เมื่อ “ระยะทางและเวลา” แยกเราออกจากกัน
บทเรียนจาก 5 Centimeters Per Second
ใน EP ของ Your name เราพูดถึงกาลเวลาที่ผูกพันคนสองคนเข้าไว้ด้วยกัน
แต่บทความนี้ กาลเวลาค่อยๆแยกคนสองคนออกจากกัน
5 Centimeters Per Second เป็นอีกหนึ่งผลงานของมาโกโตะ ชินไค พูดถึงเรื่องราวของทาคากิ（พระเอก）และ อาการิ （นางเอก） ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่ประถม ทั้งคู่ต่างมีความรู้สึกดีๆให้แก่กัน แต่เมื่อขึ้นชั้นม.ต้น ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายไปเรียนกันคนละเมือง ทำให้เกิดช่องว่างระหว่างทั้งสองขึ้นมา
ทาคากิกับอาการิ ตอนประถม
ฉากสำคัญที่สุดของเรื่องนี้ เป็นตอนที่ทาคากินั่งรถไฟไปหาอาการิ ระหว่างการเดินทางเต็มไปด้วยอุปสรรคมากมาย ไม่ว่าจะเป็นระยะทางที่ห่างไกล พายุหิมะที่ทำให้เวลาเดินรถล่าช้า
กว่าทั้งคู่จะได้เจอกันก็เป็นเวลาดึกดื่น แม้ได้ใช้เวลาด้วยกันเพียงน้อยนิด แต่ความทรงจำในคืนนั้นตราตรึงในใจของทั้งสองไปตลอดกาล
ทั้งสองจุมพิตกันใต้ต้นซากุระที่ไร้ใบ ความรักของทั้งสองก็ผลิบานจนลืมอากาศหนาว
คืนนั้นทั้งสองหลบลมหนาวด้วยกันในกระท่อมร้าง และลาจากกันในตอนเช้า
หารู้ไม่ว่านั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ทั้งสองจะได้เจอกัน
เวลาผ่านไปเนิ่นนานหลายปี มีผู้คนมากมายเข้ามาในชีวิตของทั้งสอง ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนผู้หญิงที่แอบชอบทาคากิ ตอนม.ปลาย ，แฟนสาวของทาคากิตอนช่วงวัยทำงาน， ว่าที่เจ้าบ่าวของอาการิ
ถึงแม้ทั้งคู่จะไม่เคยลืมเลือนกันและกัน แต่ก็ไม่มีใครติดต่อหาอีกฝ่ายนึงเลย ไม่มีใครลงมือทำอะไร
คงเป็นเพราะระยะทางและเวลา มันบั่นทอนความเชื่อมั่นในความรัก
ไม่ว่าทั้งคู่จะคิดถึงหรือโหยหากันและกันมากแค่ไหน แต่เป็นเพราะอนาคตที่ไม่แน่นอน นับวันช่องว่างในใจยิ่งขยายกว้างมากขึ้นเรื่อยๆ
สุดท้าย ระยะทางและเวลาก็แยกพวกเขาออกจากกันโดยสมบูรณ์
ทั้งคู่จึงเป็นเพียงคนแปลกหน้า ที่ไม่แม้แต่ทักทายกัน
ทั้งสองเดินสวนกันไปโดยไม่ทักทาย
ตัวแปรสำคัญของเรื่องนี้ คือ ระยะทางและเวลา ซึ่งเมื่อระยะทาง / เวลา คือ การเดินทางของความเร็ว นั่นเอง
กลีบดอกซากุระร่วงโรยถึงพื้นอย่างรวดเร็ว ด้วยความเร็ว 5 เซนติเมตร / วินาที
แต่รถไฟที่ทาคากินั่งไปกลับใช้เวลานานเนิ่น กว่าทั้งสองจะได้เจอกัน
“เวลาเป็นอะไรโหดร้าย มันค่อยๆเสียดแทงผ่านตัวผมไปอย่างเชื่องช้า”- ทาคากิ
รถไฟที่ทาคากินั่งไปหาอาการิ
รถขนจรวดใช้เวลาขับเคลื่อนอย่างเชื่องช้า 5 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
แต่ตัวจรวดกลับพุ่งทยานขึ้นไปสู่อวกาศอันเวิ้งว้างอย่างรวดเร็ว ไปสู่ความมืดมิด ยิ่งออกไปไกลมากเท่าไหร่ก็จะมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่อากาศ
เหมือนกับใจคนเราที่ยิ่งห่างกัน ก็จะเหลือเพียงความว่างเปล่า
ขาดความรักก็เหมือนขาดอากาศ จึงเหือดแห้งแตกสลายไป
จรวดที่ทยานขึ้นสู่ฟ้า
เรื่องนี้ มีความเรียลมากกว่า ต่างจาก Your name เพราะในชีวิตจริง ไม่ใช่ทุกคนที่สมหวัง
ตัวเรื่องถ่ายทอดความเหงา ความว่างเปล่าเดียวดาย โดยสื่อผ่านสัญลักษณ์มากมาย ไม่ว่าจะเป็นอวกาศ จรวด อากาศหนาว ที่กั้นรถไฟที่ทั้งสองอยู่คนละฟาก ทำให้ดูแล้วยิ่งรู้สึกจมดิ่งสู่ความเหงา
เราเคยดูเรื่องนี้ครั้งหนึ่งสมัยยังเด็ก ตอนนั้นเราไม่เข้าใจเลย พอโตขึ้น มีประสบการณคล้ายๆกับในเรื่อง จึงทำให้เราเข้าใจความเจ็บปวดของทาคากิคุงได้ดี
ทั้งความทุกข์ทรมานจากการรอคอย ความเจ็บปวดกับอนาคตที่ไม่อาจมีกันและกัน
ถึงแม้ปัจจุบันจะมีการสื่อสารที่รวดเร็ว แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ทำได้แต่เพียงปล่อยให้ระยะทางและเวลาพรากเราออกจากกัน
มันน่าเศร้านะ การที่คนๆนั้น ครั้งหนึ่งเคยเป็นคนสำคัญ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเพียงคนในความทรงจำ ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ ไม่มีอนาคตรวมกัน ต่างต้องแยกย้ายกันไปเติบโต
รักทำให้เวลาผ่านพ้น แต่เวลาก็ทำให้รักผ่านพ้นไปเช่นเดียวกัน
เพราะฉะนั้นอย่าให้ระยะทางหรือเวลามาแปรเปลี่ยนความรู้สึกที่มีให้กันเลย
จับมือกันให้มัน และก้าวไปพร้อมกัน
- 7
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
