...ใจซ่อนรัก ตอนที่ 6 หายไปไหน....
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
เอกภพเอาแต่เบ้ปากและทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่เธอ
(จะด่าก็ด่าไม่ได้เดี๋ยวไม่มีคนกางร่มให้อดทนต่อไปค่ะ)
🌜🌛เมื่อเวลาล่วงเลยมาจนถึงเวลากลับบ้านคนที่มารับกลับไม่มารอส่ง....มายด์พึ่งนึกได้ว่าตั้งแต่เดินขบวนตอนเช้าเสร็จเธอก็ไม่เห็นเอกภพอีกเลย........มายด์และเพื่อนๆกลับมาที่บ้านรุ่นพี่ที่แต่งตัวเมื่อเช้าเพื่อเอาเสื้อผ้า และตอนนี้เธอก็ยังไม่เห็นเค้าเลย ปกติแล้วเธอจะเห็นเอกภพอยู่รอบๆตัวเธอตลอดเวลาไม่ได้ให้ต้องมองหาแล้วหาอีกแบบวันนี้...
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
" หนูมายด์รึป่าวจ้ะ "
" ค่ะ มายด์ค่ะ "
" เดี๋ยวลุงไปส่งที่บ้านนะ ขึ้นรถเลยจ้ะ "
" ไม่เป็นไรค่ะลุง หนูไม่รบกวนดีกว่า ขอบคุณมากนะคะ "🙏🙏🙏
" ไม่รบกวนหรอก ลุงทำตามคำสั่ง ให้ลุงไปส่งนะ "
" อ๋อค่ะ "☺
ลุงคนขับรถท่าทางใจดีของบ้านเอกภพเดินมาบอกมายด์ว่าได้รับมอบหมายให้ไปส่งเธอกลับบ้านให้ปลอดภัย แต่เมื่อมายด์กำลังจะอ้าปากถามถึงเจ้านายของลุงเสียงโทรศัพท์จากแม่ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน มายด์รีบรับโทรศัพท์แม่และแม่เองก็ถามไถ่ว่าลูกสาวกลับบ้านยังไงใครจะมาส่ง เมื่อได้ความแม่จึงคุยโทรศัพท์มาเป็นเพื่อนตลอดทาง และด้วยความเป็นแม่ก็อดห่วงลูกไม่ได้เป็นธรรมดาถึงจะเป็นคนขับรถของเพื่อนแม่ก็ไม่ใว้ใจอยู่ดี
เมื่อถึงหน้าบ้านสายโทรศัพท์ของสองแม่ลูกก็จบลง
แม่ยังไม่ทันได้ขอบคุณคนขับรถของเอกภพ เค้าก็ไปเสียแล้วเธอจึงพาลูกสาวเข้าบ้าน....
" 😎ไงจ๊ะคนสวยให้พี่ไปส่งบ้านป่าวววว"
เสียงคุ้นเคยดังมาจากข้างหูของมายด์แต่ครั้งนี้เธอรีบหันหน้าไปโดยที่ไม่ได้ระวังเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา ลมหายใจที่หนักแน่นและปลายจมูกของชายหนุ่มเจ้าของเสียงประทับลงบนแก้มขาวนวลของเธอ
❣หัวใจดวงน้อยหล่นลงไปกองอยู่ที่พื้น มายด์สะดุ้งและถอยออกทันที แต่เอกภพยังคงปักหลักอยู่ที่เดิมและไม่มีทีท่าจะถอยออกเลยสักนิด แล้วก็รอยยิ้มที่ติดอยู่ที่ใบหน้านั้นอีก....กวน...ชะมัด
วันนี้มายด์พลาดไปเพราะเธอตกใจเสียงคุ้นหูที่เธอไม่ได้ยินมันมาเป็นเกือบสองอาทิตย์นั่นต่างหากล่ะ
" โอ้ยยยนึกว่าผี"👻
" ผีที่ไหนจะหล่อขนาดนี้ล่ะ"😉
" แล้วหายไปไหนมา ไม่เห็นโผล่หัวมาเลยจนงานกีฬาเสร็จ นึกว่าโดนไล่ออกไปล่ะ"
" ทำไม....คิดถึงเค้าอะดี้..."
" ถามตามมารยาทค่ะ"
" อ้าวววว ..หลอกให้ดีใจนี่..."
