เธอขายเปาะเปี๊ยะทอดไส้ต่างๆ กุ้งชุบแป้งทอด และบวบชุบแป้งทอดที่มีชื่อเสียงของเธอ ว่ากรอบอร่ย เป็นที่ติดใจ ที่เธอสารภาพว่าใส่ผงนัวไปนิดหน่อย เธอมีความสุขกับการเตรียมของขาย และการขายของที่ตลาดนัด เธอมีเพื่อนๆที่เป็นพ่อค้าแม่ค้า รวมทั้งลูกค้าขาประจำ ที่มาเดินตลาดนัดตลอด 7 ปีที่เธอเริ่มขายของมา เธอมีเอกลักษณ์ความเป็นไทย
ที่แสดงออกด้วยความสุภาพ และขอบคุณลูกค้าที่มาอุดหนุนทุกคนด้วยการยกมือไหว้ ขอบคุณ ทักทายสารทุกข์สุขดิบ ตามวิถีไทยที่มีความน่ารัก เธอมีภาพที่ดูเป็นคนมีน้ำใจ เธอมักคีบบวบทอดให้ลูกค้าชิม โดยเฉพาะคนสูงอายุที่มายืนหน้าร้านรอเธอหยิบของ เธอวิ่งตามลูกค้าที่ลืมของ เธอไปเดินชมตลาดนัดขณะที่ตั้งกระทะทอด ลืมจนไหม้ เธอลืมของที่บ้านและต้องรับขับรถไปเอาเองที่บ้าน ด้วยคำอ้างว่าสามีไม่รู้ที่เก็บ เธอบอกว่าชอบจัดของและแบกของขึ้นลงเองเพราะเธอรู้ว่าเธอเก็บมันไว้ที่ไหน และจะวางที่ตรงไหน ทำสองคนกลับทำให้ช้าลง เธอมีโคลงกลอนที่ตลกๆมาพูดในการทำคลิบ การพูดภาษาพื้นถิ่น และพยายามแปลให้คนไทยภาคอื่นๆได้เข้าใจ ด้วยวิธีที่น่ารักตามแบบฉบับ เธอเล่าประสบการณ์ต่างๆด้วยท่าทางและคำพูดซื่อๆ เธอสอนทำอาหารจากสิ่งที่เธอทำขายและมีลูกค้าประจำชื่นชอบ ติดใจ