อนๆ สองชามก็ถูกยกมาเสิร์ฟที่ตรงหน้า ของผมเป็นเส้นเล็กหมูต้มยำ ส่วนของเธอเป็นเส้นใหญ่เนื้อเปื่อย
"เดี๋ยว!!! วันนี้ฉันบริการเอง เธอถ่ายต่ออีกหน่อยก็ได้" เธอเบรกผมที่ลดกล้องลงเตรียมที่จะปรุงก๋วยเตี๋ยวเสียงดังลั่น!!! จากนั้นก็จัดแจงยกชามของผมขยับเข้าไปใกล้ตัวเพื่อทำตามที่บอก
"พริกป่นสามช้อน น้ำส้มนิด น้ำปลาหน่อย ส่วนน้ำตาลไม่ต้อง เพราะเธอน่ะหวานอยู่แล้ว... ใช่ม่ะ?" เธอยิ้มล้อ
ถูกแล้วเผ็ดนรกแตกนั่นแหละคือรสชาดที่ผมโปรดปราน ส่วนเธอนั้นเฉียดเข้าใกล้รสจัดทุกชนิดไม่ได้เนื่องจากโรคกระเพาะ ซึ่งผมเองก็จำข้อมูลสำคัญเหล่านี้ได้อย่างขึ้นใจเช่นกัน
"...แต่ก่อนอื่นขอค่าปรุงหน่อยละกัน" พูดจบเธอก็เอาตะเกียบคีบลูกชิ้นจากชามของผมไปเคี้ยวแก้มตุ่ย
"..."
*******************************************************
เหมือนเคย
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