มายด์แลบลิ้นแล้วเบือนหน้าหนีแต่ก็ทำให้เอกภพหัวใจพองโตได้เพราะเธอยิ้มออกมาให้เค้าเห็นแล้วก่อนหน้า😜🤪😝
นี่เป็นครั้งแรกที่มายด์รู้สึกว่ามันแปลกไม่ใช่ที่เค้าชอบแอบมาฉวยโอกาสกับเธอ แต่ที่ว่าแปลกคือเอกภพไม่เคยหายไปไหนนานๆจนต้องให้หา มายด์จะเจอเค้าในทุกๆที่ที่เธออยู่เสมอ แทบจะเป็นเงาตามตัวเลยก็ว่าได้ แต่ก็นะเค้าก็กลับมาเป็นเงาเธอปกติแล้วทุกอย่างจึงดำเนินไปตามเดิมดั่งเช่นที่เคยเป็น
แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาจน ม.6 และตอนนี้เด็กๆกำลังจะเรียนจบกันแล้ว เหลือเวลาอีกไม่กี่เดือนทุกคนก็จะต้องแยกย้ายไปตามทางที่ตนเองเลือก เวลาที่ผ่านมาสองปีกว่าๆ ไม่ได้ทำให้ใครบางคนกล้าที่จะบอกความในใจของตัวเองออกไปให้อีกฝ่ายรู้เลยแม้แต่น้อย ทำได้แค่คอยเป็นเงาขัดแข้งขัดขาเธอเล่นไปวันๆเท่านั้นเอง
แต่ก็นะ เวลาที่ผ่านมาทั้งสองก็ต่างไม่มีใครเพราะความเป็นคู้จิ้นของโรงเรียนจิ้นจนไปถึงดาวอังคารจิ้นไปถึงขั้นเรียนจบแล้วแต่งงาน จึงไม่มีใครกล้าจีบมายด์เลยสักคน (" ก็ลองมาจีบสิ "😡👿 เอกภพได้กล่าวไว้) และใครๆเค้าก็รู้เพราะเอกภพแสดงออกให้คนภายนอกเห็นตลอดเวลา ว่าเค้าหวงเธอมากขนาดไหน เป็นจงอางค์หวงใข่ที่ขู่ฟ้อๆจนไม่มีใครกล้า จะติดที่ตรงไข่ใบน้อยๆนี่แหละที่ไม่เคยรู้เลยว่ามีใครหวง คิดแค่ว่าเค้าเล่นๆและก่อกวนเธอไปวันๆเท่านั้นเอง
" พวกแก กลอนนี้ดีว่ะเหมือนเห็นทางสว่าง"😇
" อะไรอ่ะ "
" เดี๋ยวอ่านให้ฟังนะ
...รักในวัยเรียนเหมือนจุดเทียนกลางสายฝน
แต่ฉันไม่สนขอกลางร่มก่อนจุดเทียน..."(( cr เจ้าของกลอน))⛈🌧🌨☔💦
มะปรางไปเปิดเจอกลอนบทหนึ่งในอินเตอร์เน็ตจึงเอามาอ่านให้เพื่อนๆฟังด้วยท่าทางเหมือนเจอทางสว่างของชีวิต
" 🤭แหม๋ๆยิ้มเหมือนได้แรงบันดารใจเลยนะปราง "
เสียงหัวเราะของสาวๆดังขึ้พร้อมกันหลังสิ้นเสียงของมายด์ แต่นั่นกลับทำให้ใครบางคนที่กำลังแอบหลับในห้องเรียนต้องตื่นขึ้นมา และโทษฐานที่ทำให้เค้าต้องตื่นเธอต้องรับผิดชอบ 😴😤
เอกภพลุกขึ้นและตรงดิ่งไปยังเป้าหมาย เมื่อไปถึงมือหนาก็โอบไหล่บางแล้วค่อยๆนั่งลงเบียดเธอ เอกภพโน้มตัวไปอ่านกลอนบทนั้น พออ่านจบมืออีกข้างที่ว่างจากการโอบสาวก็ล้วงกระเป๋ากางเกงและนำบางอย่างออกมาวางลงตรงหน้ามายด์
" อ่ะ ร่ม" ☔
" ไอ้ลามก😡🤬 ไอ้โรคจิต วันๆคิดแต่เรื่องแบบนี้รึไงห๊ะ"
เมื่อของสิ่งนั้นถูกวางลงเสียงของมายด์ก็ดังขึ้นทันที และตามด้วยมือน้อยๆที่พุ่งตรงไปขยำหน้าชายหนุ่ม
ส่วนอีกฝั่งก็เอาแต่หัวเราะชอบใจไม่ได้สะทกสะท้านกับรอบเล็บบนหน้าเลยสักนิด🤣
" เออ ไอ้ภพไอ้โรคจิต"
"โรคจิตตรงไหน? ก็นี่ไง ร่ม☔ ก็เอาไปกางให้เทียนไง
ผิดตรงไหน ถ้าไม่กางร่มจะเปียกเอาน้าาาา รึเธอไม่ได้คิดแบบฉันล่ะ ปรางงงงง"
เอกภพพูดถูกมะปรางคิดแบบนั้นจริงๆเธอจึงพูดไม่ออก แต่คนที่กำลังโมโหนี่สิกลับเป็นมายด์ มายด์ลุกขึ้นแล้วหยิบ ถุงยางอนามัย ที่วางอยู่ตรงหน้ายัดเข้าปากเอกภพที่กำลังหัวเราะชอบใจทันที
" โอ้ยยยยย เป็นบ้าอะไรเนี้ยยย ดีนะยังไม่ได้แกะ ถุยยย"
" สมน้ำหน้า "
เอกภพร้องออกมาขณะดึงถุงยางอนามัยออกจากปากตัวเอง ส่วนมายด์และเพื่อนๆพอแลบลิ้นปริ้นตาใส่เอกภพเสร็จก็รีบเดินหนีก่อนที่เอกภพจะเอาคืน
" นี่ ที่ให้อ่ะ ไม่ได้ให้ใช้กับคนอื่นนะ ใช้กับเราได้แค่คนเดียว กลับมาเอาก่อนนนน"
"ไอ้ภพ ที่พูดเนี่ยหมายความแบบนั้นจริงๆอะดี้"
ไม่ทันสิ้นเสียงเอกภพอานัทเพื่อนรักที่นั่งดูเหตุการอยู่ใกล้ๆก็รีบแทรกเอกภพทันที ดูเหมือนว่าคนพูดพูดมันออกมาจากใจ แต่คนที่เดินจากไปคิดยังไงกับคำพูดของคนพูดนะ
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
ติชมแนะนำได้ค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรงที่เขียนค่ะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
