เรื่องสั้น How Long
รูปที่คุ้นเคย
6 มิถุนายน 2563
ผมขออนุญาตแบ่งการรอคอยออกเป็นสองแบบตามใจตัวเองละกันนะ
แบบแรก “การรอคอยแบบมีจุดหมาย” อารมณ์ก็จะประมาณมีระยะเวลากำหนดที่ชัดเจน อาทิ อีกสิบห้านาทีรถไฟเที่ยวนู่นนี่นั่นจะมาถึงที่สถานี หรือ อีกสองสัปดาห์เธอจะกลับมาจากท่องเที่ยวรอบโลก ฯลฯ
อีกแบบคือ “การรอคอยแบบไร้จุดหมาย” อันนี้นี่หนักเลย ระยะเวลาในการรอคอยไม่สามารถกำหนดได้แน่นอน เรียกว่า “อนันต์” หรือ “ไม่มีที่สิ้นสุด” กันไปเลยทีเดียว กล่าวคือ อาจจะหนึ่งวินาที หนึ่งนาที หนึ่งชั่วโมง หนึ่งวัน หนึ่งสัปดาห์ หนึ่งเดือน หนึ่งปี หนึ่งทศวรรษ หนึ่งศตวรรษ กระทั่งชั่วชีวิต
ไม่บอกก็รู้ว่าการรอคอยอย่างหลังนี่ทรมานสุดๆ
และตอนนี้มีแนวโน้มที่ผมจะเจอการรอคอยในแบบที่สอง
ขอร้องเถอะ
ใครก็ได้...
ได้โปรดวงกลมตรงปฏิทินให้ที
ช่วยบอกหน่อยว่าการรอคอยของผมนั้นจะสิ้นสุดลงเมื่อใด?
มือถือตราแอปเปิ้ลโดนกัดสีดำเครื่องเดิมถูกหยิบขึ้นมาอีกครั้ง และทุกครั้งที่นิ้วโป้งข้างขวาสัมผัสโลโก้พื้นสีน้ำเงินเจาะขาวรูปตัวบีใหญ่ที่คุ้นเคย ผมภาวนาสุดใจให้เพจของเธอมีความเคลื่อนไหว
แต่ในความเป็นจริง ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม เหมือนเมื่อวาน เหมือนทุกๆ วันที่ผ่านมา และเหมือนทุกๆ ครั้งก่อนหน้า...
1 บทความติดดาว
37 โพสต์
1.1k ผู้ติดตาม
โพสต์ล่าสุดเกิดขึ้นเมื่อ 27 มิ.ย. 2563 เวลา 14:00 น.
เธอตอบความคิดเห็นในโพสต์ล่าสุดเมื่อ 30 มิ.ย. 2563
นิ่ง
เงียบ
6 วันแล้วที่เธอหายไป
ทุกอย่างหยุดอยู่เพียงแค่นี้...
ขอร้อง...
ไม่อยากให้นี่คือการจากลา
************************************************
7 มิถุนายน 2563
มือถือตราแอปเปิ้ลโดนกัดสีดำเครื่องเดิมถูกหยิบขึ้นมาอีกครั้ง และทุกครั้งที่นิ้วโป้งข้างขวาสัมผัสโลโก้พื้นสีน้ำเงินเจาะขาวรูปตัวบีใหญ่ที่คุ้นเคย ผมภาวนาสุดใจให้เพจของเธอมีความเคลื่อนไหว
แต่เอ๊ะ!!!
ที่เพจของผม
มีการแจ้งเตือนหนึ่งที่สะดุดตา
โพสต์เมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม 2563 มีคนตอบกลับความคิดเห็นของผม
ถ้าจำไม่ผิดโพสต์นั้นมีคอมเมนท์อยู่แค่ไม่กี่คน
และมีไม่กี่คนในแอปฯ นี้ที่ใช้วิธีพูดคุยกันในโพสต์เก่ากับผม?
ใครกัน?
หรือว่า...
เร็วเท่าความคิด ผมรีบเปิดไปที่หน้าเพจของเธอทันที
แสงทองส่องมาทางหน้าต่าง
ใบหน้าเปื้อนยิ้ม
ผมสามารถเรียกสิ่งนี้ว่า “ความสุข” ได้อย่างไม่ขัดเขิน
สิ้นสุดการรอคอยสักที
มาแล้วบทความที่ 38
ดีจัง...
ที่กลับมาวงกลมตรงปฏิทินแต่เช้าแบบนี้...
“อยากให้เธอได้ยิน🎶”
รู้ไหม?
ผมคิดถึงทุกตัวอักษรจากคุณมากแค่ไหน...
END
How Long / Jelly Rocket
************************************************
เรื่องสั้นเรื่องนี้ผมตั้งใจแต่งเพื่อให้กำลังใจ ‘thebooster’ หรือ 'คุณบูสเตอร์' เจ้าของเพจ 'อยากให้เธอได้ยิน🎶' ครับผม
คิดว่าหลายท่านคงคุ้นเคย และชื่นชอบบทความ รวมทั้งคอมเมนท์ให้กำลังใจดีๆ จากเธอไม่มากก็น้อย แน่นอนว่าผมก็เป็นหนึ่งในนั้น
ตอนนี้สุขภาพเธอไม่ค่อยเอื้ออำนวยสักเท่าไหร่ ด้วยโรคประจำตัวกำเริบ ทำให้การเข้ามาเขียน-อ่านกับพวกเรานั้นน้อยลงมากเทียบกับที่เคย
ไม่ว่าจะในฐานะผู้ติดตาม, เพื่อนนักเขียน, เพื่อนนักอ่าน, เพื่อนที่มีมิตรภาพ และความปรารถนาดีให้กันเรื่อยมา ฯลฯ
ใครก็ตามที่รู้สึกว่าเธอคือ “เพื่อน”
ผมอยากให้ทุกท่านช่วยกันส่งกำลังใจให้เธอแข็งแรงขึ้นในเร็ววัน
และผมเชื่อเหลือเกินว่าเธอจะได้ยิน เสียงที่ส่งผ่านตัวหนังสือเหล่านี้
คุณสามารถเข้าไปดูงานเก่าๆ ให้หายคิดถึง และอวยพรให้เธอ ได้ตามลิ้งค์นี้
จนกว่าจะพบกันใหม่ครับ
- 14
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
