17 ก.ค. 2020 เวลา 13:24 • ปรัชญา
# คันศรจากนกอินทรี
คมมีดของศัตรูที่น่ากลัวที่สุด คือคมมีดที่เรามอบให้ด้วยตัวเราเอง อ่านเรื่องราวต่อไปนี้แล้วคุณจะเข้าใจ
ภัยที่มาโดยฉับพลัน
ในขณะที่ นกอินทรี กำลังทะยานขึ้นสูท้องฟ้า และโผลบินอย่างสง่างาม ทามกลางหมู่เมฆบาง ๆ ในวันที่ท้องว่าแจ่มใส แต่แล้ว จู่ ๆ
นกอินทรีก็เกิดได้ยินเสียงของลูกธนูที่กำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว ซึ่งเสี้ยววินาทีนั้นเอง นกอินทรีก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นได้รับบาดเจ็บที่ปีกอย่างหนัก จนถึงขนาดที่ไม่สามารถบินต่อไปได้
มันจึงปล่อยตัวเองร่อนลงสู่พื้นดินอย่างช้า ๆ พร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน
ความอดทน
กระทั่งถึงพื้นดิน เสียงจากแรงกระแทกที่ตกลงมาจากที่สูง ก็ดังออกมาจนได้ยินชัดเจนว่า “ตุบ!” โดยหลังจากที่ตั้งสติได้ มันจึงค่อย ๆ มองไปที่ลูกธนูที่เจาะทะลุปีกของมันจนเกือบทำให้มันได้ลิ้มรสชาติของความตายที่กำลังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ นกอินทรีพินิจพิเคราะห์ลูกธนู
ตั้งแต่หัวคันศร ไปจนถึงส่วนปลาย จนทำให้จึงได้พบว่าก้านของลูกธนูนั้นมีขนของนกอินทรี อยู่ที่ปลายสุดของด้ามในการควบคุมทิศทาง จึงทำให้ศรนั้นวิ่งได้เร็วและแรงเช่นนี้
ก่อนลาจาก
ด้วยความโศกเศร้าเสียใจ มันจึงได้แต่ร้องไห้ พร้อมทั้งพูดก่อนสิ้นลมหายใจว่า "เรามักจะเป็นส่วนหนึ่ง ในการสร้างอาวุธที่ทำให้ศัตรูย้อนกลับมาทำร้ายเราได้สินะ"
หากเปรียบเทียบแล้ว คันธนูก็เหมือน คำพูดและการกระทำของคนเรา แม้จะไม่ได้เกิดจากความตั้งใจ
2
แต่ทั้งหมดนั้นก็มากเพียงพอที่จะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเราได้เสมอ ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง
ดังคำที่กล่าวไว้ว่า “อาวุธที่มีพลังมากที่สุด คืออาวุธที่เรามอบให้ศัตรูด้วยตัวเราเอง”
แปลและเรียบเรียงโดยเรื่องเล่าจากดาวนี้
ที่มา:
1
อ่านบทความเรื่องเล่าจากดาวนี้เพิ่มเติมได้ที่
หากชื่นชอบก็อย่าลืมกด Like กด Share เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ สามารถแชร์แนวคิด มุมมองดีๆได้ใน Comments นี้เลย 😄
โฆษณา